Της Μia FarrowΜόλις επέστρεψα από το έβδομο ταξίδι μου στο Νταρφούρ. Δεν νομίζω πως έχω τα λόγια να περιγράψω όπως θα έπρεπε αυτά που είδα και άκουσα. Έχουν περάσει περισσότερα από τέσσερα χρόνια και η σφαγή συνεχίζεται. Ορισμένοι ειδικοί υπολογίζουν τον αριθμό των νεκρών στο μισό εκατομμύριο. Δεν μπορούμε καν να είμαστε σίγουροι. Εκείνο που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι περισσότεροι από 4.000.000 άνθρωποι εξαρτώνται από την ανθρωπιστική βοήθεια γιατί τα σπίτια, τα χωριά και τα χωράφια τους είναι σήμερα στάχτη. Ξέρουμε επίσης πως άλλα 2.500.000 παλεύουν να επιβιώσουν σε άθλιους καταυλισμούς του Νταρφούρ και του Ανατολικού Τσαντ. Έγινα μάρτυρας του πόνου τους. Οι ιστορίες όσων έχουν επιζήσει είναι επώδυνα όμοιες. Χωρίς προειδοποίηση, κατά τις πρωινές ώρες βομβαρδιστικά Αntonov και μαχητικά ελικόπτερα έριξαν βροχή τις βόμβες πάνω σε σπίτια, σε οικογένειες καθώς κοιμούνταν, καθώς προσεύχονταν, σε παιδιά καθώς έπαιζαν, σε χωρικούς καθώς καλλιεργούσαν τα χωράφια τους. Όσοι μπορούσαν να τρέξουν πήραν τα παιδιά τους και έτρεξαν. Έπειτα οι Τζαντζαουίντ- οι Άραβες πολιτοφύλακες που έχουν τη στήριξη της κυβέρνησης- επιτέθηκαν έφιπποι πάνω σε καμήλες (τελευταία και σε οχήματα). Έφτασαν ουρλιάζοντας ρατσιστικές ύβρεις. Πυροβολούσαν τα παιδιά καθώς έτρεχαν, τους ηλικιωμένους... «Πες στον κόσμο τι συμβαίνει εδώ», με ικέτευσε η Χαλίμα. Τα τρία από τα πέντε παιδιά της είναι νεκρά. «Πες τους πως θα πεθάνουμε όλοι. Πες τους πως χρειαζόμαστε βοήθεια». Την περασμένη εβδομάδα στο Νταρφούρ, σε μια περιοχή όπου αυτή την ώρα διαπράττεται γενοκτονία, ανάψαμε μια συμβολική ολυμπιακή φλόγα. Στη μνήμη όσων χάθηκαν μα και προς τιμήν όσων υποφέρουν και ελπίζουν ακόμα. Τον Οκτώβριο θα επιστρέψω στην περιοχή. Οι άνθρωποι θα μου αφηγηθούν πάλι τις ιστορίες τους. Ικετεύουν διαρκώς για βοήθεια και ακόμα κανείς δεν έχει έρθει. Τι λέει αυτό για εμάς;
Η γνωστή Αμερικανίδα ηθοποιός Μία Φάροου είναι μία από τις μαχητικότερες ακτιβίστριες του Χόλιγουντ και πρέσβειρα καλής θέλησης της Unicef.
Από τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου