Τώρα τι γίνεται χωρίς Μουαμάρ;

«Είναι ξεκάθαρο: το καθεστώς Καντάφι τελειώνει και το μέλλον της Λιβύης είναι στα χέρια του λαού της». Δεν υπήρξε ποτέ ανακριβέστερη δήλωση από μέρους του αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, που έσπευσε με τα λόγια αυτά να χαιρετήσει την προέλαση των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων και των αντικαθεστωτικών στη λιβυκή πρωτεύουσα. Στην πραγματικότητα το μόνο ξεκάθαρο είναι ότι τίποτε δεν είναι ξεκάθαρο, ιδιαίτερα στο μέλλον της μετα-Καντάφι Λιβύης και του λαού της.
Κατεστραμμένη υποδομή, άνοιγμα ενός κύκλου αιματηρών αντεκδικήσεων, πολύπλοκο φυλετικό και πολιτικό τοπίο σε μια χώρα δίχως ιστορία δημοκρατικής διακυβέρνησης, είναι μερικοί από τους βασικούς λόγους για να μην αισιοδοξεί κανείς ότι θα υπάρξει σύντομη και ειρηνική μετάβαση προς το νέο καθεστώς. Και καθώς οι ανταγωνιστικοί ηγετικοί κύκλοι των αντικαθεστωτικών περιμένουν εναγωνίως την είσπραξη των δισεκατομμυρίων πετροδολαρίων από την αποδέσμευση των λιβυκών τραπεζικών καταθέσεων στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη μετά το τέλος του Καντάφι, πληθαίνουν οι αμφιβολίες ότι το Μεταβατικό Εθνικό Συμβούλιο (NTC), το συντονιστικό όργανο των αντικαθεστωτικών δυνάμεων, θα διατηρήσει τη συνοχή του.

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία