Aρθρο του Μπαν Κι Μουν, Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνων
Μιλάμε συχνά και με ευκολία για το Νταρφούρ. Ωστόσο, τι μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα; Εν συντομία, πρόκειται για μια κοινωνία που βρίσκεται σε πόλεμο με τον εαυτό της. Οι αντάρτες μάχονται την κυβέρνηση και η κυβέρνηση τους αντάρτες. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι πιο πολύπλοκη. Το ποιος πολεμά ποιον δεν είναι πάντα ευδιάκριτο. Τον τελευταίο καιρό φυλές πολέμαρχοι πολεμούν μεταξύ τους. Επιπλέον, η κρίση δεν περιορίζεται πλέον στο Νταρφούρ. Εχει περάσει τα σύνορα, αποσταθεροποιώντας την ευρύτερη περιοχή.
Εκτός αυτού, η κρίση στο Νταρφούρ είναι και μια περιβαλλοντική κρίση. Μια κρίση που μεγάλωσε -τουλάχιστον εν μέρει- λόγω της απερήμωσης, της οικολογικής υποβάθμισης και της έλλειψης φυσικών πόρων, κυρίως λόγω της έλλειψης του νερού.
Μόλις επέστρεψα από μια εβδομάδα στο Νταρφούρ και την ευρύτερη περιοχή. Πήγα για να ακούσω τις αυθόρμητες απόψεις των ανθρώπων που ζουν στην περιοχή - της σουδανικής κυβέρνησης, των χωρικών που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, των εργαζομένων στην ανθρωπιστική βοήθεια, των ηγετών των γειτονικών χωρών. Εφυγα έχοντας μια ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασης. Δεν μπορεί να υπάρξει μία και μοναδική λύση στην κρίση. Το Νταρφούρ είναι μια ιδιαίτερα πολύπλοκη περίπτωση. Για να έρθει η ειρήνη πρέπει να ληφθούν υπόψη όλα τα στοιχεία που εξέθρεψαν τη σύγκρουση. Ολα όσα είδα και άκουσα με έπεισαν ότι αυτό είναι δυνατό. Πρέπει να πετύχουμε...
Η συνέχεια στην Καθημερινή
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 22, 2007
«Ολα όσα είδα στο Νταρφούρ»
Ετικέτες
αφρική,
ειρηνευτική αποστολή,
εμφύλιος πόλεμος,
μπαν κι μουν,
νταρφούρ,
ΟΗΕ,
σουδάν
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου