«Ο καθένας μπορεί να βάλει ένα φυλλαράκι»

«Ο καθένας μπορεί να κάνει κάτι, έστω και αν είναι μικρό. Μπορεί να ξεκινήσει και μόνος του από εκεί που είναι. Ολοι έχουν ένα ρόλο να παίξουν και όλοι μπορούμε να κάνουμε κάτι». Αυτό το ενθαρρυντικό μήνυμα αισιοδοξίας μετέφερε στην Αθήνα η Γουάνγκαρι Ματάι, ζωντανό παράδειγμα ενός απλού λαϊκού κινήματος που μπορεί να κάνει τη διαφορά.

«Αναπνέουμε χάρη στα δέντρα που φύτεψαν άλλοι», λέει η Γουάνγκαρι Ματάι, «καιρός να φυτέψουμε κι εμείς»Μετέφερε ακόμη τη συμπάθειά της για τα προσφάτως καμένα δάση μας, για να μας δείξει πόσο κοινός είναι ο πόνος, ο αγώνας μα και η ευθύνη: «Για τη μικρή στιγμή που είμαστε σε αυτόν τον πλανήτη μόνο αυτό μπορούμε να κάνουμε, ό,τι καλύτερο μπορούμε». Επειδή είμαστε «υπόλογοι στις επόμενες γενιές για το πώς διαχειριζόμαστε τους φυσικούς μας πόρους».«Να αλλάξουμε»«Σκεφτείτε έναν οποιοδήποτε πόλεμο: όλοι έχουν γίνει λόγω των φυσικών πόρων», προκάλεσε το κοινό που είχε γεμίσει το κάτω διάζωμα της μεγάλης αίθουσας του Μεγάρου Μουσικής.«Εχουμε μάθει να εκμεταλλευόμαστε και να χρησιμοποιούμε το περιβάλλον και όχι να το φροντίζουμε και να το περιθάλπουμε. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το ανθρώπινο είδος μπορεί να μην είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της δημιουργίας, και ότι τα πάντα είναι σημαντικά και έχουν δικαίωμα, ότι αποτελούμε κομμάτι του και εμείς έχουμε περισσότερο από τα άλλα τη δυνατότητα να το αλλάξουμε»... Ιδρύτρια του Κινήματος της Πράσινης Ζώνης, που έχει συμβάλει στη μεγαλύτερη δενδροφύτευση στην Αφρική, το 2004 είδε να τιμώνται με το βραβείο Νόμπελ 30 χρόνια αγώνων για τη δημοκρατία που φροντίζει το περιβάλλον. «Κι εγώ ξεκίνησα φυτεύοντας δένδρα, πίσω στην αυλή μου». Κι ακόμη και ο άντρας της την πέρασε για τρελή, τότε το 1975. Πού να φανταζόταν ότι ύστερα από μερικά χρόνια θα επέστρεφαν οι πέστροφες στα ποτάμια...«Ολοι μας αναπνέουμε, 10 δένδρα ο καθένας μας για να ζει. Ελπίζω ότι ο καθένας έχει φυτέψει τουλάχιστον δέκα. Γιατί αν δεν έχετε φυτέψει, τότε χρησιμοποιείτε τα δένδρα κάποιου άλλου. Είναι καιρός να τα φυτέψετε. Ο καθένας μας μπορεί να φυτέψει ένα δένδρο», είπε και μίλησε για την ανάγκη προστασίας των τριών πολύ σημαντικών δασών για το παγκόσμιο κλίμα: του Αμαζονίου στη Ν. Αμερική, του Κονγκό στην Κεντρική Αφρική και του Βόρνεο-Ινδονησίας στη ΝΑ Ασία.Πώς βοηθάμεΠέρα από την πολιτική και την προϋπόθεση της δημοκρατίας για την εξασφάλιση προστασίας στο περιβάλλον, με βιωματικό λόγο -μέσα σε τόσες δεκαετίες έχει δει κυριολεκτικά το έργο ζωής της να ανθίζει και να καρποφορεί- εξιστόρησε εμπειρίες και στάθηκε σε αυτό στο οποίο όλοι μας μπορούμε να συνεισφέρουμε για να κάνουμε τη διαφορά, ακόμη και ως άτομα, χωρίς να χρειαζόμαστε κυβερνήσεις. Οχι μόνο ότι μπορούμε να φυτέψουμε ένα δένδρο, αλλά και πιο απλά, καθημερινά πράγματα: μπορούμε να επαναχρησιμοποιήσουμε διάφορα υλικά όπως είναι το πλαστικό, να καταναλώνουμε λιγότερο και να ανακυκλώνουμε περισσότερο. Με ένα επιχείρημα: «Οι ΗΠΑ δεν υπέγραφαν τη συμφωνία του Κιότο για τη μείωση των ρύπων. Οι πολίτες, όμως, ήταν δραστήριοι και προκαλούν τις κυβερνήσεις τους και έχουν αναγκάσει μερικές επιχειρήσεις να έχουν οικολογικούς περιορισμούς».Και προέβλεψε ότι θα έρθει η ώρα της αλλαγής και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο: «Οταν εμείς μάθουμε και πείσουμε και τους διπλανούς μας σε μια υπεύθυνη συμπεριφορά και γίνουμε κρίσιμη μάζα, τότε μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Οι πολιτικοί στηρίζονται στην ψήφο μας και τότε θέλουν δεν θέλουν θα αλλάξουν», είπε και καταχειροκροτήθηκε.

Από την Ελευθεροτυπία