Κάναν τα παιδιά φονιάδες

Ο ΖΕΡΜΕΝ ΚΑΤΑΝΓΚΑ και ο Μάθιου Νγκουντζόλο, δύο πολέμαρχοι που δρούσαν στο Κονγκό, κατηγορούνται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ότι διέταξαν παιδιά στρατιώτες να εξαφανίσουν από τον χάρτη ένα χωριό 200 ανθρώπων. Η δίκη τους άρχισε προχθές. Αλλά η κατηγορία που τους αποδίδεται μοιάζει σαν ένα ασήμαντο επεισόδιο σε μια χώρα που βιώνει τη «χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον κόσμο».

Το θέατρο των συγκρούσεων είναι στις ανατολικές επαρχίες της χώρας όπου εμπλέκονται ο επίσημος στρατός του Κονγκό, αντάρτες του Εθνικού Κογκρέσου για την Υπεράσπιση του Λαού, οι Δημοκρατικές Δυνάμεις για την Απελευθέρωση της Ρουάντας, οι εθνικοί στρατοί της Αγκόλας και της Ζιμπάμπουε. Το Ανατολικό Κονγκό βιώνει καθημερινά τη φρίκη- βιασμοί, αναγκαστική στρατολόγηση μικρών παιδιών, λεηλασίες, μαζικοί φόνοι. Πέρα από τους ευγενείς στόχους της «απελευθέρωσης» ή της «ανεξαρτησίας», το μήλον της Έριδος είναι τα κοιτάσματα σε διαμάντια και χρυσό.

Η συνέχεια στα Νέα

Το αμάρτημα της ενδυμασίας

Πριν από αυτήν, χιλιάδες Σουδανές είχαν καταδικαστεί αυθαίρετα σε μαστίγωμα, καμία όμως δεν είχε τολμήσει να αντιδράσει. Η Λούμπνα Χουσεΐν το έκανε.

Αμφισβήτησε τη σαρία, αφύπνισε τον πλανήτη ολόκληρο, αψήφησε την απαγόρευση εξόδου από την πατρίδα της, βρίσκεται στο Παρίσι και παρουσιάζει το νέο της βιβλίο: «Σαράντα βουρδουλιές για ένα παντελόνι». Η ιστορία της είναι ήδη γνωστή, απλώς την υπενθυμίζουμε: Στις 3 Ιουλίου, η 35χρονη Σουδανή δημοσιογράφος Λούμπνα Χουσεΐν και 12 ακόμα γυναίκες συλλαμβάνονται σε εστιατόριο του Χαρτούμ επειδή φορούν παντελόνι. Βάσει της σαρίας, του αυστηρού ισλαμικού νόμου που εφαρμόζεται στο Σουδάν από το 1983, η τιμωρία είναι προκαθορισμένη: 40 βουρδουλιές. Η Λούμπνα, όμως, απαιτεί τη διεξαγωγή κανονικής δίκης. Παραιτείται, μάλιστα, της ασυλίας που της εξασφαλίζει η θέση της στο τοπικό γραφείο επικοινωνίας του ΟΗΕ και διανέμει στα ΜΜΕ και τους πολιτικούς πρόσκληση για... το μαστίγωμά της.

Αρχές Σεπτεμβρίου, το δικαστήριο μετατρέπει την ποινή των 40 βουρδουλιών σε πρόστιμο 200 δολαρίων. Η Λούμπνα αρνείται να το πληρώσει, προτιμά να πάει φυλακή.

Μένει όμως στο κελί μόνο μία νύχτα, την επομένη πληρώνει αντ΄ αυτής το πρόστιμο η Εθνική Ένωση Σουδανών Δημοσιογράφων- πιθανότατα, κατόπιν πίεσης ενός κράτους που βιαζόταν να τελειώνει η ιστορία ήσυχα. Αλλά η Λούμπνα δεν είναι διατεθειμένη να σιωπήσει.

Η συνέχεια στα Νέα

Φωτομοντέλο με αποστολή

Κατακλυσμιαία, πανέμορφη, πανέξυπνη, αστραφτερή, επαναστατημένη Αφρική. Με το ονοματεπώνυμο Γουαρίς Ντίρι.
Που πάει να πει «Λουλούδι της ερήμου»
Όταν ήταν τριών χρονών τής έκοψαν την κλειτορίδα. Στα εφτά διέσχισε ξυπόλητη την Αφρική: «Να, κοίτα τις πατούσες μου, είναι χαρακωμένες από τις πέτρες». Ύστερα από λίγα χρόνια, βρέθηκε παραδουλεύτρα στην πρεσβεία της Σομαλίας στην Αγγλία. Ύστερα άστεγη στους δρόμους του Λονδίνου. Ώσπου ένας σπουδαίος φωτογράφος μόδας ανακαλύπτει το μαύρο διαμάντι και η σοκολατένια θεά εκτοξεύεται σε όλες της πασαρέλες της υφηλίου.

«Είναι άθλιοι, ψεύτικοι, δήθεν και βρώμικοι. Τους χρησιμοποίησα. Και πριν από δώδεκα χρόνια, όταν κατάλαβαν τι ακριβώς έκανα, τρομοκρατήθηκαν. Τότε έφυγα, λέγοντας Up Υours. Γι΄ αυτό λέω στην Ελληνίδα: Βe yourself. Δεν είσαι βυζιά και οπίσθια. Δεν έχεις ανάγκη την τσάντα του Γκούτσι και τα παπούτσια της Πράντα. Ανακάλυψε τον εαυτό σου. Να ζήσεις. Να χαρείς. Να συμφιλιωθείς μ΄ αυτό που είσαι. Τότε κι έναν καλό άντρα θα βρεις».

Ανάσα δεν έπαιρνε. Μόλις μπήκα για τη μικρή μας συνομιλία, ξαπλωμένη στον καναπέ την βρήκα. Ένας μαύρος μίσχος με αναλογίες καλύτερες και από της Ναόμι Κάμπελ. «Έλα, κάθισε δίπλα μου». Ταράχτηκα. Εγώ μια ανάσα δίπλα σ΄ ένα από τα πιο όμορφα μανεκέν της υφηλίου; Αδύνατον. Γονάτισα. «Σε κατάλαβα. Είσαι ο άνθρωπός μου».

Η συνέχεια στα Νέα

Μετά τον Μαντέλα τι;

Είναι ο πιο αγαπητός πολιτικός στον πλανήτη. Στα 91 του χρόνια ο Νέλσον Μαντέλα είναι ο άνθρωπος ο οποίος κρατά ενωμένη τη χώρα του, τη Νότια Αφρική και αποτελεί μέτρο σύγκρισης για όλους τους ηγέτες του κόσμου.

Είναι πλέον ένας πολύ ηλικιωμένος άνδρας. Τα μαλλιά του λευκά, το σώμα του αδύναμο. Σύμφωνα με όσους τον επισκέπτονται, ο Νέλσον Μαντέλα στηρίζεται σε ένα μπαστούνι όταν περπατά. Κάθεται, βγάζει τα παπούτσια, κάθεται σε μια καρέκλα με σκληρή πλάτη και ανεβάζει τα πόδια του σε ένα σκαμπό με μαξιλάρια. Η σύζυγός του Γκράτσα, βολεύει τα πόδια του «ώστε να είναι συμμετρικά και του δίνει ένα φιλί», διηγείται ο Τζορτζ Μπέζος, Έλληνας δικηγόρος και παλιός του φίλος.

Η ηρεμία

Στα αριστερά του Μαντέλα βρίσκεται ένα μικρό τραπεζάκι γεμάτο εφημερίδες σε αγγλικά και αφρικάανς, τη γλώσσα των λευκών που τον κράτησαν στη φυλακή επί 27 χρόνια. Οι συγγενείς και οι παλιοί συναγωνιστές κάθονται στα δεξιά του, απ΄ όπου ακούει καλύτερα. Η μνήμη του έχει αδυνατίσει αλλά του αρέσει ακόμα να γυρίζει στα παλιά, να διηγείται ιστορίες «σαν καλογυαλισμένες πέτρες», όπως λέει ένας επισκέπτης του. «Έχει μια ιδιαίτερη ηρεμία», περιγράφει η Μπάρμπαρα Μασεκέλα, επικεφαλής του γραφείου του έπειτα από την απελευθέρωσή του το 1990. «Συχνά προσπαθώ να τον διασκεδάσω και αισθάνομαι τρελή χαρά όταν ξεσπά σε γέλια».

Η συνέχεια στα Νέα

Οι κινέζοι "σκοτώνουν" τους ελέφαντες...

...αλλά, επειδή δεν είναι αμερικανοί, ως συνήθως κανένας από τους ευαίσθητους φιλόζωους δεν αντιδρά. Η κινέζικη κτηνωδία προφανώς είναι καλύτερη. Η είδηση από την Καθημερινή:

Η αγάπη που τρέφει ο κόσμος για τα καλλιτεχνήματα από ελεφαντόδοντο συνέβαλε σημαντικά στην απίσχνανση των πληθυσμών αφρικανικών και ασιατικών ελεφάντων. Τα πράγματα βελτιώθηκαν μετά το 1989 οπότε απαγορεύτηκε το εμπόριο ελεφαντόδοντου. Ωστόσο, η οικονομική άνθηση της Κίνας και η ακόρεστη όρεξη των Κινέζων για την απόκτηση κομψοτεχνημάτων από το πολύτιμο υλικό, κάτι που υποδηλώνει κοινωνικό κύρος και πλούτο, αύξησε δραματικά τη ζήτηση για αφρικανικό ελεφαντόδοντο. Σε ορισμένες περιοχές της Αφρικής, όπως είναι το ανατολικό Τσάβο της Κένυας, η κινεζική παρουσία γίνεται όλο και πιο αισθητή.

Ο βασικός προορισμός

Σύμφωνα με έκθεση του 2007 της οργάνωσης CITES, που εποπτεύει το εμπόριο κάθε είδους άγριας ζωής, οι κινεζικές αρχές αντιμετωπίζουν μία μείζονα πρόκληση καθώς η αχανής χώρα παρέμενε ο βασικός προορισμός του παράνομου ελεφαντόδοντου, προϊόντος της απηνούς θήρας των παχύδερμων από τους λαθροθήρες. Στο παρελθόν είχαν συλληφθεί πολλοί Κινέζοι υπήκοοι στην προσπάθειά τους να εισαγάγουν παρανόμως μεγάλες ποσότητες του πολύτιμου υλικού, ενώ σύμφωνα με τις αρχές μερίδιο του εμπορίου νέμεται και το κινεζικό οργανωμένο έγκλημα.

Σε μία προσπάθεια να ξεριζωθεί ολοκληρωτικά η λαθροθηρία και το λαθρεμπόριο ελεφαντόδοντου, η CITES αποφάσισε και έδωσε την άδεια να εισαχθεί νομίμως στην Κίνα φορτίο 62 τόνων ελεφαντόδοντου, το οποίο τελικά πουλήθηκε στους Κινέζους εμπόρους σε διάφορους πλειστηριασμούς.

Εκπρόσωποι περιβαλλοντικών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στον χώρο της προστασίας των ειδών εξέφρασαν έντονες ανησυχίες ότι ακόμα και η προσωρινή νομιμοποίηση της εμπορίας ελεφαντόδοντου θα πυροδοτούσε εκ νέου την όρεξη των Κινέζων για καλλιτεχνήματα από το πολύτιμο υλικό και θα οδηγούσε τελικά στον αφανισμό των ελεφάντων.

Αν και τα περισσότερα κράτη έχουν απαγορεύσει πλήρως το εμπόριο ελεφαντόδοντου και των ειδών που κατασκευάζονται από αυτό, η Κίνα και η Ιαπωνία εξακολουθούν να αγοράζουν ελεφαντόδοντο νομίμως από κάποια αφρικανικά κράτη. Σύμφωνα με την CITES η απαγόρευση του εμπορίου αυτού έχει βοηθήσει στη σταθεροποίηση των πληθυσμών των ελεφάντων.

Οσον αφορά την Κίνα, αξιωματούχοι που ελέγχουν τη διακίνηση του ελεφαντόδοντου στη χώρα αναφέρουν ότι δεν έχουν καταγράψει αύξηση της ζήτησης εξαιτίας της αυστηρής νομοθεσίας και των ελέγχων.

Ωστόσο, ο ενδιαφερόμενος αγοραστής μπορεί να βρει οποιαδήποτε ποσότητα θελήσει στις υπαίθριες αγορές.

Αυτός και η καρέκλα του

Τον κατηγορούν ότι διοχετεύει όπλα και χρήματα σε ισλαμιστές αντάρτες στη Σομαλία και τον απειλούν με κυρώσεις. Ο κόσμος που επί χρόνια αγνοούσε τις κραυγές στην Ερυθραία για ανεξαρτησία, συγκαταλέγει τώρα στους παρίες του τον πρόεδρό της, τον Ησαΐα Αφουέρκι.
«Τι τους θέλουμε τους συμμάχους; Είναι ένδειξη αδυναμίας», λέει ο 63χρονος πρόεδρος σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του που δημοσιεύεται στον ιστότοπο του αμερικανικού εκδοτικού ομίλου ΜcClatchy. Πρώην αντάρτης, ο Αφουέρκι ηγήθηκε του πολέμου για την απελευθέρωση της Ερυθραίας από την Αιθιοπία και από την ανεξαρτησία της, το 1993, και μετά δεν έφυγε καθόλου από την εξουσία, ενώ το Σύνταγμα που επικυρώθηκε το 1997 ουδέποτε τέθηκε σε ισχύ. Ένδεκα χρόνια αφότου ξέσπασε η συνεχιζόμενη μεθοριακή διένεξη με την Αιθιοπία, τον Μάιο του 1998, ο Αφουέρκι δεν έχει διεξαγάγει ακόμη εκλογές, έχει απαγορεύσει τις οργανώσεις της αντιπολίτευσης και τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης και έχει κλείσει χιλιάδες ανθρώπους σε απομακρυσμένες φυλακές στην έρημο όπου σαπίζουν χωρίς δίκη, σύμφωνα με την περυσινή έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η συνέχεια στα Νέα

Η λίμνη που σκοτώνει

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεθάνει κανείς στο μαρτυρικό ανατολικό Κονγκό. Οι θάνατοι στην πόλη της Γκόμα και στη γύρω περιοχή μπορεί να οφείλονται σε υποσιτισμό, στις μάχες μεταξύ κυβερνητικών δυνάμεων και αντάρτικου ή ακόμη και από τις εκρήξεις του ηφαιστείου Νιγιαρόνγκο. Στον κατάλογο αυτό έρχεται τώρα να προστεθεί και η εκτόνωση φυσικού αερίου, μεθανίου και διοξειδίου του άνθρακα από υπόγειες φυσικές δεξαμενές, που δημιουργήθηκαν μετά την ηφαιστειακή έκρηξη του 2002 στις όχθες της λίμνης Κίβου. Η γύρω περιοχή είναι άλλωστε η πλέον σεισμογενής της αφρικανικής ηπείρου με τα ενεργά ηφαίστεια Νιγιαρόνγκο και Νιαμουλαγκίρα να βρίσκονται σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων.

Η λίμνη, που σηματοδοτεί τα σύνορα μεταξύ Κονγκό και Ρουάντα, ενδιαφέρει τώρα τις εταιρείες ενέργειας, που θα ήθελαν να εκμεταλλευθούν τα κοιτάσματα αερίων. Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις, η λίμνη κρύβει στο υπέδαφός της 392 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα διοξειδίου του άνθρακα και 78 δισ. κυβικά μέτρα μεθανίου. Η μεγάλη σεισμικότητα της περιοχής, όμως, απειλεί με αιφνίδια απελευθέρωση μεγάλου όγκου αερίων, που θα μπορούσε να προκαλέσει ανθρωπιστική καταστροφή, όπως έγινε στο Καμερούν το 1985 με 1.700 νεκρούς.

«Τα προβλήματα της λίμνης δεν είναι αποκλειστικά χημικά, είναι κυρίως πολιτικά», λέει ο σεισμολόγος δρ Ντάριο Τεντέσκο, που συντάσσει έκθεση για ενδεχόμενη μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου Νιγιαρόνγκο για λογαριασμό του ΟΗΕ. Ο δρ Τεντέσκο αποκαλύπτει ότι τουλάχιστον 100 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από τις αναθυμιάσεις της λίμνης, τις οποίες οι ντόπιοι αποκαλούν «μαζούκου» (σατανικός άνεμος). Ο δήμαρχος της Γκόμα, Τζέιμς Νζουμούκα, λέει ότι οι αρχές συνειδητοποιούν το πρόβλημα και για τον λόγο αυτό έχουν τοποθετήσει πινακίδες με νεκροκεφαλές στις όχθες της λίμνης. Πολλοί από τους θανάτους θα μπορούσαν, όμως, να έχουν προληφθεί. Κάθε εποχή ξηρασίας πολλά παιδιά πεθαίνουν στην Γκόμα, όχι από δίψα, αλλά από πνιγμό. Μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου, η παροχή νερού παύει στο δίκτυο της πόλης και τα παιδιά πηγαίνουν στις όχθες της λίμνης για να συλλέξουν νερό για τα σπίτια τους. Πολλά από αυτά δεν ξέρουν κολύμπι και πνίγονται ακόμη και στα αβαθή. Παρά τις ειλικρινείς προσπάθειες της τοπικής κυβέρνησης να δημιουργήσει κρατικές υποδομές στην άνομη περιοχή, ούτε η καταμέτρηση των θανάτων από πνιγμό δεν είναι δυνατή, καθώς πολλές οικογένειες αποφεύγουν να αναφέρουν τον θάνατο των παιδιών τους, από φόβο των αρχών και λόγω της δικαιολογημένης τους πεποίθησης ότι αυτό δεν θα ωφελήσει σε τίποτε.

Από την Καθημερινή

Λιώνουν τα χιόνια στι Κιλιμάντζαρο

Παρελθόν θα αποτελούν πιθανότατα στα επόμενα είκοσι χρόνια ή και νωρίτερα τα αιώνια χιόνια του Κιλιμάντζαρου στην Τανζανία, καθώς λιώνουν με ολοένα και ταχύτερο ρυθμό, σύμφωνα με έρευνα Αμερικανών παλαιο- κλιματολόγων, η οποία δημοσιεύεται σήμερα.

Περίπου το 85% του στρώματος του πάγου που κάλυπτε το υψηλότερο βουνό της Αφρικής το 1912 έχει εξαφανιστεί εντελώς από το 2007, ενώ το 26% του πάγου που βρισκόταν στο Κιλιμάντζαρο το 2000 εξατμίστηκε επτά χρόνια αργότερα.

Σύμφωνα με την έρευνα των Αμερικανών, κυριότερη αιτία αυτού του φαινομένου είναι πιθανότατα η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, η οποία προκαλείται από την υπερθέρμανση του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή.

«Αυτή η έρευνα είναι η πρώτη που υπολογίζει τον όγκο του πάγου που έχει χαθεί από τους πάγους του Κιλιμάντζαρου από το 2000», αναφέρει η Λόνι Τόμσον, καθηγήτρια των επιστημών της Γης στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο και μία από τις συγγραφείς της έρευνας που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ.

«Αν συγκρίνουμε το ποσοστό του όγκου του πάγου που έχει χαθεί από το 2000 με αυτό της επιφάνειας του που έχει χαθεί, θα δούμε ότι είναι περίπου ίδια», δήλωσε η κ. Τόμσον.

«Ενώ η μείωση των παγετώνων του Κιλιμάντζαρο από το ένα έτος στο άλλο αποκαλύφθηκε κυρίως από τη μείωση της επιφάνειας τους, η μείωση του πάχους του πάγου είναι εξίσου δραματική και ανησυχητική», πρόσθεσε η κ. Τόμσον.

Η συνέχεια στην Καθημερινή