Οι πραγματικοί πειρατές είναι οι ξένοι, λέει ο Φάραχ Ισμαήλ Εΐντ, πρώην ψαράς που εκτίει ποινή κάθειρξης 15 ετών στη Σομαλία ως οργανωτής μιας πειρατείας.
O Εΐντ, 38 ετών, λέει πως τα μεγάλα ξένα αλιευτικά εξαφάνισαν από τα νερά της Σομαλίας τους αστακούς, από το ψάρεμα των οποίων ζούσε: «Ψάρεψαν τα πάντα- καρχαρίες, αστακούς, αυγά. Συγκρούονταν με τις βάρκες μας. Ήρθαν με γιγάντια δίχτυα και σάρωσαν τα πάντα από τη θάλασσα... Τώρα η διεθνής κοινότητα φωνάζει για την πειρατεία. Όμως κι εμείς φωνάζαμε πολύ καιρό στον κόσμο τα προβλήματά μας και δεν μας άκουγε κανείς».
Ως πειρατής, ο Εΐντ δεν είναι και σπουδαίος. Όπως λέει σε συνέντευξή του από τη φυλακή Μαντίρα στους λονδρέζικους «Τάιμς», το πρώτο πλοίο δεν κατάφερε να το προλάβει, το δεύτερο το πρόφτασε, όμως η σκάλα για το ρεσάλτο αποδείχθηκε πολύ μικρή. Στην τρίτη απόπειρα, συνελήφθη. «Πιστεύω ότι πειρατές πρέπει να αποκαλούμε αυτούς που έρχονται παράνομα στα νερά μας», τονίζει. Ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Ονφραί θα συμφωνούσε μαζί του. «Έχουμε άδικο», γράφει, «όταν ρίχνουμε τους προβολείς μόνο στην ατομική βία, την ώρα που καθημερινά η βία αυτών που συμμετέχουν στο φιλελεύθερο σύστημα κατασκευάζει καταστάσεις βλαπτικές, οι οποίες πλήττουν αυτούς που, χαμένοι, θυσιασμένοι, χωρίς πίστη ούτε νόμο, χωρίς ηθική, χωρίς αξίες, εκτεθειμένοι στη βαρβαρότητα μιας κοινωνικής μηχανής που τους τσακίζει, αρκούνται να αναπαράγουν στο δικό τους μέτρο, μέσα στον κόσμο τους, τις αδικίες αυτών που τους κυβερνούν και παραμένουν ατιμώρητοι. Αν η λεγόμενη νόμιμη βία σταματούσε, θα μπορούσε επιτέλους να μειωθεί η λεγόμενη παράνομη βία».
Ο Εΐντ κατηγορεί τους ξένους για την αύξηση της πειρατείας. Είχε δύο βάρκες και πωλούσε ψάρια στο Έιλ μέχρι που οι παράνομες τράτες κατέστρεψαν την αλιεία. «Τα ψάρια που πιάναμε ήταν αρκετά για τους ντόπιους και αρκετά για να πουλήσουμε, όμως τώρα δεν φτάνουν ούτε για να φάμε», εξηγεί. Τα ξένα πλοία έριχναν τοξικά απόβλητα και μια μέρα είδε να επιπλέουν χιλιάδες νεκρά ψάρια. «Νομίσαμε ότι είμαστε τυχεροί, μαζέψαμε τα ψάρια και τα αποθηκεύσαμε σε ψυγεία, μετά όμως ανακαλύψαμε ότι ήταν σαν πλαστικά... Τα προβλήματα άρχισαν να πέφτουν βροχή πάνω μας». Έτσι οι ψαράδες αγόρασαν όπλα και άρχισαν να αποσπούν άτυπους φόρους από τους ξένους στις παράνομες τράτες. «Ξέραμε πως αυτό που κάναμε ήταν λάθος, όμως ήταν ένας τρόπος να φωνάξουμε στον κόσμο», εξηγεί. Και έχει και τη λύση: «Η διεθνής κοινότητα πρέπει να έρθει να μιλήσει μαζί μας· πρέπει να μας αποζημιώσουν για τα προβλήματα που προκάλεσαν στα νερά μας με την παράνομη αλιεία και τα τοξικά απόβλητα. Τότε, μέχρι να υπάρξει κυβέρνηση στη Σομαλία, θα μπορούσαμε να προστατεύουμε εμείς τα πλοία που περνούν από τα νερά μας».
Από Τα Νέα
Τρίτη, Ιουνίου 16, 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Απλά οι ισχυροί αποφασίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού...
Τα ίδια δεν γίνονται σε όλη την Αφρική?
Δημοσίευση σχολίου