Εκλογές στη ρημαγμένη Ζιμπάμπουε

Στη μακρινή μου πατρίδα διεξάγονται σήμερα εκλογές τις οποίες θα "κερδίσει" ο ανεκδιήγητος Ρόμπερτ Μουγκάμπε - ο άνθρωπος που πήρε μια από τις πιο όμορφες και πλούσιες χώρες της Αφρικής για να τη μεταμορφώσει σε κρανίου τόπο. Πείνα, φτώχεια, έιτς, διαφθορά είναι τώρα τα κυρίαρχα στοιχεία στη χώρα. Όταν πήγα για πρώτη φορά εκεί το καλοκαίρι του 2006 ένα δολάριο στη μαύρη αγορά έπιανε 400 χιλιάδες δολάρια Ζιμπάμπουε, σήμερα πιάνει 5ο εκατομμύρια σύμφωνα με την "επίσημη" ισοτιμία και ο πληθωρισμός τρέχει με 100580 %.

Αντιγράφω από την Καθημερινή:

Οι πολίτες της Ζιμπάμπουε πηγαίνουν στις κάλπες σήμερα (29 Μαρτίου) με τον Robert Mugabe να προσβλέπει σε συνέχιση της 28ετούς παρουσίας τους στην προεδρική θέση.

Η χώρα αντιμετωπίζει οικονομική καταστροφή με τον πληθωρισμό να βρίσκεται εκτός ελέγχου, πρόσφατα ξεπερνώντας το 100.580%. Αν υπήρχε ένας αντίστοιχος δείκτης, ο «ημερήσιος πληθωρισμός» θα ήταν στο 275% και ο «ωριαίος» στο 11,45%. Δηλαδή κάθε 21 λεπτά οι τιμών των αγαθών αυξάνονται στη Ζιμπάμπουε όσο αυξάνονται στην Ελλάδα μέσα σε ένα χρόνο!

Η χειρότερη οικονομία παγκοσμίως

Εδώ και μια δεκαετία η οικονομία της Ζιμπάμπουε βρίσκεται σε κρίση. Η κάκιστη οικονομική διαχείριση σε συνδυασμό με την πολιτική βία και τις επιδράσεις από το πρόγραμμα αναδιανομής των γεωργικών εκτάσεων του Robert Mugabe έχουν «αποδεκατίσει» τα οικονομικά της χώρας.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Φεβρουαρίου, ο ετήσιος πληθωρισμός ανήλθε στο 100.580% από το 7.600% που ήταν τον Ιούλιο του 2007. Το 1980, με ένα δολάριο ΗΠΑ μπορούσατε να αγοράσετε 80 σεντς Ζιμπάμπουε, ενώ στις αρχές του Μαρτίου του τρέχοντος έτους η συναλλαγματική ισοτιμία διαμορφώθηκε στα 50 εκατ. δολάρια Ζιμπάμπουε ανά δολάριο ΗΠΑ. Ένα καρβέλι ψωμί αξίζει 7 εκατ. δολάρια Ζιμπάμπουε. Εκ διαμέτρου αντίθετα είναι τα στοιχεία στη γείτονα χώρα. Η Ζάμπια αναπτύχθηκε με 6% το 2007 και ο πληθωρισμός το Φεβρουάριο του 2008 ήταν 9,6%, σύμφωνα με στοιχειά της κυβέρνησης της χώρας.
Οι μισθοί στη Ζιμπάμπουε δεν αναπροσαρμόζονταν με βάση τον τιμάριθμο με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των εμπορικών συναλλαγών να γίνεται πλέον με τη διαδικασία της ανταλλαγής των αγαθών. Οι εξαγωγές ορυκτών και αγροτικών προϊόντων έχουν εκμηδενιστεί ενώ, αντίθετα, η «μαύρη αγορά» βρίσκεται σε άνθηση. Οι προσπάθειες της κυβέρνησης για οικονομική ανάκαμψη δεν έχουν αποδώσει καρπούς. Οι ανώτατες τιμές που έχουν επιβληθεί οδήγησαν σε ελλείψεις αγαθών καθώς οι επιχειρήσεις δεν έχουν την ικανότητα να πωλούν τα προϊόντα χαμηλότερα από το κόστος παραγωγής τους. Η υποστήριξη που είχε δρομολογηθεί από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει αναβληθεί λόγω ρήξης με την κυβέρνηση της χώρας.

Η συνέχεια εδώ...

Μέτωπο εναντίον του Μουγκάμπε

Ενιαίο μέτωπο δήλωσαν ότι θα σχηματίσουν εναντίον του προέδρου Ρόμπερτ Μουγκάμπε οι επικεφαλής της αντιπολίτευσης στη Ζιμπάμπουε, εφόσον οι εκλογές του Σαββάτου οδηγηθούν σε δεύτερο γύρο. Την ίδια ώρα, το κόμμα MDC του Μόργκαν Τσανγκιράι και ο ανεξάρτητος υποψήφιος Σίμπα Μακόνι κατηγόρησαν χθες ευθέως τον πρόεδρο Μουγκάμπε και το κυβερνών κόμμα ZANU-PF για προσπάθειες εκλογικής λαθροχειρίας.
Από τη μεριά του, το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ επέκρινε τις «σοβαρές ελλείψεις» της εκλογικής διαδικασίας, ενώ η Διεθνής Αμνηστία έκανε λόγο για αστυνομικές επιχειρήσεις, με στόχο τον εκφοβισμό των ψηφοφόρων της αντιπολίτευσης.
«Οι συνθήκες είναι ακατάλληλες για ελεύθερες εκλογές. Οι υποστηρικτές μας πέφτουν θύματα εκφοβισμού και η αστυνομία χρησιμοποιείται ως όργανο του εκφοβισμού αυτού», δήλωσε χθες ο γενικός γραμματέας του MDC, Τεντάι Μπίτι, που κατήγγειλε τον Ρόμπερτ Μουγκάμπε για μονομερή υπαναχώρηση από τις δεσμεύσεις που προσέφερε στον πρόεδρο της Νοτίου Αφρικής, Τάμπο Μπέκι.

Από την Καθημερινή

Ανθρωπιστική κρίση στη Σομαλία

Οργανώσεις αρωγής καλούν με ανακοινωθέν τους σήμερα Τετάρτη την διεθνή κοινότητα να συνδράμει τους πολίτες της Σομαλίας, όπου, όπως τονίζουν, η κατάσταση επιδεινώνεται ταχύτατα.
Ο αριθμός των Σομαλών που χρειάζονται άμεση βοήθεια αυξήθηκε, ενώ ταυτόχρονα, σύμφωνα με τις 39 οργανώσεις αρωγής, οι ανάγκες τους είναι όλο και πιο δύσκολο να καλυφθούν.
"Επικρατεί ένα εντεινόμενο κλίμα φόβου κι αβεβαιότητας στο μεγαλύτερο μέρος της Σομαλίας", τονίζουν οι οργανώσεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι Oxfam, Save the Children UK και Care International. "Περιοχές που ήταν προηγουμένως ασφαλείς καθίστανται τώρα απρόσιτες λόγω της εξαπλούμενης ανασφάλειας".
Πάνω από 20.000 άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους κάθε μήνα στην πρωτεύουσα της Σομαλίας, Μογκαντίσου, εξ αιτίας των σφοδρών μαχών, σύμφωνα με τις οργανώσεις.
Ένα εκατομμύριο άνθρωποι είναι πλέον εσωτερικά εκτοπισμένοι και δύο εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια λόγω των ιδιαίτερα υψηλών τιμών των τροφίμων και της ξηρασίας που έχει ενσκήψει σε πολλές περιοχές. Οι επιθέσεις και οι φόνοι εργαζομένων σε υπηρεσίες αρωγής και οι λεηλασίες των αγαθών που διανέμονται επιδεινώνουν την κατάσταση, σύμφωνα με τις οργανώσεις.
Η προειδοποίηση που απευθύνουν οι οργανώσεις είναι η δεύτερη τους τελευταίους πέντε μήνες· τον Οκτώβριο, είχαν κάνει λόγο για "επερχόμενη ανθρωπιστική καταστροφή".
Έκτοτε, άλλοι 360.000 άνθρωποι εκτοπίσθηκαν και άλλοι 500.000 άνθρωποι περιέπεσαν σε κατάσταση απόλυτης εξάρτησης από την ανθρωπιστική βοήθεια, σημειώνουν οι οργανώσεις, σε ένα ανακοινωθέν η διανομή του οποίου σχεδιάσθηκε ώστε να συμπέσει με τη συζήτηση για τη Σομαλία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Οι προβλέψεις για περαιτέρω συνέχιση της ξηρασίας στην Αφρικανική χώρα σημαίνουν ότι η κρίση λόγω της έλλειψης τροφίμων και πόσιμου νερού θα επιδεινωθεί.
Στην επιστολή τους, οι οργανώσεις τονίζουν ότι η ανθρωπιστική κρίση θα συνεχίσει να βαθαίνει εάν δεν εξευρεθεί πολιτική λύση στην σημερινή κατάσταση.
Η μεταβατική κυβέρνηση της Σομαλίας, με την υποστήριξη της Αιθιοπίας και εμμέσως της κυβέρνησης των ΗΠΑ, εξεδίωξε ισλαμιστικές οργανώσεις από τα τμήματα της χώρας που έλεγχαν και έκτοτε διεξάγει πόλεμο εναντίον ανταρτών που παραμένουν πιστοί στη λεγόμενη ένωση των ισλαμικών δικαστηρίων. Οι ισλαμιστές υιοθετούν τακτικές παρόμοιες με αυτές που ακολουθούνται στο Ιράκ και χαρακτηρίζουν "εισβολείς" τους Αιθίοπες.
Την Δευτέρα, έξι άνθρωποι--τέσσερις αστυνομικοί και δύο άμαχοι--βρήκαν το θάνατο σε μάχες στο Μογκαντίσου.

Από τον Ελεύθερο Τύπο

Από τη νοθεία στην ακυβερνησία

Εκατοντάδες άτομα βρήκαν τον θάνατο εξαιτίας των βιαιοπραγιών που ακολούθησαν την επανεκλογή -ύστερα από καταφανή νοθεία- του κενυάτη προέδρου, Μβάι Κιμπάκι, στο τέλος Δεκεμβρίου του 2007.Κατά τη διάρκεια των ταραχών, οι οποίες κατεστάλησαν με μεγάλη σκληρότητα από την αστυνομία, ο εθνοτικός παράγοντας μετατράπηκε σε όργανο που χρησιμοποιήθηκε και από τα δύο στρατόπεδα. Η κρίση όμως έχει πολιτικά και κυρίως οικονομικά αίτια.Τρεις ημέρες μετά τις «ιστορικές εκλογές» που «διεξήχθηκαν με ηρεμία» (σύμφωνα με τον αμερικανό πρεσβευτή στο Ναϊρόμπι Μάικλ Ρανενμπέργκερ), η χώρα βυθίστηκε στο χάος. Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, που ήταν εμφανώς νοθευμένα προς όφελος του Μβάι Κιμπάκι (1), προκάλεσε φονικές συγκρούσεις. Εχουν καταμετρηθεί περισσότεροι από 700 νεκροί από «βιαιοπραγίες συμμοριών χειραγωγούμενων νεαρών οι οποίοι τρομοκρατούν τον πληθυσμό», σύμφωνα με τον ερευνητή Ερβέ Μοπέ, ο οποίος υποβαθμίζει αισθητά τον εθνοτικό χαρακτήρα αυτών των γεγονότων (2). «Για την εκατόμβη ευθύνονται, και οι δυνάμεις της αστυνομίας, που έχουν λάβει την άδεια να πυροβολούν κατά βούληση». Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί παρόμοια γεγονότα σε μια τόσο ήρεμη χώρα της Ανατολικής Αφρικής; Σίγουρα όχι οι πολίτες των δυτικών κοινωνιών, καθώς η Κένυα, όπως του παρουσιαζόταν τις παραμονές της κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης, έδειχνε να διαιωνίζει τα στερεότυπα περί ονειρικών «απέραντων ανοιχτών οριζόντων», τα οποία βρίσκονται κάπου ανάμεσα στις φωτογραφίες του Πίτερ Μπερντ και την ταινία «Ο βασιλιάς των λιονταριών»...

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία

Συμφωνία με νέους κηδεμόνες

Στριμωγμένη στην ασφυκτικά γεμάτη ατζέντα του γάλλου προέδρου στις 19 Νοεμβρίου 2007, στο Μέγαρο των Ηλυσίων, πραγματοποιήθηκε μία συνάντηση μεταξύ του Νικολά Σαρκοζί και του Φρανσουά Μποζιζέ, προέδρου της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας (ΚΑΔ). Η συντομία της συνάντησης (μόλις 17 λεπτά) προδίδουν μια σιγαρή ενόχληση της γαλλικής πλευράς. Και πραγματικά, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία είναι μια χώρα κάθε άλλο παρά ανώδυνη για την εσωτερική πολιτική της Γαλλίας. Το 1960, η ανεξαρτητοποίηση της πρώην αποικίας, που υφίστατο αφαίμαξη για δεκαετίες, δεν τερμάτισε τον πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο που ασκεί το Παρίσι. Τότε, όμως, γιατί αυτή η εσπευσμένη και κρυφή συνάντηση; Γιατί, ακριβώς τους τελευταίους μήνες, έχει παρουσιαστεί ρήγμα στις σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας.
Η πρώτη αντιπαράθεσηΤο 2007, βρήκε τις δύο χώρες μέσα στο γνωστό πλαίσιο των παραδοσιακών σχέσεων μεταξύ τους. Ομως την περασμένη άνοιξη, το Μπιράο, πρωτεύουσα της απομονωμένης βορειοανατολικής επαρχίας της Βακάγκα, στα σύνορα με το Τσαντ και το σουδανικό Νταρφούρ, συγκέντρωσε για λίγο το διεθνές ενδιαφέρον. Ενα ενδιαφέρον πολύ σχετικό, είναι η αλήθεια... Η Γαλλία ζούσε, τότε, την κορύφωση της προεδρικής προεκλογικής εκστρατείας και δεν ήταν πολλά τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης που διερωτήθηκαν για τον ακριβή ρόλο των γάλλων στρατιωτικών σε αυτή τη μεγάλης στρατηγικής σημασίας περιοχή. Ωστόσο, στις 4 Μαρτίου 2007, πρώτη φορά μετά το Κολβέζι, το 1978(1), οι γαλλικές ένοπλες δυνάμεις πραγματοποίησαν μεγάλη αεροπορική στρατιωτική επιχείρηση στο Μπιράο, το οποίο από την προηγουμένη μέρα δεχόταν την επίθεση των ένοπλων της Ενωσης Δημοκρατικών Δυνάμεων για την Εθνική Ενότητα (UFDR). Το νέο αυτό κίνημα, που δημιουργήθηκε το Σεπτέμβριο του 2006, προέρχεται από τη συμμαχία τριών ένοπλων ομάδων(2), συγκεντρώνοντας στις τάξεις του απογοητευμένους πρώην συντρόφους του Μποζιζέ, ορισμένους αξιωματούχους του πρώην προέδρου Ανζ-Φελίξ Πατασέ και απελπισμένους στρατιώτες που παρέμεναν απλήρωτοι(3). Οι εξεγερμένες δυνάμεις στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία είναι ετερόκλητες. Τα κινήματα ταλαντεύονται μεταξύ πολιτικής αμφισβήτησης υπέρ του Πατασέ και εγκληματικής δράσης. Για να κατανοηθεί, όμως, η επίθεση της 4ης Μαρτίου 2007, πρέπει κανείς να ανατρέξει στον Νοέμβριο του 2006, όταν, με δύναμη πενήντα ανδρών, το νεοσύστατο κίνημα κατέλαβε πρώτη φορά το Μπιράο και άλλες πόλεις της επαρχίας Βακάγκα (Σαμ Ουάντζα, Ουάντα Τζάλε κ.ά.).
Χρειάστηκε ένας μήνας μέχρι η επιχείρηση των Ενόπλων Δυνάμεων της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας (FACA), με την καθοριστική συμβολή των γάλλων στρατιωτών από το Μπάνγκι και των Μιράζ F1 που έφθασαν από τη Ντζαμένα, να απωθήσει τους εξεγερμένους προς το Τσαντ και το Σουδάν...

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία

Τα σχολεία της βίας

Σε τέτοιο βαθμό είναι τραυματισμένη η ψυχούλα των παιδιών στη Νότια Αφρική, ώστε στα παιχνίδια τους στην αυλή του σχολείου είναι αναπαραστάσεις ληστειών ή βιασμών, όπως δείχνει έρευνα της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της χώρας, που σοκάρει πραγματικά.
Εκείνο που κάνει τα στοιχεία αυτά ακόμη πιο ανατριχιαστικά είναι ότι τα παιδιά πέφτουν θύματα άσκησης βίας κυρίως στον χώρο του σχολείου τους, και μάλιστα πολλές φορές από τους ίδιους τους δασκάλους τους. Η επιτροπή κατέγραψε έναν αριθμό παιχνιδιών που οι μαθητές έπαιζαν, δίνοντας ουσιαστικά τη δική τους «απάντηση» στη βία που βιώνουν στην καθημερινότητά τους, κάνοντας ας πούμε ότι το ένα βιάζει το άλλο. «Αυτό το "παιχνίδι" δείχνει ακριβώς την έκταση και το επίπεδο της εξοικείωσης με τη βαναυσότητα στο οποίο έχει φτάσει η νεολαία και πόσο ενδημεί η σεξουαλική βία στη Νότια Αφρική», αναφέρεται στην έκθεση. Σύμφωνα με τα στοιχεία της, το ένα πέμπτο του συνόλου των σεξουαλικών επιθέσεων εις βάρος νέων ανθρώπων σημειώνονται στο σχολείο. Σε ένα σύνολο 1.227 μαθητριών που έπεσαν θύματα τέτοιων επιθέσεων, περίπου το 9% δέχθηκαν επίθεση από δασκάλους. Η επιτροπή εντόπισε επίσης περιπτώσεις κατά τις οποίες αγόρια διέπρατταν «διορθωτικούς βιασμούς» εις βάρος λεσβιών, για να στρέψουν τα θύματά τους στις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις. Ανησυχητικά θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς και τα ευρήματα ξεχωριστής έρευνας, η οποία διαπίστωσε ότι το ένα τέταρτο των μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης υποστηρίζουν πως ο εξαναγκασμός σε σεξουαλική συνεύρεση δεν συνιστά «απαραίτητα»... βιασμό. Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διαπίστωσε επίσης ότι το 40% των νέων ανθρώπων που πήραν μέρος στην έρευνα είχαν πέσει θύματα κάποιας μορφής βίας.

Από την Ελευθεροτυπία

Zolokere Choir

Ακούστε μια εξαιρετική χωρωδία από το Μαλάουι

«Ο καθένας μπορεί να βάλει ένα φυλλαράκι»

«Ο καθένας μπορεί να κάνει κάτι, έστω και αν είναι μικρό. Μπορεί να ξεκινήσει και μόνος του από εκεί που είναι. Ολοι έχουν ένα ρόλο να παίξουν και όλοι μπορούμε να κάνουμε κάτι». Αυτό το ενθαρρυντικό μήνυμα αισιοδοξίας μετέφερε στην Αθήνα η Γουάνγκαρι Ματάι, ζωντανό παράδειγμα ενός απλού λαϊκού κινήματος που μπορεί να κάνει τη διαφορά.

«Αναπνέουμε χάρη στα δέντρα που φύτεψαν άλλοι», λέει η Γουάνγκαρι Ματάι, «καιρός να φυτέψουμε κι εμείς»Μετέφερε ακόμη τη συμπάθειά της για τα προσφάτως καμένα δάση μας, για να μας δείξει πόσο κοινός είναι ο πόνος, ο αγώνας μα και η ευθύνη: «Για τη μικρή στιγμή που είμαστε σε αυτόν τον πλανήτη μόνο αυτό μπορούμε να κάνουμε, ό,τι καλύτερο μπορούμε». Επειδή είμαστε «υπόλογοι στις επόμενες γενιές για το πώς διαχειριζόμαστε τους φυσικούς μας πόρους».«Να αλλάξουμε»«Σκεφτείτε έναν οποιοδήποτε πόλεμο: όλοι έχουν γίνει λόγω των φυσικών πόρων», προκάλεσε το κοινό που είχε γεμίσει το κάτω διάζωμα της μεγάλης αίθουσας του Μεγάρου Μουσικής.«Εχουμε μάθει να εκμεταλλευόμαστε και να χρησιμοποιούμε το περιβάλλον και όχι να το φροντίζουμε και να το περιθάλπουμε. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το ανθρώπινο είδος μπορεί να μην είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της δημιουργίας, και ότι τα πάντα είναι σημαντικά και έχουν δικαίωμα, ότι αποτελούμε κομμάτι του και εμείς έχουμε περισσότερο από τα άλλα τη δυνατότητα να το αλλάξουμε»... Ιδρύτρια του Κινήματος της Πράσινης Ζώνης, που έχει συμβάλει στη μεγαλύτερη δενδροφύτευση στην Αφρική, το 2004 είδε να τιμώνται με το βραβείο Νόμπελ 30 χρόνια αγώνων για τη δημοκρατία που φροντίζει το περιβάλλον. «Κι εγώ ξεκίνησα φυτεύοντας δένδρα, πίσω στην αυλή μου». Κι ακόμη και ο άντρας της την πέρασε για τρελή, τότε το 1975. Πού να φανταζόταν ότι ύστερα από μερικά χρόνια θα επέστρεφαν οι πέστροφες στα ποτάμια...«Ολοι μας αναπνέουμε, 10 δένδρα ο καθένας μας για να ζει. Ελπίζω ότι ο καθένας έχει φυτέψει τουλάχιστον δέκα. Γιατί αν δεν έχετε φυτέψει, τότε χρησιμοποιείτε τα δένδρα κάποιου άλλου. Είναι καιρός να τα φυτέψετε. Ο καθένας μας μπορεί να φυτέψει ένα δένδρο», είπε και μίλησε για την ανάγκη προστασίας των τριών πολύ σημαντικών δασών για το παγκόσμιο κλίμα: του Αμαζονίου στη Ν. Αμερική, του Κονγκό στην Κεντρική Αφρική και του Βόρνεο-Ινδονησίας στη ΝΑ Ασία.Πώς βοηθάμεΠέρα από την πολιτική και την προϋπόθεση της δημοκρατίας για την εξασφάλιση προστασίας στο περιβάλλον, με βιωματικό λόγο -μέσα σε τόσες δεκαετίες έχει δει κυριολεκτικά το έργο ζωής της να ανθίζει και να καρποφορεί- εξιστόρησε εμπειρίες και στάθηκε σε αυτό στο οποίο όλοι μας μπορούμε να συνεισφέρουμε για να κάνουμε τη διαφορά, ακόμη και ως άτομα, χωρίς να χρειαζόμαστε κυβερνήσεις. Οχι μόνο ότι μπορούμε να φυτέψουμε ένα δένδρο, αλλά και πιο απλά, καθημερινά πράγματα: μπορούμε να επαναχρησιμοποιήσουμε διάφορα υλικά όπως είναι το πλαστικό, να καταναλώνουμε λιγότερο και να ανακυκλώνουμε περισσότερο. Με ένα επιχείρημα: «Οι ΗΠΑ δεν υπέγραφαν τη συμφωνία του Κιότο για τη μείωση των ρύπων. Οι πολίτες, όμως, ήταν δραστήριοι και προκαλούν τις κυβερνήσεις τους και έχουν αναγκάσει μερικές επιχειρήσεις να έχουν οικολογικούς περιορισμούς».Και προέβλεψε ότι θα έρθει η ώρα της αλλαγής και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο: «Οταν εμείς μάθουμε και πείσουμε και τους διπλανούς μας σε μια υπεύθυνη συμπεριφορά και γίνουμε κρίσιμη μάζα, τότε μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Οι πολιτικοί στηρίζονται στην ψήφο μας και τότε θέλουν δεν θέλουν θα αλλάξουν», είπε και καταχειροκροτήθηκε.

Από την Ελευθεροτυπία

African Children's Choir - Lean On Me