«Στην πατρίδα μου υπάρχει μια παροιμία: "Αν θες να γιατρευτείς, να μιλήσεις". Τα ζώα όμως, όταν υποφέρουν, πονούν, είναι άρρωστα, δεν μπορούν να το πουν στον γιατρό... Όταν ήμουν παιδί, είδα κάποιες απ΄ τις άρρωστες κατσίκες που βοσκούσα στο χωριό μου να απομακρύνονται από το κοπάδι, να απομονώνονται και να βόσκουν ένα συγκεκριμένο χόρτο- δηλητηριώδες, που όμως τις γιατρεύει απ΄ την αρρώστια. Αυτό κάνω κι εγώ. Είμαι βαθιά άρρωστος, το δηλητήριο του μίσους, του θυμού, της εκδίκησης, είναι μέσα μου. Απομακρύνθηκα απ΄ τη Ρουάντα και κάνω ταινίες γι΄ αυτήν. Ψάχνω το φάρμακο για την ψυχή μου. Είμαι κι εγώ ένοχος που υπήρξα μάρτυρας αυτής της σφαγής, που κρύφτηκα, που δεν είμαι κι εγώ ένας ακόμα νεκρός...».Ο 33χρονος σκηνοθέτης Ζιλμπέρ Νταχάγιο, ο εγγονός του τελευταίου παραμυθά της αυλής του βασιλιά της Ρουάντας, ο γιος του Τούτσι κτηνοτρόφου, είναι ο πρώτος επιζών της γενοκτονίας στην πατρίδα του που μιλάει γι΄ αυτήν σε μια ταινία διάρκειας δυο ωρών, η οποία προβάλλεται στο 11ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης.
Η συνέχεια στα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου