Από αναβολή σε αναβολή...

Τετάρτη 2 Αυγούστου

Τα πάω όλα σ’ αυτό το ταξίδι. Ίσως να φταίει το ότι δεν πολυβιάζομαι. Ίσως το ότι μου αρέσει η ζωή εδώ στο Μπαμπάνε. Ίσως να φταίει και η τεμπελιά μου. Όπως και νάχει, η αναχώρηση αναβλήθηκε για μια μέρα, αν και αυτό δεν είμαι και σίγουρος ότι θα μου βγει σε καλό, αφού από χθες το πρωί φυσάει ένας διαβολεμένος αέρας, που ώρες-ώρες φοβάμαι ότι θα παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του, ενώ το βράδυ γνώρισα την εμπειρία μιας πρώτης αφρικανικής καταιγίδας. Έβρεχε, άστραφτε και βροντούσε για οκτώ ώρες και πολύ το χάρηκα.
Σήμερα ο ουρανός είναι καθαρός, αλλά οι θυελλώδεις άνεμοι έχουν ρίξει τη θερμοκρασία κατακόρυφα. Για πρώτη φορά εδώ και έξη μήνες νιώθω το κρύο και σκέφτομαι, έτσι για αλλαγή, να βγάλω το κοντομάνικο κι ας μην πήγε κάτω από πέντε βαθμούς η θερμοκρασία. Ας είναι.
Κατά τα άλλα, τις επόμενες ημέρες θα κάνω κάτι το αδιανόητο: θα κάνω αίτηση για «δουλειά», αν και αυτή θα είναι αμισθί. Αν την πάρω αυτό θα σημάνει την αναβολή των μελλοντικών μου σχεδίων, αλλά ταυτόχρονα θα κάνω πραγματικότητα ένα όνειρο ζωής.
Λεπτομέρειες – αν και εφόσον προσληφθώ – προσεχώς...