Όταν ο Κόφι Ανάν πήγαινε σχολείο, μια μέρα ο δάσκαλός του πήρε μια λευκή κόλλα χαρτί, σημείωσε μια μαύρη κηλίδα στην επάνω δεξιά γωνία της και ρώτησε την τάξη τι έβλεπε. «Μια μαύρη κηλίδα», είπαν όλα τα παιδιά. «Κανείς μας δεν είδε τη λευκή κόλλα», αφηγείται ο Ανάν. «Μόνον αυτή τη μια και μοναδική μαύρη κηλίδα. Οι ειδήσεις από την Αφρική είναι κάπως έτσι. Επικεντρώνουν στα κακά πράγματα». Η Κλαιρ Σορς του «Ιντιπέντεντ» θυμίζει το περιστατικό αυτό για να επικεντρώσει σε κάτι καλό για την Αφρική- τη βράβευση αυτή την εβδομάδα του πρώην προέδρου της Μοζαμβίκης Ζοακίμ Τσισάνο με το πρώτο Βραβείο Μο Ιμπραχίμ. Πρόκειται για ένα είδος αφρικανικού Νόμπελ, το οποίο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 5 εκατομμυρίων δολαρίων, θεσπίστηκε πέρυσι από τον Σουδανό επιχειρηματία των τηλεπικοινωνιών Μο (Μοχάμεντ) Ιμπραχίμ και από φέτος απονέμεται κάθε χρόνο σ΄ έναν Αφρικανό ηγέτη που έχει εκλεγεί δημοκρατικά, αποχώρησε από την εξουσία όταν το σύνταγμα το απαιτούσε και στο μεταξύ διάστημα έχει βελτιώσει τη ζωή των συμπολιτών του. Ο 68χρονος Ζοακίμ Τσισάνο καλύπτει όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις. Τη μέρα που βραβεύτηκε βρισκόταν στο Νότιο Σουδάν ως απεσταλμένος του ΟΗΕ για να μεσολαβήσει ανάμεσα στην κυβέρνηση της Ουγκάντας και τους αντάρτες. Αφού κέρδισε δημοκρατικά τις εκλογές του 1994 και του 1999 στη Μοζαμβίκη, θα μπορούσε να είναι και πάλι υποψήφιος το 2004 και μάλιστα με την υποστήριξη όχι μόνο πολλών Μοζαμβικανών, αλλά και του συντάγματος. Αποφάσισε όμως να παραμερίσει και να επιτρέψει σε κάποιον άλλο να πάρει τα ηνία της χώρας. Στη διάρκεια των θητειών του, αυτός ο πρώην αντάρτης στον αγώνα εναντίον της πορτογαλικής αποικιοκρατίας πιστώνεται πως μετέτρεψε τη ρημαγμένη από τον πόλεμο χώρα του σε μια από τις πιο επιτυχημένες δημοκρατίες της Αφρικής. Αμέσως μετά την ανεξαρτησία, το 1975, έγινε ο υπουργός Εξωτερικών του πρώτου προέδρου της ανεξάρτητης Μοζαμβίκης, του Σαμόρα Μασέλ. Από τότε και στη διάρκεια των προεδρικών θητειών του, η ειρήνη ήταν το πρώτο του μέλημα- με δεύτερο την καταπολέμηση της φτώχειας. Σε αντίθεση με τους Δυτικούς ηγέτες που, αφού ολοκληρώσουν τις κυβερνητικές θητείες τους, απολαμβάνουν μια πλουσιοπάροχη σύνταξη δίνοντας διαλέξεις επ΄ αμοιβή και συμμετέχοντας σε διοικητικά συμβούλια εταιρειών, μερικοί πρώην ηγέτες της Αφρικής δεν έχουν αρκετά χρήματα ούτε για να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα στην πρωτεύουσά τους. Εξ ου και ο πειρασμός να παραμείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο στην εξουσία- ή να εξασφαλίσουν στη διάρκεια της θητείας τους άνετα γηρατειά... Το Βραβείο Μο Ιμπραχίμ έχει στόχο να τους απαλλάξει από τον πειρασμό αυτό, εξασφαλίζοντάς τους μια σύνταξη 500.000 δολαρίων τον χρόνο για μια δεκαετία και στη συνέχεια 200.000 κατ΄ έτος και ισοβίως.
Από τα Νέα
Κυριακή, Οκτωβρίου 28, 2007
Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007
Πέντε τραγούδια του Λάκι Ντούμπι
Είχα υποσχεθεί ότι, αν μου το επέτρεπε ο χρόνος, θα ανέβαζα ένα αφιέρωμα στον Λάκι Ντούμπι. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν είναι, προς το παρόν, εφικτό, έτσι σας χαρίζω πέντε τραγούδια από τον καλύτερο συνθέτη και ερμηνευτή της ρέγγε μουσικής.Ακούστε τα:
Σάββατο, Οκτωβρίου 20, 2007
Ζωή σαν παραμύθι
Στα 9 της, η Άλεκ Βεκ εγκατέλειψε το σπίτι της στο ρημαγμένο από τον πόλεμο Σουδάν παίρνοντας μαζί της μόνο τα ρούχα που φορούσε. Τώρα είναι ένα σούπερ μόντελ και στις 8 Νοεμβρίου κυκλοφορεί η αυτοβιογραφία της, όπου αφηγείται την εκπληκτική πορεία της από τη φτώχεια του Σουδάν ώς τις πασαρέλες της Ευρώπης. Ακολουθούν αποσπάσματα του βιβλίου από προδημοσίευση στους βρετανικούς «Σάντεϊ Τάιμς».Ξύπνησα μέσα στη νύχτα από τον ήχο πυροβολισμών. Πετάχτηκα από το κρεβάτι και άρπαξα τα ρούχα μου. Οι πολιτοφύλακες ήταν απ΄ έξω. Ήμουν τρομοκρατημένη. Μετά παρατήρησα το φως που έμπαινε από τη χαραμάδα της πόρτας του δωματίου. Συνειδητοποίησα πού βρισκόμουν: σ΄ ένα δωμάτιο πολυτελούς ξενοδοχείου στο Μιλάνο. Άκουσα και πάλι τους πυροβολισμούς: ήταν ένα απορριμματοφόρο που μάζευε τα σκουπίδια στην πλατεία κάτω από το παράθυρό μου. Δεν βρισκόμουν στο Σουδάν. Δεν υπήρχε απειλή. Ταξιδεύω με βρετανικό διαβατήριο επειδή η Βρετανία με δέχθηκε ως παιδί πρόσφυγα. Έχω όμως πράσινη κάρτα που μου επιτρέπει να ζω και να εργάζομαι στην Αμερική. Πληρώνω πολλούς φόρους· έχω σπίτι στη Νέα Υόρκη· και διευθύνω εκεί μια επιχείρηση με γυναικείες τσάντες. Όμως δεν μπορώ να ξεχάσω ποτέ από τι ξέφυγα όταν ήμουν παιδί...
Η συνέχεια στα Νέα
Παρασκευή, Οκτωβρίου 19, 2007
Σκότωσαν τον Lucky Dube update
Αντιγράφω από την Καθημερινή:
Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ της ρέγκε από τη Νότια Αφρική Λάκι Ντούμπι δολοφονήθηκε από κακοποιούς χθες βράδυ σε προάστιο του νότιου Γιοχάνεσμπουργκ, ανακοίνωσε σήμερα η αστυνομία.Ο 43χρονος Λάκι Ντούμπι, ένας από τους τρεις σημαντικότερους αφρικανούς τραγουδιστές της ρέγκε, μαζί με τους Alpha Blondy και Tiken Jah Fakoly από την Ακτή του Ελεφαντοστού, έπεσε νεκρός μπροστά στα μάτια των δύο παιδιών του από τα πυρά κακοποιών που επιχείρησαν να κλέψουν το αυτοκίνητό του. Εκείνη τη στιγμή μόλις είχε βγει από το αυτοκίνητο.
«Βρισκόταν στο Ρόζετενβιλ γύρω στις 20.00 (το βράδυ της Πέμπτης). Μόλις είχε βγει από το αυτοκίνητο και προσπαθούσε να βάλει ένα από τα παιδιά του μέσα στο όχημα, όταν άγνωστοι τον πλησίασαν για να κλέψουν το αυτοκίνητο. Δέχθηκε τους πυροβολισμούς και βρήκε ακαριαίο θάνατο», δήλωσε η εκπρόσωπος της αστυνομίας Τσέριλ 'Ενγκελμπρεχτ προσθέτοντας ότι ο γιός και η κόρη του έχουν υποστεί σοκ. Η αστυνομία διεξάγει έρευνες και αναζητεί τρεις υπόπτους.
Σύμφωνα με την εφημερίδα The Star που επικαλείται αυτόπτη μάρτυρα, ο Ντούμπι προσπάθησε να διαφύγει με το αυτοκίνητό του αλλά έχασε τον έλεγχο του οχήματος μόλις έπεσε πάνω σε άλλο αυτοκίνητο και σε ένα δένδρο.Η δολοφονία του αστέρα της ρέγκε έχει επισκιάσει τη γιορτινή ατμόσφαιρα σε όλη τη χώρα μια ημέρα πριν από τον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου ράγκμπι στον οποίο αναμετράται η Νότια Αφρική με τη Βρετανία.
Βιογραφικό
Ο Ντούμπι που γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου του 1963 πήρε το όνομα Lucky (Τυχερός) από τη μητέρα του, Σάρα, γιατί δεν περίμενε πως θα ζούσε ο γιός της που γεννήθηκε πολύ αδύνατος και με εξασθενημένη υγεία.
Στα 25 χρόνια της μουσικής του καριέρας τιμήθηκε στη χώρα του αλλά με αρκετά διεθνή βραβεία.
Ηχογράφησε 21 δίσκους στις γλώσσες ζουλού, αγγλική και αφρικάανς (μια γερμανική διάλεκτο, συγγενή με τα ολλανδικά. Μιλιέται κυρίως στη Νότια Αφρική και τη Ναμίμπια και σε μικρότερη συχνότητα στη Μποτσουάνα, τη Ζιμπάμπουε και τη Ζάμπια). Είχε δώσει συναυλίες στην Ευρώπη και την Ασία. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1982 με το δίσκο «mbaqanga» (παραδοσιακής μουσικής των ζουλού) πριν περάσει στη μουσική ρέγκε το 1985. Μερικές από τις επιτυχίες του ήταν οι: Rastas Never Die, Think About The Children, Soul Taker, Trinity and η τελευταία του Respect.
Περισσότερα για τη ζωή και το έργο του διαβάστε στην προσωπική του ιστοσελίδα και στη Wikipedia, που ανανεώθηκαν άμεσα.
Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ της ρέγκε από τη Νότια Αφρική Λάκι Ντούμπι δολοφονήθηκε από κακοποιούς χθες βράδυ σε προάστιο του νότιου Γιοχάνεσμπουργκ, ανακοίνωσε σήμερα η αστυνομία.Ο 43χρονος Λάκι Ντούμπι, ένας από τους τρεις σημαντικότερους αφρικανούς τραγουδιστές της ρέγκε, μαζί με τους Alpha Blondy και Tiken Jah Fakoly από την Ακτή του Ελεφαντοστού, έπεσε νεκρός μπροστά στα μάτια των δύο παιδιών του από τα πυρά κακοποιών που επιχείρησαν να κλέψουν το αυτοκίνητό του. Εκείνη τη στιγμή μόλις είχε βγει από το αυτοκίνητο.
«Βρισκόταν στο Ρόζετενβιλ γύρω στις 20.00 (το βράδυ της Πέμπτης). Μόλις είχε βγει από το αυτοκίνητο και προσπαθούσε να βάλει ένα από τα παιδιά του μέσα στο όχημα, όταν άγνωστοι τον πλησίασαν για να κλέψουν το αυτοκίνητο. Δέχθηκε τους πυροβολισμούς και βρήκε ακαριαίο θάνατο», δήλωσε η εκπρόσωπος της αστυνομίας Τσέριλ 'Ενγκελμπρεχτ προσθέτοντας ότι ο γιός και η κόρη του έχουν υποστεί σοκ. Η αστυνομία διεξάγει έρευνες και αναζητεί τρεις υπόπτους.
Σύμφωνα με την εφημερίδα The Star που επικαλείται αυτόπτη μάρτυρα, ο Ντούμπι προσπάθησε να διαφύγει με το αυτοκίνητό του αλλά έχασε τον έλεγχο του οχήματος μόλις έπεσε πάνω σε άλλο αυτοκίνητο και σε ένα δένδρο.Η δολοφονία του αστέρα της ρέγκε έχει επισκιάσει τη γιορτινή ατμόσφαιρα σε όλη τη χώρα μια ημέρα πριν από τον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου ράγκμπι στον οποίο αναμετράται η Νότια Αφρική με τη Βρετανία.
Βιογραφικό
Ο Ντούμπι που γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου του 1963 πήρε το όνομα Lucky (Τυχερός) από τη μητέρα του, Σάρα, γιατί δεν περίμενε πως θα ζούσε ο γιός της που γεννήθηκε πολύ αδύνατος και με εξασθενημένη υγεία.
Στα 25 χρόνια της μουσικής του καριέρας τιμήθηκε στη χώρα του αλλά με αρκετά διεθνή βραβεία.
Ηχογράφησε 21 δίσκους στις γλώσσες ζουλού, αγγλική και αφρικάανς (μια γερμανική διάλεκτο, συγγενή με τα ολλανδικά. Μιλιέται κυρίως στη Νότια Αφρική και τη Ναμίμπια και σε μικρότερη συχνότητα στη Μποτσουάνα, τη Ζιμπάμπουε και τη Ζάμπια). Είχε δώσει συναυλίες στην Ευρώπη και την Ασία. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1982 με το δίσκο «mbaqanga» (παραδοσιακής μουσικής των ζουλού) πριν περάσει στη μουσική ρέγκε το 1985. Μερικές από τις επιτυχίες του ήταν οι: Rastas Never Die, Think About The Children, Soul Taker, Trinity and η τελευταία του Respect.
Περισσότερα για τη ζωή και το έργο του διαβάστε στην προσωπική του ιστοσελίδα και στη Wikipedia, που ανανεώθηκαν άμεσα.
Σκότωσαν τον Lucky Dube
Η Νότιος Αφρική συγκεκριμένα και ολόκληρος ο κόσμος της ρέγγε μουσικής θρηνεί από χθες το βράδυ για το θάνατο του Λάκι Ντούμπι.Ο, με μεγάλη διαφορά, καλύτερος τραγουδιστής της ρέγγε, δολοφονήθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ από ληστές που ήθελαν να κλέψουν το αυτοκίνητό του.
Η μεγάλη πλειοψηφία των τραγουδιών του Ντούμπι μιλάνε για ειρήνη, αγάπη, κατανόηση ανάμεσα στους λαούς και δικαιοσύνη.
Αν μου το επιτρέψει ο χρόνος θα ανεβάσω ένα αφιέρωμα για το μεγάλο αυτό δημιουργό τις επόμενες μέρες.
Αν θέλετε να κατεβάσετε κάποια τραγούδια του ρίξτε μια ματιά σε προηγούμενα ποστ.
H είδηση του θανάτου του, όπως μεταδόθηκε από το BBC
Τετάρτη, Οκτωβρίου 17, 2007
Soul Brothers - Idlozi
Ακούστε μια από τις πιο επιτυχημένες μπάντες της Νοτίου Αφρικής, τους Soul Brothers στο τραγούδι IdloziΤρίτη, Οκτωβρίου 16, 2007
Δευτέρα, Οκτωβρίου 15, 2007
Φυλές της Αφρικής: Ndebele
Για τη φυλή των Ντεμπέλε ή Ματαμπέλε, που έγινε γνωστή στη δύση κυρίως μέσα από τα βιβλία του Ουίλμπουρ Σμιθ, διαβάστε εδώ...Σάββατο, Οκτωβρίου 13, 2007
Πέμπτη, Οκτωβρίου 11, 2007
Τετάρτη, Οκτωβρίου 10, 2007
Μια ταινία για τη Ρουάντα...
θα προβληθεί στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.Αντιγράφω από την Ελευθεροτυπία:
Η ταινία «Munyurangabo» του Lee Isaac Chung (Ρουάντα / ΗΠΑ), είναι ένα οδοιπορικό δύο παιδιών τα οποία κουβαλούν εικόνες θανάτου από τη γενοκτονία στη Ρουάντα και αναζητούν δικαιοσύνη, αλλά και την επαφή με τις ρίζες τους. Η φιλία τους δοκιμάζεται, ενώ ο κόσμος των ενηλίκων τούς αποκαλύπτεται, αδυσώπητος και παράλογος. Η ταινία, γυρισμένη με μη επαγγελματίες ηθοποιούς, είναι η πρώτη αφηγηματική ταινία που γυρίστηκε ποτέ στη γλώσσα Kinyarwanda και προβλήθηκε στα φεστιβάλ των Κανών (Un Certain Regard) και του Τορόντο.
Επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα
Τρίτη, Οκτωβρίου 09, 2007
Στην καρδιά του κτήνους!
Οι πλέον συστηματικοί και φρικαλέοι βιασμοί στην ιστορία λαμβάνουν χώρα στο Κονγκό, ειδικά στην περιοχή του Νότιου Κίβου, όπου σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το 2006 καταγράφηκαν 27.000 σεξουαλικές επιθέσεις.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το 2006 καταγράφηκαν 27.000 σεξουαλικές επιθέσεις, ειδικά στην περιοχή του Νότιου Κίβου. Οπως αποκαλύπτει στους «New York Times» ο γιατρός του τοπικού νοσοκομείου Πάνζι, κάθε μέρα τουλάχιστον 10 κορίτσια και γυναίκες από τριών (!) έως 75 ετών διακομίζονται ύστερα από βιασμό και η ομάδα του κάνει καθημερινά έξι χειρουργεία που σχετίζονται με τους βιασμούς αυτούς. Στόχος αυτών που βιάζουν κορίτσια και γυναίκες «είναι να τις καταστρέψουν», λέει ο γιατρός Μουκούεγκε, ο οποίος βλέπει στα σώματα των γυναικών την αποθέωση του σαδισμού με τη χρήση κάθε μέσου, σε βαθμό τέτοιο που στις περισσότερες των περιπτώσεων η βλάβη στο αναπαραγωγικό σύστημα είναι ανήκεστος. «Η σεξουαλική βία στο Κονγκό είναι η χειρότερη στον κόσμο» λέει ο γ.γ. ανθρωπιστικών υποθέσεων του ΟΗΕ, Τζον Χολμς. «Οι αριθμοί, η ομαδική αγριότητα, η κουλτούρα της ατιμωρησίας είναι αποτρόπαια». Αυτουργοί των σεξουαλικών εγκλημάτων είναι είτε άντρες των κυβερνητικών ενόπλων δυνάμεων είτε ένοπλες ομάδες που δρουν ανεξέλεγκτα, παρά την παρουσία των 17.000 κυανόκρανων, τη μεγαλύτερη ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ σε μια χώρα. Στις ένοπλες οργανώσεις του εγκλήματος κυριαρχούν συμμορίες Χούτου που διέφυγαν από τη Ρουάντα μετά τη γενοκτονία, για να... εξαγάγουν τη βία και αλλού. Μια τέτοια συμμορία, οι Ράστας, ζουν βαθιά μέσα στο δάσος, φορούν μπλουζάκια των LA Lakers και γυαλιστερές φόρμες και επιδίδονται στην πυρπόληση ζωντανών βρεφών, την απαγωγή και το βιασμό γυναικών. Αυτοί και άλλοι κατατρομοκρατούν χωριά ολόκληρα για να εξασφαλίζουν τα προς το ζην. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις όμως η βία είναι απολύτως ανεξήγητη και καθίσταται συστημική. Η βία έναντι των γυναικών «έχει γίνει σχεδόν φυσιολογική πρακτική» και επεκτείνεται και στην οικογένεια, λέει η Αλεξάντρα Μπίλακ που μελετά ένοπλες ομάδες στο Κίβου. Αντρες ασκούν βία στις γυναίκες τους ή τις χωρίζουν μετά το βιασμό από αγνώστους γιατί «είναι χαλασμένες». Φέτος, η ευρωπαϊκή οργάνωση παροχής βοήθειας Malteser International, που έχει υπό την εποπτεία της νοσοκομεία στο ανατολικό Κονγκό, εκτιμά ότι θα αντιμετωπίσει τουλάχιστον 8.000 περιστατικά βιασμού. Σε μία μόνο πόλη, τη Σαμπούντα, το 70% των γυναικών κατοίκων της έχουν δηλώσει ότι έχουν βιαστεί.
Από την Ελευθεροτυπία
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το 2006 καταγράφηκαν 27.000 σεξουαλικές επιθέσεις, ειδικά στην περιοχή του Νότιου Κίβου. Οπως αποκαλύπτει στους «New York Times» ο γιατρός του τοπικού νοσοκομείου Πάνζι, κάθε μέρα τουλάχιστον 10 κορίτσια και γυναίκες από τριών (!) έως 75 ετών διακομίζονται ύστερα από βιασμό και η ομάδα του κάνει καθημερινά έξι χειρουργεία που σχετίζονται με τους βιασμούς αυτούς. Στόχος αυτών που βιάζουν κορίτσια και γυναίκες «είναι να τις καταστρέψουν», λέει ο γιατρός Μουκούεγκε, ο οποίος βλέπει στα σώματα των γυναικών την αποθέωση του σαδισμού με τη χρήση κάθε μέσου, σε βαθμό τέτοιο που στις περισσότερες των περιπτώσεων η βλάβη στο αναπαραγωγικό σύστημα είναι ανήκεστος. «Η σεξουαλική βία στο Κονγκό είναι η χειρότερη στον κόσμο» λέει ο γ.γ. ανθρωπιστικών υποθέσεων του ΟΗΕ, Τζον Χολμς. «Οι αριθμοί, η ομαδική αγριότητα, η κουλτούρα της ατιμωρησίας είναι αποτρόπαια». Αυτουργοί των σεξουαλικών εγκλημάτων είναι είτε άντρες των κυβερνητικών ενόπλων δυνάμεων είτε ένοπλες ομάδες που δρουν ανεξέλεγκτα, παρά την παρουσία των 17.000 κυανόκρανων, τη μεγαλύτερη ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ σε μια χώρα. Στις ένοπλες οργανώσεις του εγκλήματος κυριαρχούν συμμορίες Χούτου που διέφυγαν από τη Ρουάντα μετά τη γενοκτονία, για να... εξαγάγουν τη βία και αλλού. Μια τέτοια συμμορία, οι Ράστας, ζουν βαθιά μέσα στο δάσος, φορούν μπλουζάκια των LA Lakers και γυαλιστερές φόρμες και επιδίδονται στην πυρπόληση ζωντανών βρεφών, την απαγωγή και το βιασμό γυναικών. Αυτοί και άλλοι κατατρομοκρατούν χωριά ολόκληρα για να εξασφαλίζουν τα προς το ζην. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις όμως η βία είναι απολύτως ανεξήγητη και καθίσταται συστημική. Η βία έναντι των γυναικών «έχει γίνει σχεδόν φυσιολογική πρακτική» και επεκτείνεται και στην οικογένεια, λέει η Αλεξάντρα Μπίλακ που μελετά ένοπλες ομάδες στο Κίβου. Αντρες ασκούν βία στις γυναίκες τους ή τις χωρίζουν μετά το βιασμό από αγνώστους γιατί «είναι χαλασμένες». Φέτος, η ευρωπαϊκή οργάνωση παροχής βοήθειας Malteser International, που έχει υπό την εποπτεία της νοσοκομεία στο ανατολικό Κονγκό, εκτιμά ότι θα αντιμετωπίσει τουλάχιστον 8.000 περιστατικά βιασμού. Σε μία μόνο πόλη, τη Σαμπούντα, το 70% των γυναικών κατοίκων της έχουν δηλώσει ότι έχουν βιαστεί.
Από την Ελευθεροτυπία
Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007
Maria de Barros - Mi Nada Um Ca Tem
Ακούστε τη Maria de Barros από το Πράσινο Ακρωτήρι στο Mi Nada Um Ca Tem Την προσωπική της σελίδα μπορείτε να τη βρείτε εδώ...
Κυριακή, Οκτωβρίου 07, 2007
Παρασκευή, Οκτωβρίου 05, 2007
Τετάρτη, Οκτωβρίου 03, 2007
Τρίτη, Οκτωβρίου 02, 2007
Δευτέρα, Οκτωβρίου 01, 2007
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
