Συμφωνία με νέους κηδεμόνες

Στριμωγμένη στην ασφυκτικά γεμάτη ατζέντα του γάλλου προέδρου στις 19 Νοεμβρίου 2007, στο Μέγαρο των Ηλυσίων, πραγματοποιήθηκε μία συνάντηση μεταξύ του Νικολά Σαρκοζί και του Φρανσουά Μποζιζέ, προέδρου της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας (ΚΑΔ). Η συντομία της συνάντησης (μόλις 17 λεπτά) προδίδουν μια σιγαρή ενόχληση της γαλλικής πλευράς. Και πραγματικά, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία είναι μια χώρα κάθε άλλο παρά ανώδυνη για την εσωτερική πολιτική της Γαλλίας. Το 1960, η ανεξαρτητοποίηση της πρώην αποικίας, που υφίστατο αφαίμαξη για δεκαετίες, δεν τερμάτισε τον πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο που ασκεί το Παρίσι. Τότε, όμως, γιατί αυτή η εσπευσμένη και κρυφή συνάντηση; Γιατί, ακριβώς τους τελευταίους μήνες, έχει παρουσιαστεί ρήγμα στις σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας.
Η πρώτη αντιπαράθεσηΤο 2007, βρήκε τις δύο χώρες μέσα στο γνωστό πλαίσιο των παραδοσιακών σχέσεων μεταξύ τους. Ομως την περασμένη άνοιξη, το Μπιράο, πρωτεύουσα της απομονωμένης βορειοανατολικής επαρχίας της Βακάγκα, στα σύνορα με το Τσαντ και το σουδανικό Νταρφούρ, συγκέντρωσε για λίγο το διεθνές ενδιαφέρον. Ενα ενδιαφέρον πολύ σχετικό, είναι η αλήθεια... Η Γαλλία ζούσε, τότε, την κορύφωση της προεδρικής προεκλογικής εκστρατείας και δεν ήταν πολλά τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης που διερωτήθηκαν για τον ακριβή ρόλο των γάλλων στρατιωτικών σε αυτή τη μεγάλης στρατηγικής σημασίας περιοχή. Ωστόσο, στις 4 Μαρτίου 2007, πρώτη φορά μετά το Κολβέζι, το 1978(1), οι γαλλικές ένοπλες δυνάμεις πραγματοποίησαν μεγάλη αεροπορική στρατιωτική επιχείρηση στο Μπιράο, το οποίο από την προηγουμένη μέρα δεχόταν την επίθεση των ένοπλων της Ενωσης Δημοκρατικών Δυνάμεων για την Εθνική Ενότητα (UFDR). Το νέο αυτό κίνημα, που δημιουργήθηκε το Σεπτέμβριο του 2006, προέρχεται από τη συμμαχία τριών ένοπλων ομάδων(2), συγκεντρώνοντας στις τάξεις του απογοητευμένους πρώην συντρόφους του Μποζιζέ, ορισμένους αξιωματούχους του πρώην προέδρου Ανζ-Φελίξ Πατασέ και απελπισμένους στρατιώτες που παρέμεναν απλήρωτοι(3). Οι εξεγερμένες δυνάμεις στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία είναι ετερόκλητες. Τα κινήματα ταλαντεύονται μεταξύ πολιτικής αμφισβήτησης υπέρ του Πατασέ και εγκληματικής δράσης. Για να κατανοηθεί, όμως, η επίθεση της 4ης Μαρτίου 2007, πρέπει κανείς να ανατρέξει στον Νοέμβριο του 2006, όταν, με δύναμη πενήντα ανδρών, το νεοσύστατο κίνημα κατέλαβε πρώτη φορά το Μπιράο και άλλες πόλεις της επαρχίας Βακάγκα (Σαμ Ουάντζα, Ουάντα Τζάλε κ.ά.).
Χρειάστηκε ένας μήνας μέχρι η επιχείρηση των Ενόπλων Δυνάμεων της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας (FACA), με την καθοριστική συμβολή των γάλλων στρατιωτών από το Μπάνγκι και των Μιράζ F1 που έφθασαν από τη Ντζαμένα, να απωθήσει τους εξεγερμένους προς το Τσαντ και το Σουδάν...

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία