Οι ΗΠΑ εξοπλίζουν τη Σομαλία

Οπλα στη σομαλική κυβέρνηση έστειλε η Ουάσιγκτον για την ανατροπή των ισλαμιστών ανταρτών, μετά και το πράσινο φως από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ώστε να ανακοπεί η δράση τους προκειμένου να μη γίνει η χώρα αυτή στο Κέρας της Αφρικής προπύργιο της Αλ Κάιντα.

Οταν τον Ιανουάριο ένας μετριοπαθής ισλαμιστής εξελέγη πρόεδρος, γεννήθηκε η ελπίδα ότι θα μπορούσε να δώσει ένα τέλος σε δύο δεκαετίες αιματοχυσίας, επιχειρώντας τη συναίνεση με τους σκληροπυρηνικούς οι οποίοι επιθυμούν την επιβολή σκληρού ισλαμικού νόμου στη χώρα. Ομως ο Οσάμα μπιν Λάντεν χαρακτήρισε εχθρό τον πρόεδρο Σεΐχ Σαρίφ Αχμέντ σε ηχογραφημένο μήνυμά του που δόθηκε στη δημοσιότητα τον Μάρτιο. Κάλεσε μάλιστα τους αντάρτες να ανατρέψουν την κυβέρνηση. Οι αντάρτες Σεμπάμπ ωστόσο θεωρούνται συνεργάτες της Αλ Κάιντα και δυτικές χώρες φοβούνται ότι μπορεί να οδηγήσουν σε αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής παρέχοντας ασφαλείς θυλάκους για σκληροπυρηνικούς ισλαμιστές απ' οπουδήποτε κι αν προέρχονται. Αμερικανός αξιωματούχος δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν όπλα και πυρομαχικά στην κυβέρνηση της Σομαλίας, σε μια κίνηση που σηματοδοτεί την επιθυμία του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα να ενισχύσει την «εύθραυστη» κυβέρνηση στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει τους αντάρτες. Σομαλοί αντάρτες Σεμπάμπ ακρωτηρίασαν χθες το δεξί χέρι και αριστερό πόδι τεσσάρων νεαρών ανδρών, που είχαν κριθεί ένοχοι κλοπής στην πρωτεύουσα Μογκαντίσου, μπροστά στα μάτια 200 ανθρώπων. Οι αντάρτες εφαρμόζουν την πλέον αυστηρή εκδοχή του ισλαμικού νόμου στις περιοχές που ελέγχουν στη νότια και κεντρική Σομαλία. Τον Οκτώβριο του 2008, 13χρονη θάφτηκε ζωντανή ώς τον λαιμό και στη συνέχεια λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου από 50 άνδρες, επειδή κρίθηκε ένοχη μοιχείας από ισλαμικό δικαστήριο. Η μικρή είχε προσφύγει στις Αρχές για να καταγγείλει τον βιασμό της από τρεις άνδρες.

Από την Ελευθεροτυπία

Ακόμη βιάζουν τα παιδιά

Τα τελευταία χρόνια, οι μαζικοί βιασμοί έχουν αποτελέσει πολεμικό εργαλείο στο Κονγκό, το Νταρφούρ, τη Βοσνία, τη Ρουάντα και τη Λιβερία. Η περίπτωση της τελευταίας, όμως, είναι διαφορετική.

Εδώ οι βιασμοί συνεχίζονται και μετά το τέλος του πολέμου. Και η ηλικία των θυμάτων είναι σκανδαλωδώς μικρή.

Η 7χρονη Τζάκι είναι πολύ μικρή για να θυμάται τον εμφύλιο πόλεμο της Λιβερίας, που διήρκεσε 14 ολόκληρα χρόνια, από το 1989 έως το 2003. Στο διάστημα αυτό, έπεσαν θύματα βιασμού τα τρία τέταρτα των γυναικών. Αλλά η Λιβερία της Τζάκι είναι μια χώρα που στέκεται ξανά στα πόδια της, έχει ελεύθερα μέσα ενημέρωσης και μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Παρά ταύτα, οι μαζικοί βιασμοί συνεχίζονται. Είναι πιο εύκολο να πειστούν οι άνδρες να παραδώσουν τα όπλα τους παρά την αίσθηση ότι οι γυναίκες τούς ανήκουν. Κάπως έτσι, ο 50χρονος φύλακας του σχολείου της Τζάκι οδήγησε μια μέρα το κορίτσι στη θάλασσα, το βίασε και το άφησε αιμόφυρτο να κλαίει.

«Δεν μπορούσα να περπατήσω, και με πήγαν στο νοσοκομείο», θυμάται η Τζάκι. Αλλά εκεί δεν μπορούσαν να σταματήσουν την αιμορραγία και την έστειλαν στην πρωτεύουσα, όπου έμεινε πολλές εβδομάδες μέχρι να αναρρώσει. Η Τζάκι ζει τώρα σε ένα καταφύγιο για θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Οι φίλοι της είναι 8 έως 11 ετών. Πριν από λίγες ημέρες έφυγε από το καταφύγιο ένα τρίχρονο παιδί.

Η συνέχεια στα Νέα

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης η Σομαλία

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κήρυξε το υπουργικό συμβούλιο τη Σομαλία και ο πρόεδρος του κοινοβουλίου κάλεσε τις γειτονικές χώρες να στείλουν στρατεύματα για να στηρίξουν τις κυβερνητικές δυνάμεις, εντός 24 ωρών, καθώς κλιμακώνονται οι συγκρούσεις στην πρωτεύουσα, Μογκαντίσου.

Δύο βουλευτές έχουν σκοτωθεί τις τελευταίες δύο ημέρες, κατά τις οποίες έχουν ενταθεί οι μάχες ανάμεσα σε άνδρες των κυβερνητικών δυνάμεων και στους ισλαμιστές αντάρτες που προσπαθούν να ανατρέψουν την κυβέρνηση. Οι αντάρτες της οργάνωσης Αλ Σααμπάμπ εδώ και ένα μήνα εντείνουν τις επιθέσεις και την Πέμπτη σκότωσαν τον υπουργό Εσωτερικών και άλλους τριάντα ανθρώπους σε επίθεση αυτοκτονίας με παγιδευμένο αυτοκίνητο. Την Παρασκευή δολοφονήθηκε επίσης ένας βουλευτής στο βόρειο Μογκαντίσου.

«Η σομαλική κυβέρνηση αποφάσισε ομόφωνα να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η κυβέρνηση. Νωρίτερα ο πρόεδρος του κοινοβουλίου, σεϊχης Άντεν Μοχάμεντ Μαντόμπε είχε καλέσει τις γειτονικές χώρες να στείλουν βοήθεια για να στηρίξουν την κυβέρνηση.

Η συνέχεια στην Καθημερινή

Συνέντευξη της Αντζελίκ Κιντζό

Αυτή η γυναίκα δίνει ζωή σε ό,τι πιάνει στα χέρια της», έχει πει ο Πίτερ Γκάμπριελ για την Αντζελίκ Κιντζό. Μόνο που αυτή τη φορά η μεγάλη κυρία του σύγχρονου αφρικανικού τραγουδιού θα έχει πιο δύσκολο έργο: θα δώσει φωνή και ζωή στα τραγούδια της Νίνα Σιμόν. Εκτός από το ταλέντο τους και το δυναμισμό τους, οι δύο αυτές ερμηνεύτριες δεν έχουν πολλά κοινά. Η μία έζησε τη φρίκη του ρατσισμού στην Αμερική της δεκαετίας του '50 κι η άλλη μεγάλωσε μεν στην Αφρική, αλλά σε μια μορφωμένη κι ανοικτόμυαλη οικογένεια.

Εξι χρόνια μετά τον θάνατο της Σιμόν, η Κιντζό, παρέα με την Νταϊάν Ριβς, τη Λιζ Ράιτ και υπό το άγρυπνο βλέμμα της κόρης της Σελέστ Σιμόν, περιοδεύουν ανά τον κόσμο παρουσιάζοντας το αφιέρωμα «Sing the truth». Στις 6 Ιουλίου θα έρθουν και στο θέατρο του Λυκαβηττού. Η Κιντζό έχει «αναλάβει» να ερμηνεύσει τα «See line woman», «Young, Black and Gifted», «My baby just cares for me», «Ne me quite pas», κ.ά. «Αλίμονο αν ποτέ κανείς προσπαθήσει να τραγουδήσει όπως η Νίνα. Κάηκε! Δεν θα το δοκίμαζα ποτέ», λέει η τραγουδίστρια στο «7».

«Καμιά μας δεν σκοπεύει να τη μιμηθεί. Θέλω απλώς με αυτή τη συναυλία να την τιμήσω και να της πω πόσο την εκτιμώ. Αφήστε που έχω και την 16χρονη κόρη μου που είναι μεγάλη θαυμάστριά της και δεν θα μπορούσα ποτέ να αρνηθώ αυτήν την πρόκληση».

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία

Ποιοι είναι οι πραγματικοί πειρατές;

Οι πραγματικοί πειρατές είναι οι ξένοι, λέει ο Φάραχ Ισμαήλ Εΐντ, πρώην ψαράς που εκτίει ποινή κάθειρξης 15 ετών στη Σομαλία ως οργανωτής μιας πειρατείας.

O Εΐντ, 38 ετών, λέει πως τα μεγάλα ξένα αλιευτικά εξαφάνισαν από τα νερά της Σομαλίας τους αστακούς, από το ψάρεμα των οποίων ζούσε: «Ψάρεψαν τα πάντα- καρχαρίες, αστακούς, αυγά. Συγκρούονταν με τις βάρκες μας. Ήρθαν με γιγάντια δίχτυα και σάρωσαν τα πάντα από τη θάλασσα... Τώρα η διεθνής κοινότητα φωνάζει για την πειρατεία. Όμως κι εμείς φωνάζαμε πολύ καιρό στον κόσμο τα προβλήματά μας και δεν μας άκουγε κανείς».

Ως πειρατής, ο Εΐντ δεν είναι και σπουδαίος. Όπως λέει σε συνέντευξή του από τη φυλακή Μαντίρα στους λονδρέζικους «Τάιμς», το πρώτο πλοίο δεν κατάφερε να το προλάβει, το δεύτερο το πρόφτασε, όμως η σκάλα για το ρεσάλτο αποδείχθηκε πολύ μικρή. Στην τρίτη απόπειρα, συνελήφθη. «Πιστεύω ότι πειρατές πρέπει να αποκαλούμε αυτούς που έρχονται παράνομα στα νερά μας», τονίζει. Ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Ονφραί θα συμφωνούσε μαζί του. «Έχουμε άδικο», γράφει, «όταν ρίχνουμε τους προβολείς μόνο στην ατομική βία, την ώρα που καθημερινά η βία αυτών που συμμετέχουν στο φιλελεύθερο σύστημα κατασκευάζει καταστάσεις βλαπτικές, οι οποίες πλήττουν αυτούς που, χαμένοι, θυσιασμένοι, χωρίς πίστη ούτε νόμο, χωρίς ηθική, χωρίς αξίες, εκτεθειμένοι στη βαρβαρότητα μιας κοινωνικής μηχανής που τους τσακίζει, αρκούνται να αναπαράγουν στο δικό τους μέτρο, μέσα στον κόσμο τους, τις αδικίες αυτών που τους κυβερνούν και παραμένουν ατιμώρητοι. Αν η λεγόμενη νόμιμη βία σταματούσε, θα μπορούσε επιτέλους να μειωθεί η λεγόμενη παράνομη βία».

Ο Εΐντ κατηγορεί τους ξένους για την αύξηση της πειρατείας. Είχε δύο βάρκες και πωλούσε ψάρια στο Έιλ μέχρι που οι παράνομες τράτες κατέστρεψαν την αλιεία. «Τα ψάρια που πιάναμε ήταν αρκετά για τους ντόπιους και αρκετά για να πουλήσουμε, όμως τώρα δεν φτάνουν ούτε για να φάμε», εξηγεί. Τα ξένα πλοία έριχναν τοξικά απόβλητα και μια μέρα είδε να επιπλέουν χιλιάδες νεκρά ψάρια. «Νομίσαμε ότι είμαστε τυχεροί, μαζέψαμε τα ψάρια και τα αποθηκεύσαμε σε ψυγεία, μετά όμως ανακαλύψαμε ότι ήταν σαν πλαστικά... Τα προβλήματα άρχισαν να πέφτουν βροχή πάνω μας». Έτσι οι ψαράδες αγόρασαν όπλα και άρχισαν να αποσπούν άτυπους φόρους από τους ξένους στις παράνομες τράτες. «Ξέραμε πως αυτό που κάναμε ήταν λάθος, όμως ήταν ένας τρόπος να φωνάξουμε στον κόσμο», εξηγεί. Και έχει και τη λύση: «Η διεθνής κοινότητα πρέπει να έρθει να μιλήσει μαζί μας· πρέπει να μας αποζημιώσουν για τα προβλήματα που προκάλεσαν στα νερά μας με την παράνομη αλιεία και τα τοξικά απόβλητα. Τότε, μέχρι να υπάρξει κυβέρνηση στη Σομαλία, θα μπορούσαμε να προστατεύουμε εμείς τα πλοία που περνούν από τα νερά μας».

Από Τα Νέα

Θυμωμένες οι γυναίκες στο Μαρόκο

Συνοικισμός Ταμγκούτε Ελ Τζαντίντ, επαρχία Αουλούζ (Μαρόκο). Πριν ξημερώσει, η Καμπίρα, 26 χρόνων, και άλλες δεκαπέντε γειτόνισσες στριμώχνονται όρθιες στην καρότσα ενός μικρού φορτηγού: «Δεν θα γυρίσουμε σπίτι πριν από τις οκτώ το βράδυ», μουρμουρίζουν.
Μετά την πρώτη προσευχή, οχήματα που μεταφέρουν σαν να ήταν ζώα τις εργάτριες γης, τυλιγμένες με τις μαντίλες τους, κυκλοφορούν στους δρόμους της πεδιάδας της Σους. Τις πηγαίνουν σε μεγάλα αγροκτήματα εντατικής γεωργίας, στην πλειονότητά τους μαροκινών (κυρίως βασιλικών), γαλλικών ή ισπανικών συμφερόντων.
«Παλιά, δουλεύαμε στα χωράφια τα δικά μας και των γειτόνων μας», λένε θλιμμένα. «Αυτό γινόταν χωρίς εργοδηγούς και χωρίς διενέξεις μεταξύ των μελών της κοινότητας. Στα σημερινά μεγάλα αγροκτήματα δεν έχουμε το δικαίωμα ούτε να μιλάμε. Οταν κάποια από μας δεν δουλεύει αρκετά γρήγορα, οι επιστάτες τη βρίζουν. Μερικές φορές, μας χτυπούν με ρόπαλα...». Μία από τις φάρμες τις περιοχής έχει τόσο κακή φήμη, ώστε την έχουν ονομάσει Γκουαντάναμο.

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία

Στήριξη στον πρωθυπουργό της Ζιμπάμπουε από τις ΗΠΑ

Η υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Χίλαρι Κλίντον, ανέφερε με σημερινές δηλώσεις της ότι «ανυπομονεί να ακούσει μεταρρυθμιστικά σχέδια, από τον πρωθυπουργό της Ζιμπάμπουε Μόργκαν Τσβανγκιράϊ», λίγο αφότου πολιτικοί παρατηρητές εκτίμησαν μετά λύπης ότι οι μεταρρυθμίσεις στην αφρικανική αυτή χώρα βαίνουν με πολύ αργό ρυθμό...

-Οι δηλώσεις Κλίντον για την Ζιμπάμπουε έγιναν στο τέλος συνάντησης που είχε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ με τον κ. Τσβανγκιράϊ, ο οποίος εν συνεχεία θα συναντάτο στον Λευκό Οίκο με τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, επιχειρώντας να αποσπάσει την στήριξή αυτού ενόψει της πολύ «λεπτής» συμβίωσης που έχει η κυβέρνησή του με τον πρόεδρο Ζιμπάμπουε--επί πολλές δεκαετίες-Ρόμπερτ Μουγκάμπε.

Οι Δυτικοί κατηγορούν τον πρόεδρο Μουγκάμπε ότι πολύ μετά αφότου η χώρα ανέκτησε από τη Βρετανία, το 1980, την ανεξαρτησία, με την «κακή» διακυβέρνησή του εξώθησε τους πολίτες της σε φτώχεια συνδυασμένη με «ιλιγγιώδη» πληθωρισμό, ανεργία που αγγίζει και το 9Ο%! με «φόντο» κραυγαλέες ελλείψεις βασικών φαρμάκων και τροφίμων...

«Ανυπομονώ, να ακούσω μεταρρυθμιστικά σχέδια και πλάνα δουλειάς από την κυβέρνησή σας, για τα οποία με τον κατάλληλο τρόπο θα παράσχουμε την υποστήριξή μας», δήλωσε στο συνομιλητή της η κυρία Κλίντον, ενώπιον των παρισταμένων δημοσιογράφων.

Αλλά και ο Αμερικανός βοηθός υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για τις αφρικανικές υποθέσεις, κ. Τζόνι Κάρσον, επισήμανε προ ημερών ότι «μεταρρυθμίσεις πολιτικού, κοινωνικού, οικονομικού χαρακτήρα επειγόντως χρειάζονται» στη Ζιμπάμπουε.

Από την Καθημερινή

Μάστιγα η διαφθορά στη Δ. Αφρική

Ο τέως γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, με δηλώσεις του την Τετάρτη εκτίμησε ότι ο διάδοχος του Ομάρ Μπόνγκο Οντίμπα, που κυβέρνησε επί 41 χρόνια την Γκαμπόν, «θα πρέπει οπωσδήποτε να πατάξει την διαφθορά» που ενδημεί στη φτωχή αυτήν παραθαλάσσια χώρα στη δυτική Αφρική.

«Θα πρέπει, επίσης, (ο νέος πρόεδρος) να προασπίσει τα ανθρώπινα δικαιώματα», υπογράμμισε ο κ. Ανάν, που κατάγεται από την Γκάνα. Οι επισημάνσεις αυτές έγιναν στη διάρκεια του 19ου «Διεθνούς οικονομικού συμποσίου για την Αφρική», που φιλοξενείται τις ημέρες αυτές στο Κέηπ Τάουν, όπου εδρεύει το κοινοβούλιο της Νότιας Αφρικής.

Στην ίδια παρέμβαση, ο κ. Ανάν επεσήμανε ότι «σήμερα η διαφθορά έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις σε όλη τη δυτική Αφρική».

Όσον αφορά τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης για τη Μαύρη Ήπειρο, όπου η παρούσα κρίση σαφώς μπορεί να μετατραπεί σε αμιγώς αναπτυξιακή, σύμφωνα με τις πρόσφατες εκτιμήσεις του ΔΝΤ, ο τέως γενικός γραμματέας του ΟΗΕ αφού συλλυπήθηκε για την απώλεια του προέδρου Μπόνγκο τόνισε ότι «προέχει, πλέον, η σύμπραξη των κυβερνήσεων όλης της περιοχής αυτής του κόσμου με τους ξένους επενδυτές, αλλά μακριά οπωσδήποτε από σκάνδαλα και την αδιαφάνεια».

Στην ίδια την Γκαμπόν και με σεβασμό στη συνταγματική τάξη, προσωρινά χρέη προέδρου ασκεί ήδη από την Τρίτη η πρόεδρος της Γερουσίας κυρία Ροζ Φρανσίν Ρογκομπέ.

Από την Καθημερινή

Η ανθρώπινη ζωή έχει "τιμή"

Το ποσό των 15,5 εκατομμυρίων δολαρίων συμφώνησε να πληρώσει η πετρελαϊκή εταιρεία Royal Dutch Shell, προκειμένου να διευθετήσει την υπόθεση της συνενοχής της σε φόνους, βασανισμούς και άλλες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έγιναν στη Νιγηρία στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Το ποσό, σύμφωνα με σχόλιο των New York Times, είναι πολύ υψηλό, δεδομένου η εταιρεία εξακολουθεί να αρνείται τις κατηγορίες, ενώ η απόφασή της έγινε γνωστή λίγες ημέρες πριν από την έναρξη στη Νέα Υόρκη μιας δίκης, που ενδέχεται να αποκαλύψει λεπτομέρειες για τις δραστηριότητές της στο Δέλτα του Νίγηρα. Η διευθέτηση, που ανακοινώθηκε αργά το βράδυ της Δευτέρας, αποτελεί την κορύφωση μιας μακράς νομικής μάχης, διάρκειας έως και δέκα ετών, από τους συγγενείς του Νιγηριανού συγγραφέα και υπερασπιστή του περιβάλλοντος Κεν Σάρο Ουίουα και άλλων οκτώ ατόμων, τα οποία απαγχονίστηκαν το 1995.

Η συνέχεια στην Καθημερινή

μάλι - toumani diabate - master at work - σεμινάριο κόρα

TOUMANI DIABATE & THE SYMMETRIC ORCHESTRA

Kora lessons from the master, recorded live at WOMAD 2008, Taranaki, New Zealand

A kora is built from a large calabash cut in half and covered with cow skin to make a resonator, and has a notched bridge like a lute or guitar. The sound of a kora resembles that of a harp, though when played in the traditional style, it bears a closer resemblance to flamenco guitar techniques. The player uses only the thumb and index finger of both hands to pluck the strings in polyrhythmic patterns (using the remaining fingers to hold the sticks either side of the strings and secure the instrument). Ostinato riffs ("Kumbeng") and improvised solo runs ("Biriminting") are played at the same time by skilled players.


Kora players have traditionally come from griot families (also from the mandinka tribes) who are traditional historians, genealogists and storytellers who pass their skills on to their descendants. The instrument is played in Mali, Guinea, Senegal, and The Gambia. A traditional kora player is called a Jali, similar to a 'bard' or oral historian.

Traditional koras feature 21 strings, eleven played by the left hand and ten by the right. Modern koras made in the Casamance region of southern Senegal sometimes feature additional bass strings, adding up to four strings to the traditional 21. Strings were traditionally made from thin strips of hide, for example antelope skin - now most strings are made from harp strings or nylon fishing line, sometimes plaited together to create thicker strings.

By moving leather tuning rings up and down the neck, a kora player can retune the instrument into one of four seven-note scales. These scales are close in tuning to western Major, Minor and Lydian modes.

info from youtube