Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεθάνει κανείς στο μαρτυρικό ανατολικό Κονγκό. Οι θάνατοι στην πόλη της Γκόμα και στη γύρω περιοχή μπορεί να οφείλονται σε υποσιτισμό, στις μάχες μεταξύ κυβερνητικών δυνάμεων και αντάρτικου ή ακόμη και από τις εκρήξεις του ηφαιστείου Νιγιαρόνγκο. Στον κατάλογο αυτό έρχεται τώρα να προστεθεί και η εκτόνωση φυσικού αερίου, μεθανίου και διοξειδίου του άνθρακα από υπόγειες φυσικές δεξαμενές, που δημιουργήθηκαν μετά την ηφαιστειακή έκρηξη του 2002 στις όχθες της λίμνης Κίβου. Η γύρω περιοχή είναι άλλωστε η πλέον σεισμογενής της αφρικανικής ηπείρου με τα ενεργά ηφαίστεια Νιγιαρόνγκο και Νιαμουλαγκίρα να βρίσκονται σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων.
Η λίμνη, που σηματοδοτεί τα σύνορα μεταξύ Κονγκό και Ρουάντα, ενδιαφέρει τώρα τις εταιρείες ενέργειας, που θα ήθελαν να εκμεταλλευθούν τα κοιτάσματα αερίων. Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις, η λίμνη κρύβει στο υπέδαφός της 392 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα διοξειδίου του άνθρακα και 78 δισ. κυβικά μέτρα μεθανίου. Η μεγάλη σεισμικότητα της περιοχής, όμως, απειλεί με αιφνίδια απελευθέρωση μεγάλου όγκου αερίων, που θα μπορούσε να προκαλέσει ανθρωπιστική καταστροφή, όπως έγινε στο Καμερούν το 1985 με 1.700 νεκρούς.
«Τα προβλήματα της λίμνης δεν είναι αποκλειστικά χημικά, είναι κυρίως πολιτικά», λέει ο σεισμολόγος δρ Ντάριο Τεντέσκο, που συντάσσει έκθεση για ενδεχόμενη μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου Νιγιαρόνγκο για λογαριασμό του ΟΗΕ. Ο δρ Τεντέσκο αποκαλύπτει ότι τουλάχιστον 100 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από τις αναθυμιάσεις της λίμνης, τις οποίες οι ντόπιοι αποκαλούν «μαζούκου» (σατανικός άνεμος). Ο δήμαρχος της Γκόμα, Τζέιμς Νζουμούκα, λέει ότι οι αρχές συνειδητοποιούν το πρόβλημα και για τον λόγο αυτό έχουν τοποθετήσει πινακίδες με νεκροκεφαλές στις όχθες της λίμνης. Πολλοί από τους θανάτους θα μπορούσαν, όμως, να έχουν προληφθεί. Κάθε εποχή ξηρασίας πολλά παιδιά πεθαίνουν στην Γκόμα, όχι από δίψα, αλλά από πνιγμό. Μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου, η παροχή νερού παύει στο δίκτυο της πόλης και τα παιδιά πηγαίνουν στις όχθες της λίμνης για να συλλέξουν νερό για τα σπίτια τους. Πολλά από αυτά δεν ξέρουν κολύμπι και πνίγονται ακόμη και στα αβαθή. Παρά τις ειλικρινείς προσπάθειες της τοπικής κυβέρνησης να δημιουργήσει κρατικές υποδομές στην άνομη περιοχή, ούτε η καταμέτρηση των θανάτων από πνιγμό δεν είναι δυνατή, καθώς πολλές οικογένειες αποφεύγουν να αναφέρουν τον θάνατο των παιδιών τους, από φόβο των αρχών και λόγω της δικαιολογημένης τους πεποίθησης ότι αυτό δεν θα ωφελήσει σε τίποτε.
Από την Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου