Ενόψει της συνόδου, ο κινέζος πρόεδρος, Χου Ζιντάο, είχε πραγματοποιήσει, εννέα μήνες νωρίτερα, περιοδεία στο Μαλί, στη Σενεγάλη, στην Τανζανία και στα νησιά Μαυρικίου. Είχε, τότε, επιβεβαιώσει την προσήλωσή του στις αποφάσεις που είχαν ληφθεί στο Πεκίνο, το 2006.
Τη χρονιά εκείνη η Κίνα είχε δώσει μεγάλη σημασία στη διοργάνωση του 3ου FOCAC. Εφτασε, μάλιστα, στο σημείο να απαγορευθεί η κυκλοφορία στους οδικούς άξονες που συνέδεαν τα ξενοδοχεία των αντιπροσωπειών με τον τόπο της συνόδου. Η τελευταία, άλλωστε, είχε λάβει τη μορφή μιας μεγάλης οικογενειακής γιορτής, όπου ο αυτοανακηρυχθείς πατριάρχης Χου Ζιντάο είχε βάλει τους «αφρικανούς αδελφούς» του -όπως του άρεσε να αποκαλεί τους σαράντα οκτώ προσκεκλημένους ηγέτες- σε θέση ανάπαυσης πίσω του για την αναμνηστική φωτογραφία. Και καθώς στη μετά Μάο εποχή η «ιδεολογική αδελφοσύνη» έδωσε τη θέση της στην «οικονομική συνεργασία», τέθηκαν οι βάσεις για συνεργασίες προς «αμοιβαίο όφελος» και για την απόσβεση του χρέους των αφρικανικών χωρών.
Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου