Το Μαύρο και το Λευκό

Δύο διαφορετικά περιστατικά έκαναν το μπλογκ αυτό να ξυπνήσει από τη φθινοπωρινή του νάρκη. Το πρώτο ήταν ο θάνατος του πρώην προέδρου της Νοτίου Αφρικής P.W. Botha, ενός από τους πιο φλογερούς υπέρμαχους των φυλετικών διακρίσεων στη χώρα. Μιλώντας γι' αυτόν ο Νέλσον Μαντέλα, που θα έπρεπε να τον μισεί μέχρις εσχάτων, είπε ότι προς το τέλος της θητείας του ο μακαρίτης έκανε κάποια βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, τα οποία ήρθε για να ολοκληρώσει ο Φρεντερίκ ντε Κλερκ. Ο Μαντίμπα απόδειξε για μια ακόμη φορά το μεγαλείο της ψυχής του, δικαιολογώντας απόλυτα το χαρακτηρισμό που του αποδίδουν, σαν ο "Πατέρας του Έθνους".
Το δεύτερο περιστατικό έχει να κάνει με την καλή λευκή συγγραφέα Ναντίν Γκόρντιμερ, μέλος του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου και πολέμιο των φυλετικών διακρίσεων. Η τελευταία έπεσε πρόσφατα θύμα ληστείας μέσα στο ίδιο της το σπίτι, αλλά αντί να τα βάλει με τους ληστές τα έβαλε με το σύστημα που εκτρέφει τέτοιες καταστάσεις - αθωώνοντας ουσιαστικά τους νεαρούς εγκληματίες - εκφράζοντας ταυτόχρονα τις δικές της απόψεις για το πως θα μπορούσε να βελτιωθεί η κατάσταση. Διαβάστε σχετικά στον Γκάρντιαν
Ο δρόμος για την ελευθερία παραμένει μακρύς, αλλά όσο ακούγονται φωνές όπως αυτές του Μαντίμπα και της Γκόρντιμερ, δεν μπορούμε παρά να είμαστε λίγο, έστω, αισιόδοξοι για το μέλλον...