Στις αρχές του 1990 ο Τζον Γκίλμουρ, διευθυντής ενός δημόσιου γυμνασίου σε μια εργατική γειτονιά του Κέιπ Τάουν, διαπίστωσε ότι χρόνο με το χρόνο πήγαινε σε περισσότερες κηδείες μαύρων μαθητών του παρά σε γάμους φίλων και συγγενών.
Τα περισσότερα παιδιά της γειτονιάς πέθαιναν από τον ιό του AIDS ή σκοτώνονταν σε άγριες συμπλοκές μεταξύ συμμοριών. Ιδια μοίρα για όλους. Πάμφτωχοι γονείς και ένα αδιάφορο κοινωνικό σύστημα που αδυνατούσαν να τους παρέχουν μόρφωση, το μόνο εφόδιο που θα μπορούσε να τα απομακρύνει από τους δρόμους και να τους δώσει έστω μια ελπίδα για μια διαφορετική ζωή.
Ο Γκίλμουρ παραιτήθηκε από το σχολείο που δίδασκε και ξεκίνησε να παραδίδει μαθήματα στα φτωχά παιδιά της περιοχής. Σε μία δεκαετία οι μαθητές του άρχισαν να πετυχαίνουν σε εξετάσεις και να εισάγονται στα πανεπιστήμια της χώρας.
Τότε, αποφάσισε να ιδρύσει το πρώτο αυτοδιαχειριζόμενο σχολείο στη Νότιο Αφρική, τα γνωστά πλέον leap schools, στα οποία φοιτούν σήμερα 500 μαύροι μαθητές.
Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου