Ντοκουμέντα θανάτου από τη Ρουάντα

«Αυτά τα παιδιά γεννήθηκαν όταν ο κόσμος κοίταζε από την άλλη μεριά και κανείς δεν ερχόταν να μας βοηθήσει» είπε στον Τζόναθαν Τοργκόβνικ μία από τις χιλιάδες γυναίκες της Ρουάντα που έμειναν έγκυοι από τους βιαστές τους. Με αφορμή τη συμπλήρωση δεκαπέντε χρόνων από τη γενοκτονία των Τούτσι, ο βραβευμένος φωτοειδησεογράφος παρουσιάζει τις «Σκόπιμες Συνέπειες» - μια έκθεση που φέρνει στο φως την αποσιωπημένη κληρονομιά της γενοκτονίας.

«Αυτό το πρότζεκτ άλλαξε τη ζωή μου, ήταν αναπόφευκτο», λέει ο Τοργκόβνικ, που εργαζόταν επί δύο χρόνια για τις «Σκόπιμες Συνέπειες»

«Η οικογένεια της κόρης μου σκότωσε τους συγγενείς μου.... Οταν τη βλέπω, θυμάμαι τον βιασμό. Τον πρώτο βιασμό, και τον δεύτερο βιασμό και όλους τους βιασμούς που ακολούθησαν, όλους τους συνδέω με αυτήν. Δεν μπορώ να πω ότι την αγαπάω, αλλά δεν μπορώ και να πω ότι τη μισώ», ομολογεί η Μαρί, μιλώντας στον Τζόναθαν Τοργκόβνικ για την τραγική τροπή που πήρε η ζωή της μετά τη γενοκτονία. Ο 39χρονος Ισραηλινός, που ζει κι εργάζεται στη Νέα Υόρκη, χρειάστηκε δύο χρόνια για να συγκεντρώσει τις μαρτυρίες τριάντα γυναικών που μεγαλώνουν τα παιδιά των ανθρώπων που τις βασάνισαν, τις βίασαν και δολοφόνησαν τις οικογένειές τους - τα δικά τους παιδιά.

Ανάμεσα στον Απρίλιο και τον Ιούνιο του 1994, 800.000 άνθρωποι -στη συντριπτική τους πλειονότητα μέλη της φυλής των Τούτσι- δολοφονήθηκαν με ασύλληπτη αγριότητα από τους αντάρτες Χούτου. Αφορμή ήταν η πτώση του αεροσκάφους στο οποίο επέβαινε ο πρόεδρος της Ρουάντα. Σχεδόν όλοι οι Χούτου συμμετείχαν στη γενοκτονία -αν κάποιος δεν δολοφόνησε, τότε έκαψε σπίτια, αν δεν έκαψε σπίτια, βίασε, αν δεν βίασε, κατέδωσε τους γείτονές του στους αντάρτες. Επί εκατό ημέρες, η διεθνής κοινότητα παρακολουθούσε άπραγη το μακελειό.

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία