Johnny Clegg and Savuka - Third World Child

Μια νομπελίστρια στην Αθήνα

«Όποτε τα πράγματα γίνονται σκούρα και δεν ξέρω τι μου μέλλεται, σκέφτομαι τα παιδιά μου και αντλώ κουράγιο για να ξεπεράσω τις δυσκολίες και να τραβήξω μπροστά, σε καινούργια, απάτητα εδάφη. Είναι η ελπίδα μου. Αυτά που μου δίνουν μια αίσθηση αθανασίας», λέει η Γουάνγκαρι Μούτα Μαατάι. Και τα πράγματα έγιναν πολλές φορές σκούρα. Η βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης (2004) Κενυάτισσα που δίνει διάλεξη απόψε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (τίτλος: «Ηγεσία, Ακτιβισμός, Συνηγορία», χορηγοί: Κοινωφελές Ίδρυμα «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης», Ίδρυμα Λαμπράκη, Εταιρεία Τσιμέντων Τιτάν Α.Ε.), έχει περάσει πολλά. Η 68χρονη σήμερα Μαατάι πάλεψε όλη της της ζωή υπέρ των κατατρεγμένων και υπέρ του περιβάλλοντος. Άφησε μια καλά στρωμένη ακαδημαϊκή καριέρα στις ΗΠΑ, όπου σπούδασε με υποτροφία, προερχόμενη από φτωχή αγροτική οικογένεια με έξι παιδιά. Και γύρισε στην πατρίδα της με σκοπό να συμβάλει στην απερήμωση της Αφρικής- μόνο το 2% των δασών που την κάλυπταν κάποτε έχει σωθεί. Ίδρυσε το «Κίνημα της Πράσινης Ζώνης» και οργάνωσε δενδροφύτευση 30 εκατομμυρίων δέντρων σε όλη την Αφρική, από γυναίκες που ταυτόχρονα πληρώνονταν γι΄ αυτήν τους την εργασία. Ακόμη και η αυτοβιογραφία της, που κυκλοφορεί από σήμερα με τίτλο «Αλύγιστη», είναι... οικολογική και ευλύγιστη. Το συμβόλαιο του βιβλίου- μας πληροφορούν οι Εκδόσεις Ωκεανίδα- είχε πολύ αυστηρές προδιαγραφές για την παραγωγή του. Έπρεπε να τυπωθεί σε χαρτί χωρίς χλώριο, και ανακυκλωμένο σε ποσοστό τουλάχιστον 50%. Επίσης, τόσο το χαρτί, όσο και ο τυπογράφος του βιβλίου θα έπρεπε να έχουν την πιστοποίηση του διεθνούς ανεξάρτητου οργανισμού (με έδρα στη Γερμανία) Forest Stewardship Council (Συμβούλιο Διαχείρισης Δασών- www. fscus. org). Χαρτί χωρίς χλώριο υπάρχει στην Ελλάδα, όχι όμως ανακυκλωμένο κατά 50%. Επίσης, δεν υπάρχει τυπογράφος πιστοποιημένος από το FSC στην Ελλάδα. Γι΄ αυτόν τον λόγο το βιβλίο τυπώθηκε στην Ιταλία (SΑΤΕ, Ferrara), σε χαρτί χωρίς χλώριο, 100% ανακυκλωμένο. Η αυτοβιογραφία αφηγείται όχι μόνο την προσωπική ιστορία της θαρραλέας Κενυάτισσας (που υπέστη και φυλακίσεις και χρειάστηκε παρέμβαση πολιτικών όπως ο Αλ Γκορ και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ για να ελευθερωθεί) αλλά και την ιστορία της Αφρικής. Πώς ήρθαν οι Ευρωπαίοι, πώς ήρθαν οι ιεραπόστολοι, πώς τους ακολούθησαν εξερευνητές και τυχοδιώκτες, πώς χάραξαν οι Ευρωπαίοι τα σύνορα της Αφρικής αλλά και τα κινήματα- όπως το κίνημα των Μάου Μάου κατά των Βρετανών. Όπως και πώς οι πρόγονοί της πολέμησαν στο πλευρό των Βρετανών στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, χωρίς καμία αναγνώριση: «Οι παππούδες μου, καθώς και άλλες οικογένειες που είχαν χάσει τους γιους τους στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν πήραν ποτέ κάποια επίσημη βεβαίωση για το τι είχαν απογίνει τα παιδιά τους, και, φυσικά, καμία αποζημίωση. Είναι μια πληγή που μένει ακόμη ανοιχτή. Θέλω λοιπόν να πω στη βρετανική κυβέρνηση: “Ο θείος μου πήγε στον πόλεμο και δεν ξαναγύρισε και κανένας δεν μπήκε καν στον κόπο να πάει και να πει στους παππούδες μου τι είχε συμβεί στον γιο τους”».

Από Τα Νέα

Η σφαγή των αθλητών

Στις φοβερές φυλετικές σφαγές, που έγιναν πρόσφατα στην Κένυα, μαθαίνουμε τώρα ότι πρωταγωνίστησαν γνωστοί πρωταθλητές καθοδηγώντας τη βία. Και πως δύο επίσης πασίγνωστοι δρομείς έχασαν τη ζωή τους στα γεγονότα. Το διαβάζουμε στην ιταλική «Κοριέρε ντελα Σέρα», σε ανταπόκριση του απεσταλμένου της στο Ναϊρόμπι, Μάσιμο Αλμπέριτζι.Πλούσιοι, διάσημοι αθλητές, απολαμβάνοντες το σεβασμό της φυλής τους, τέθηκαν λοιπόν επικεφαλής συμμοριών, απ' αυτές που μακέλεψαν περισσότερους από χίλιους ανθρώπους. Η περιοχή της Κοιλάδας Ριφτ, όπου φούντωσε η βία, είναι περίφημη εκτός των άλλων ως η Μέκκα των αθλητών μεγάλων αποστάσεων της Κένυας. Οι περισότεροι απ' αυτούς είναι Καλεντζίν, δηλαδή μέλη της εθνοτικής ομάδας, που από την αρχή του Ιανουαρίου καταδίωξαν τους Κικούγιου, την κυρίαρχη φυλή της Κένυας, η οποία διαιρείται σε σαράντα φυλές. Οι σημαντικότερες είναι: Κικούγιου (22%), Λούια (14%), Λούο (13%), Καλεντζίν (12%), Κάμπα (11%). Στις εκλογές της 27ης Δεκεμβρίου νίκησε ο απερχόμενος πρόεδρος Εμίλιο Μβάι Κιμπάκι, Κικούγιου στη φυλή. Ο αντίπαλός του, Ραΐλα Αμόλο Οντίγκα (καταγωγής Λούο), που στηρίχτηκε από αρκετές φυλές, κατηγόρησε τον Κιμπάκι ότι σημάδεψε την τράπουλα. Ξέσπασε τότε η βία και οι συγκρούσεις πήραν τη μορφή εθνικών εκκαθαρίσεων, που εξελίσσονταν σταδιακά σε αμοιβαίες εθνικές εκκαθαρίσεις, με τις διάφορες ομάδες να προσπαθούν να διώξουν τις άλλες από την περιοχή τους. Στην Κοιλάδα Ριφτ άνθρωποι ακρωτηριάστηκαν ή δολοφονήθηκαν με τσεκούρια. Οικογένειες πυρπολήθηκαν μέσα στα σπίτια τους.Μία αναφορά, τώρα, από τον οργανισμό πολιτικής ανάλυσης, International Crisis Group (ICG), αποκαλύπτει πως ένα γκρουπ αθλητών είχε καθοδηγήσει τέτοιες ομάδες κρούσης, οργανώνοντας αποστολές τιμωρίας. Ειδικά στο Ελντορέτ, πόλη φέουδο των Καλεντζίν, εκτυλίχτηκαν σκηνές μεγάλης αγριότητας. Οι αθλητές, σύμφωνα με τον ICG, δεν έμειναν μακριά από τις εθνοτικές εκκαθαρίσεις. Τις ημέρες εκείνες σφάχτηκαν και δύο μεγάλοι πρωταθλητές: ο Λούκας Σανγκ, που το 1988 είχε λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς της Σεούλ, κι ο Γουέσλεϊ Νγκέτιχ, ο οποίος ήρθε πέρυσι δεύτερος στο μαραθώνιο του Χιούστον. Σύμφωνα με τον ICG δεν ήσαν προκαθορισμένοι στόχοι, αλλά έχασαν τη ζωή τους ως μετέχοντες στις συγκρούσεις. Ωστόσο η άποψη αυτή διαψεύστηκε από την ομοσπονδία στίβου της Κένυας. Ο Ιταλός προπονητής του πρώτου, Ρενάτο Κανόβα, αφηγήθηκε τη σφαγή: «Ο Σανγκ ήταν φιλήσυχος άνθρωπος. Περνούσε τυχαία από το σημείο όπου χτυπιούνταν Κικούγιου και Καλεντζίν και κατέβηκε από το αυτοκίνητο σε μία προσπάθεια να τους ειρηνεύσει. Κάποιος φανατικός τότε τον σκότωσε με μεγάλο μαχαίρι. Ο καημένος δεν έκανε κακό ούτε σε μύγα». Οσο για τον Γουέσλεϊ Νγκέτιχ, ο Κενυάτης δημοσιογράφος Βιτάλις Κιμουτάι γράφει πως μαζί με έναν παπά από το χωριό του, βρισκόταν σε ειρηνευτική αποστολή σε μάχη μεταξύ Μασάι και Κίπσιγκις, όταν δέχτηκε δηλητηριασμένο βέλος. Η τραγική ειρωνεία είναι πως την προηγούμενη ο Νγκέτιχ είχε σώσει ένα βαριά τραυματισμένο παιδί, μεταφέροντάς το με τρακτέρ σε νοσοκομείο.

Από την Ελευθεροτυπία

Soul Brothers - Isgilamkhuba

Ο πόλεμος στο Νταρφούρ μπαίνει στον έκτο χρόνο

Ο πόλεμος στο Νταρφούρ του δυτικού Σουδάν εισέρχεται αυτή την εβδομάδα στον έκτο χρόνο, χωρίς να υπάρχουν ενδείξεις εκτόνωσης. Αντίθετα, η ανθρωπιστική κρίση συνεχίζεται και η βία κλιμακώνεται ξανά.
Στη σύγκρουση αυτή, που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ονομάσει πρώτη γενοκτονία του 21ου αιώνα, αντιπαρατίθενται οι αντάρτες που διεκδικούν μέρος της εξουσίας και του πλούτου με το σουδανικό καθεστώς και τους συμμάχους του, τις αραβικές πολιτοφυλακές που λέγονται ζανζαουίντ. "Εξακολουθούμε να καλούμε σε κατάπαυση του πυρός και σε συνομιλίες, γιατί η λύση μπορεί να είναι μόνο πολιτική", δηλώνει ο Αντριαν Εντουαρντς, εκπρόσωπος του ΟΗΕ.
Σύμφωνα με διεθνείς οργανώσεις, από τις συγκρούσεις και τις συνέπειές τους έχουν χάσει τη ζωή τους 200.000 άνθρωποι. Περισσότεροι από 2,2 εκατομμύρια έχουν εκτοπιστεί από τα σπίτια τους.
Στο Νταρφούρ, όπου ζουν έξι εκατομμύρια άνθρωποι, τα Ηνωμένα Εθνη και άλλοι οργανισμοί έχουν στήσει τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική επιχείρηση στον κόσμο, με προϋπολογισμό 849 εκατομμυρίων δολαρίων. Από τις 31 Δεκεμβρίου έχει ξεκινήσει και μια ειρηνευτική διαδικασία, που δεν εμπόδισε όμως αυτόν το μήνα τις δύο νέες επιθέσεις του σουδανικού στρατού και των ζανζαουίντ. Από τις επιθέσεις αυτές κατέφυγαν στο Τσαντ άλλοι 12.000 πρόσφυγες. Η πολυδιάσπαση των ανταρτών σε διάφορες οργανώσεις περιπλέκει τα πράγματα.
Στην υπόθεση του Νταρφούρ έχουν εμπλακεί και σταρ του Χόλιγουντ όπως ο Τζορτζ Κλούνι.

Από την Καθημερινή

Yondo Sister - Africa (video)

Η «συναίνεση του Πεκίνου» κερδίζει διαρκώς έδαφος

Το καλοκαίρι του 2006, στη διάρκεια του ταξιδιού μου στην Αφρική, υποστήριζα ότι η Κίνα είναι, με διαφορά, η υπερδύναμη που καθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού στη Μαύρη Ήπειρο. Όπως διαβάζουμε και στο σημερινό άρθρο της Καθημερινής, μ' αυτή την άποψη τώρα συμφωνούν όλοι:

Η υποσαχάρια Αφρική ήταν η τελευταία περιοχή του κόσμου που υποδουλώθηκε στην ευρωπαϊκή αποικιοκρατία (και μάλιστα, στην πιο σκληρή της μορφή) και η τελευταία που απελευθερώθηκε. Στον Ψυχρό Πόλεμο αποτέλεσε ένα από τα πιο άγρια πεδία αντιπαράθεσης ΗΠΑ και ΕΣΣΔ. Πολλά από τα κινήματα εθνικής απελευθέρωσης, με ηγετικές μορφές τους Νέλσον Μαντέλα, Ολιβερ Τάμπο (Νότια Αφρική), Κουάμε Νκρούμα (Γκάνα), Αγκοστίνο Νέτο (Αγκόλα), Αμιλκάρ Καμπράλ (Γουινέα - Μπισάου), Τζούλιους Νιερέρε (Τανζανία) και άλλες χαρισματικές προσωπικότητες, απέβλεπαν σε κάποιου είδους σοσιαλισμό. Αναπόφευκτα, αναζήτησαν βοήθεια από τη Σοβιετική Ενωση, όχι τόσο από συμπάθεια στο μπρεζνιεφικό μοντέλο, όσο από ανάγκη, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες στήριζαν τα ρατσιστικά καθεστώτα, όπως εκείνα της Νότιας Αφρικής και της Ροδεσίας, ή θηριώδεις δικτατορίες, όπως του Μομπούτου στο Κονγκό και του Αμίν στην Ουγκάντα.
Με τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, οι ΗΠΑ έχασαν κάθε γεωστρατηγικό ενδιαφέρον για τη μαύρη Αφρική, ιδίως μετά το φιάσκο της επιχείρησης «Αποκατάσταση της Ελπίδας» στη Σομαλία, το 1993. Οι βομβιστικές επιθέσεις της Αλ Κάιντα στις αμερικανικές πρεσβείες στην Τανζανία και την Κένυα, το 1998, αναδεικνύουν την Αφρική σε μέτωπο του «αγώνα κατά της διεθνούς τρομοκρατίας», αλλά τίποτα περισσότερο. Η Αφρική επανέρχεται πραγματικά στο προσκήνιο μόλις τα τελευταία χρόνια, χάρη στην εμφάνιση ενός νέου, παγκόσμιου πρωταγωνιστή.

Ογκώδεις επενδύσεις

Ηταν η μετατροπή της Κίνας στο κατ’ εξοχήν βιομηχανικό εργαστήριο του κόσμου, κατά τα τελευταία χρόνια, που εκτόξευσε τις ανάγκες της σε ενέργεια και μεταλλεύματα, μεγεθύνοντας απότομα την οικονομική σημασία της Αφρικής. Το μεγάλο άλμα στη συνεργασία των δύο πλευρών ήρθε το 2006, με δύο ιστορικές περιοδείες στη Μαύρη Ηπειρο: Τον Απρίλιο, από τον Κινέζο πρόεδρο Χου Ζιντάο και τον Ιούνιο, από τον πρωθυπουργό Γουέν Τζιαμπάο. Ηδη, η Αγκόλα είναι ο πρώτος προμηθευτής της Κίνας σε πετρέλαιο, μπροστά από τη Σαουδική Αραβία, ενώ η Αφρική στο σύνολό της ξεπερνά, ως προμηθευτής της Κίνας, την Κεντρική Ασία. Με ογκώδεις επενδύσεις στην αφρικανική ήπειρο, η Κίνα κοντεύει να ξεπεράσει την Ευρωπαϊκή Ενωση και να γίνει ο πρώτος προμηθευτής της Αφρικής. Μέχρι το 2010 προβλέπεται να γίνει και ο πρώτος πελάτης της, ξεπερνώντας τις ΗΠΑ.

Η συνέχεια εδώ...

Manu Dibango - Soul Makossa

Ο γίγαντας της Μαδαγασκάρης

Απολίθωμα γιγάντιου βατράχου ηλικίας 70 εκατομμυρίων ετών βρέθηκε στη Μαδαγασκάρη από επιστημονική ομάδα Βρετανών και Αμερικανών ερευνητών. Το πλάσμα είχε μέγεθος πεπιεσμένου καρπουζιού και ζύγιζε γύρω στα τέσσερα κιλά. Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι το απολίθωμα του βατράχου, το οποίο ονόμασαν «Μπιλζεμπούφο» (Βάτραχος της Κόλασης), δείχνει ότι το είδος αυτό ήταν ριζικά διαφορετικό από τα είδη βατράχων που συναντούμε σήμερα στο νησιωτικό έθνος, όπως εξηγούν σε δημοσίευσή τους στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences. Η ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο Στόνι Μπρουκ της Νέας Υόρκης ανέφερε ότι ο βάτραχος πρέπει να είχε μήκος 40 εκατοστών, κάτι που τον κάνει έναν από τους μεγαλύτερους του είδους.

«Ο βάτραχος αυτός, συγγενής με τους σημερινούς μεγάλους βατράχους των τροπικών, πρέπει να είχε μέγεθος καρπουζιού, ελαφρά πεπιεσμένου, με κοντά πόδια και πολύ μεγάλο στόμα. Μοιραζόταν τον επιθετικό χαρακτήρα και την ικανότητα απόλυτης ακινησίας και παρατήρησης των σημερινών μεγάλων σαρκοβόρων βατράχων των τροπικών. Επρόκειτο, λοιπόν, για επίφοβο κυνηγό εντόμων και μικρών ζώων. Η δίαιτά του έπρεπε να αποτελείται από έντομα και μικρά σπονδυλωτά, όπως σαύρες, αλλά δεν αποκλείουμε και το ενδεχόμενο ο Μπιλζεμπούφο να αναζητούσε για τροφή του αυγά δεινοσαύρων ή ακόμη και μικρούς δεινόσαυρους», λέει η δρ Σούζαν Εβανς, της έδρας Κυτταρικής Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.
Η επιστημονική ομάδα επεσήμανε επίσης ότι η ανακάλυψη του απολιθώματος υποστηρίζει τη θεωρία που θέλει τη Μαδαγασκάρη, την Αφρική και την Ινδία να αποτελούν ενιαία ήπειρο μέχρι και τα τέλη της ύστερης Κρητιδικής Περιόδου (75-65 εκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν). «Η ανακάλυψη ενός βατράχου, ο οποίος είναι εντελώς διαφορετικός από τους σύγχρονους βατράχους της Μαδαγασκάρης και συγγενικός με βατράχους, που ζουν σήμερα στη Λατινική Αμερική, δίνει βάρος στη θεωρία της ενιαίας ηπείρου», εξηγεί η δρ Εβανς.

Από την Καθημερινή

Yvonne chakachaka - Who's got the power (video)

Oliver Mtukudzi-Madoiri (video)

Khadja Nin-Mama (video)

Οι φυλές της Αφρικής: Σουάζι

Για τη φυλή των Σουάζι διαβάστε ελάχιστα εδώ,

και περισσότερα εδώ και εδώ

Ismael Lo - Baykat (video)

Ali Farka Toure - Movie

Ένας πόλεμος χωρίς σύνορα

Αψυχα κορμιά κείτονται στα χαντάκια και στους δρόμους, ενώ οι τραυματίες προσπαθούν να γιατρέψουν τις πληγές από τις σφαίρες στα σπίτια τους, καθώς φοβούνται να πάνε στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Εγκαταλειμμένα αυτοκίνητα και καμένα άρματα μάχης βρίσκονται διασκορπισμένα κατά εκατοντάδες στους δρόμους. Δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες κατευθύνονται προς την πόλη, αν και αρκετοί φέρονται να αναζητούν καταφύγιο στα σύνορα με το Καμερούν. Οι Γάλλοι στρατιώτες διώχνουν όσους αναζητούν προστασία στις βάσεις τους. Παρά ταύτα, οι χαοτικές σκηνές που ξετυλίγονται τις τελευταίες ημέρες στην πρωτεύουσα του Τσαντ είναι κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρες. Η διαμάχη που έφερε τους αντάρτες στα περίχωρα της Ντζαμένα, με προφανή στόχο την αποκαθήλωση της κυβέρνησης του Ιντρίς Ντέμπι, αποτελεί προέκταση της βίας στο γειτονικό Σουδάν.

Γαλλική ανάμειξη

Την περασμένη Τρίτη, κυβερνητικός στρατός και αντάρτες διέκοψαν τις εχθροπραξίες. Νωρίτερα, περισσότεροι από χίλιοι αντάρτες είχαν εμφανιστεί στα περίχωρα της πρωτεύουσας, την οποία τελικά δεν λεηλάτησαν χάρη στην ύστατη προσπάθεια των κυβερνητικών στρατευμάτων. Σύμφωνα, μάλιστα, με ορισμένες πηγές καθοριστικό ρόλο στην αναχαίτιση των ανταρτών διαδραμάτισαν γαλλικά πολεμικά αεροσκάφη, μολονότι το Παρίσι αρνείται κατηγορηματικά ότι αναμείχθηκε στη μάχη. Οι αντάρτες απειλούν, βέβαια, ότι θα επιστρέψουν δριμύτεροι, αλλά προς το παρόν έχουν οπισθοχωρήσει αρκετά χιλιόμετρα μακριά από την Ντζαμένα. Ο αριθμός, πάντως, των ανθρώπων που σκοτώθηκαν στις εξαιρετικά βίαιες μάχες δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί.

Η συνέχεια στην Καθημερινή

Διαβάστε και το σημερινή αφιέρωμα της Ελευθεροτυπίας στους πολέμους της Αφρικής

Γυναίκες στην Αλγερία

Η Μουτζέντ Ναϊμά εργάζεται εδώ κι ένα χρόνο σ' ένα μικρό πρατήριο βενζίνης στο Μπουλβάρ Μπουγκαρά, στο κέντρο του Αλγερίου. «Εχω διπλώματα σε πληροφορική και φωτογραφία, αλλά δεν έβρισκα δουλειά, έτσι απευθύνθηκα σ' αυτή τη μικρή επιχείρηση που γνώριζα πως διηύθυνε γυναίκα». Σήμερα η 32 ετών Αλγερινή κερδίζει 100.000 δηνάρια το μήνα -περίπου 1.000 ευρώ- εκτός από τα φιλοδωρήματα, όπως εκμυστηρεύεται η ίδια, «περισσότερα απ' ό,τι ο σύζυγός της».

Μετά τον τερματισμό του αιματηρού εμφυλίου μεταξύ των φανατικών ισλαμιστών και της κυβέρνησης, η βορειοαφρικανική χώρα βρίσκεται σε κατάσταση αναδιοργάνωσης. Στις ανώτερες τάξεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης υπερτερούν οι μαθήτριες των αγοριών, ενώ περίπου 61% όλων των πτυχιούχων Πανεπιστημίων είναι κοπέλες. «Για πολλές γυναίκες η μόρφωση αποτελεί το μοναδικό παράθυρο επαφής με τον έξω κόσμο» διευκρινίζει η Αλγερινή δημοσιογράφος Ζεϊνέμπ Μπεν Ζιτά. Και, φυσικά, όσο υψηλότερο το μορφωτικό επίπεδο τόσο περισσότερες και οι ευκαιρείες για απόκτηση ανεξαρτησίας.

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία

«Ομπαμανία» στην Κένυα

ΝΑΪΡΟΜΠΙ. Πραγματική «Ομπαμανία» μοιάζει να έχει καταλάβει τα μέλη της φυλής των Λούο στην Κένυα, καθώς ο Κενυάτης πατέρας του υποψηφίου για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος ανήκε στη φυλή των Λούο.

Η αγάπη των Λούο για τον Ομπάμα εκφράζεται με κραυγαλέο τρόπο σε γιγαντοαφίσες και συνθήματα στους τοίχους στην είσοδο της παραγκούπολης της Κιμπέρα, μία από τις μεγαλύτερες και φτωχότερες στον κόσμο. Πάνω από 50 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στην Κιμπέρα και πάνω από 1.000 σε όλη τη χώρα, από την αρχή των ταραχών στις 27 Δεκεμβρίου, ημερομηνία κατά την οποία ο πρόεδρος Κιμπάκι ανακοίνωσε τη νίκη του στις αμφιλεγόμενες εκλογές, προκαλώντας την αντίδραση του ηγέτη της αντιπολίτευσης Ράιλα Οντίνκα. Οι κάτοικοι της Οντίνκα ζητούν σήμερα όπλα για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους.

«Πείτε στον Ομπάμα ότι χρειαζόμαστε όπλα», φώναζαν έξω από την είσοδο της Κιμπέρα, συγκεντρωμένοι νέοι.

Ο Μπάρακ Ομπάμα, που είχε εξασφαλίσει υποδοχή εθνικού ήρωα, όταν επισκέφθηκε τη χώρα το 2006, έχει επανειλημμένα ζητήσει από τους δύο επικεφαλής των αντιμαχόμενων παρατάξεων να καταθέσουν τα όπλα και να επιδείξουν πνεύμα συμφιλίωσης. «Η δημοκρατία στην Κένυα, που αποκτήθηκε με τόσες θυσίες, και η πολύτιμη εθνική ενότητα πρέπει να διασωθούν. Ηλθε η ώρα για όλες τις πλευρές να απαρνηθούν τη βία» έγραψε σε πρόσφατο σχόλιό του, που δημοσιεύθηκε στη μεγαλύτερη εφημερίδα της Κένυα, την «Daily Nation», ο Μπάρακ Ομπάμα.

Ανεξάρτητα από το εάν η έκκληση του Μπάρακ Ομπάμα για ειρήνευση και συμφιλίωση γίνει αποδεκτή, κάθε Κενυάτης θα ήθελε να αποδείξει ότι έχει συγγενική σχέση με τον δημοφιλή γερουσιαστή του Ιλινόις. Ο Νίκολας Ρατζούλα, που απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής τον Δεκέμβριο στη Δυτική Κένυα, ισχυρίστηκε ότι ήταν εξάδελφος του Ομπάμα και ότι οι γονείς τους κατάγονται από το ίδιο χωριό. Εκμεταλλευόμενος τη δημοτικότητα του μαύρου Αμερικανού πολιτικού, ο Ρατζούλα χρησιμοποίησε πολιτικά συνθήματα που θύμιζαν πολύ εκείνα του Ομπάμα, κάνοντας λόγο για «νέου είδους πολιτική». Η εκστρατεία του Μπάρακ Ομπάμα, όμως, ανέφερε ότι οι δύο άνδρες δεν έχουν καμία συγγενική σχέση.

Από την Καθημερινή

Οι φυλές της Αφρικής: Πυγμαίοι

Για τις φυλές των Πυγμαίων διαβάστε εδώ, εδώ και εδώ...

Cocody Rock - Alpha blondy (video)