Δεκατρία εκατομμύρια κατοίκους έχει η Ζιμπάμπουε και επίσημη γλώσσα τους είναι η αγγλική, αν και το 76% των κατοίκων μιλά Shona. Άντε να βγάλεις άκρη.Η χώρα καλύπτει μία περιοχή τετρακοσίων σχεδόν χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων και είναι προεδρευόμενη μπανανία, αφού ο φίλτατος Ρόμπερτ Μουγκάμπε παίρνει όλες τις εκλογές με νοθεία και υπό τα βλέμματα των παρατηρητών.
Τι θα απολαύσει κανείς αν πάει ποτέ εκεί; Μα, παρθένες παραλίες με κρυστάλλινα νερά και κοραλλιογενείς ύφαλους. Χε, χε, λέμε και καμιά μαλακία να περνά η ώρα. Η χώρα περιβάλλεται από γη, αλλά έχει πολλά και μεγάλα ποτάμια, με γνωστότερο το Ζαμπέζη. Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί την περιγράφουν σαν ένα best of του National Geographic. Εγώ θα σας την περιγράφω από βδομάδας.
Αν είναι πάντως κάτι στο οποίο ξεχωρίζει η Ζιμπάμπουε είναι τα εθνικά της πάρκα που καταλαμβάνουν τεράστιες εκτάσεις και όπου επιβιώνουν ακόμη πολλά υπό εξαφάνιση ζώα (και άνθρωποι). Είναι επίσης γνωστή για τον αρχαίο οικισμό της Μεγάλης Ζιμπάμπουε, το μοναδικό που βρέθηκε στην υποσαχάρια Αφρική, αλλά και για τους καταρράκτες της Βικτορίας που είναι οι μεγαλύτεροι στον κόσμο, και που θα παραμείνουν έτσι εκτός κι αν κατασκευάσουν νέους οι πετρελαιάδες του Ντουμπάι.
Η πιο σημαντική πόλη στη χώρα είναι το Μτόκο για ένα και μόνο λόγο, εκεί γεννήθηκα, αλλά το οποίο έκτοτε άλλαξε το όνομά του σε Μουτόκο. Πρωτεύουσα είναι η ασήμαντη Χαράρε (χαρά, ρε), όπου θα φτάσω μετά Βαΐων και Κλάδων το βράδυ της Κυριακής μετά από τριάντα ώρες στο δρόμο και τέσσερις πτήσεις.
Περισσότερα, ή τουλάχιστον πιο σοβαρά πράγματα, για τη Ζιμπάμπουε μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα του Μοναχικού Πλανήτη και φυσικά στην Βικιπαίδεια.
Η φωτογραφία κλεμμένη από το Trekearth, όπως και η χθεσινή.
