Η φωνή των Πυγμαίων

Αυτό που προσέχει κανείς όταν πρωτοβλέπει τον Αντουάν Λονόα, Πυγμαίο από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ), είναι πως, αντίθετα από το στερεότυπο, δεν είναι ιδιαίτερα μικρόσωμος. Το δεύτερο είναι η ευκολία με την οποία αυτός ο πρόεδρος του Αφρικανικού Κογκρέσου των Πυγμαίων γοητεύει το ακροατήριό του. Ο Λονόα πραγματοποιεί περιοδείες επιχειρώντας να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για τη διόλου ζηλευτή μοίρα των Πυγμαίων στις διάφορες χώρες της Αφρικής στις οποίες ζουν. Ήταν ανέκαθεν και εξακολουθούν να είναι, εξηγεί, θύματα στιγματισμού, αποκλεισμού και περιφρόνησης. Οι περισσότεροι Πυγμαίοι εξακολουθούν να ζουν στο δάσος, όμως η δράση των εταιρειών υλοτομίας, η δημιουργία χωριών, η επέκταση των εθνικών πάρκων, η βία των ένοπλων οργανώσεων και των ανταρτών τους υποχρεώνουν να μετακινούνται και σταδιακά εγκαταλείπουν το οικοσύστημα αυτό. Ο Λονόα βρέθηκε πρόσφατα, μαζί με τη σύζυγό του, στο Λίντσμπουργκ της Βιρτζίνιας για μια τριήμερη διάσκεψη αφιερωμένη στην υπόθεση των Πυγμαίων. Ο τόπος είναι συμβολικός. Τον Σεπτέμβριο του 1906, ο ζωολογικός κήπος του Λίντσμπουργκ είχε εκθέσει στο κοινό, κλεισμένο μέσα σ΄ ένα κλουβί, τον Πυγμαίο Ότα Μπένγκα, ο οποίος έζησε στην πόλη αυτή τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Το 1916, πριν κλείσει τα τριάντα, αυτοκτόνησε. Ο Λονόα είναι 63 χρόνων και ζει στην Κινσάσα. Είναι ένας από τους ελάχιστους Πυγμαίους που γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση. Για τους Πυγμαίους της ΛΔΚ, εξηγεί, είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να φοιτήσουν σε σχολείο. Οι περισσότεροι κατοικούν μακριά από πόλεις και είναι όλοι τους θύματα διακρίσεων εκ μέρους της πλειοψηφίας των Μπαντού. Οι Πυγμαίοι θεωρούνται οι πρώτοι κάτοικοι του τεράστιου τροπικού δάσους της Κεντρικής Αφρικής, από το οποίο έμαθαν να αντλούν τους απαραίτητους πόρους για να καλύπτουν τις φυσικές και τις πνευματικές ανάγκες τους. Στη ΛΔΚ, η κοινότητα των Πυγμαίων αριθμεί 250.000 ώς 600.000 ανθρώπους (σε συνολικό πληθυσμό 60 εκατομμυρίων). Και το Αφρικανικό Κογκρέσο των Πυγμαίων είναι ουσιαστικά ένα μικρός οργανισμός αποτελούμενος από πρόσωπα και οργανώσεις που αγωνίζονται για να γίνουν γνωστοί και να προστατευθούν οι Πυγμαίοι της ΛΔΚ. Διαθέτει ελάχιστα οικονομικά μέσα και δεν έχει έδρα. Βασικός χορηγός του είναι ο Κονγκολέζος Ντιμπίνγκα Ουά Σαΐντ. Όταν είχε μάθει την ιστορία του Ότα Μπένγκα, ο Ντιμπίνγκα είχε επισκεφθεί το Λίντσμπουργκ αναζητώντας τον τάφο του νεαρού Πυγμαίου. Και ήταν αυτός που ευαισθητοποίησε την πόλη στην υπόθεση του λαού αυτού της Αφρικής. Οι Δυτικοί, υποστηρίζει, επιδεικνύουν «κάποιο ρατσισμό», καθώς ασχολούνται περισσότερο με την τύχη των γοριλλών, οι οποίοι απειλούνται με εξαφάνιση, παρά μ΄ αυτή των Πυγμαίων ή άλλων κατατρεγμένων λαών που διατρέχουν ουσιαστικά τον ίδιο κίνδυνο.

Από Τα Νέα