Μελετώντας τις φυλές

Ισπανοί ανθρωπολόγοι με επικεφαλής τον γιατρό και ανθρωπολόγο Φρανθίσκο Χινέρ Αμπάτι αναζήτησαν απομονωμένους πληθυσμούς στην Αφρική για να τους βοηθήσουν. Ανακάλυψαν κοινότητες που δεν τους είχαν και πολλή ανάγκη.
«Οι ιθαγενείς αφρικανικοί λαοί ζουν σε κοινωνίες που τους προστατεύουν από ψυχικές ασθένειες όπως η κατάθλιψη, η ανορεξία ή το στρες, που σαρώνουν στη Δύση. Η ζωή τους σε κοινότητες, η σχέση τους με τα παιδιά ή ο σεβασμός τους προς τους ηλικιωμένους ανταποκρίνονται στην εξελικτική ιστορία της ανθρωπότητας περισσότερο απ΄ ό,τι η δική μας», δήλωσε ο δρ Χινέρ Αμπάτι, στο τέλος Ιουλίου στη Μαδρίτη, κάνοντας τον απολογισμό της Ισπανικής Αποστολής στην Αφρική, ενός επιστημονικού και ανθρωπιστικού προγράμματος. Στο πλαίσιο της αποστολής του 2006, έξι Ισπανοί ερευνητές διένυσαν 50.000 χιλιόμετρα. «Επισκεπτόμενοι τις πιο απομονωμένες φυλές, διαπιστώσαμε πως η ζωή μας στις μεγάλες πόλεις είναι εντελώς απορρυθμισμένη. Ο παθολογικός ατομικισμός μάς επιφέρει προβλήματα που οι άνθρωποι αυτοί αγνοούν επειδή ζουν σε μικρές ομάδες, όπως ζούσε ο άνθρωπος πριν από 5.000 χρόνια. Πεθαίνουν ίσως από ελονοσία, αλλά δεν υποφέρουν απ΄ αυτές τις ψυχικές ασθένειες που μας δηλητηριάζουν τη ζωή», διαβεβαιώνει ο δρ Χινέρ Αμπάτι, ο οποίος διδάσκει Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα. Μέσα στους έξι μήνες που διήρκεσε ο περίπλους τους, οι ερευνητές επισκέφθηκαν την Αίγυπτο, το Σουδάν, την Αιθιοπία, την Κένυα, την Αγκόλα και το Καμερούν. Μελέτησαν έξι διαφορετικές κοινωνίες. Στους Νούμπα του Σουδάν ανακάλυψαν πως οι γυναίκες διαδραματίζουν πολύ σημαντικό κοινωνικό ρόλο και γνώρισαν την Έμπο Κομάντο, η οποία έχει ιδρύσει μια ένωση εναντίον της γυναικείας περιτομής. Στους Σούρμας της Αιθιοπίας, των οποίων οι γυναίκες εφαρμόζουν ένα μικρό δίσκο μέσα στο άνω ή το κάτω χείλος τους (σήμερα για ομορφιά, όμως πριν από 200 χρόνια ήταν μια εκούσια παραμόρφωση με στόχο να προστατευθούν από τους δουλεμπόρους), συνάντησαν μια κοινωνία ανοικτή, που θεωρεί την επικοινωνία απαραίτητη για την επιβίωσή της. Στα δάση του Καμερούν, βρήκαν ένα λαό Πυγμαίων που προσπαθεί να διασώσει το οικοσύστημά του και τον τρόπο ζωής του. «Οι ιατρικές γνώσεις τους είναι απίστευτες», λέει ο δρ Χινέρ Αμπάτι. «Το δάσος είναι γι΄ αυτούς ένα πραγματικό θεραπευτικό οπλοστάσιο: χρησιμοποιούν φλούδες δένδρων κατά της ελονοσίας, φύλλα κατά των δηγμάτων κουνουπιών, βότανα για να γιατρεύουν το στομάχι. Στους Σούρμας, το κεχρί περιέχει ένα παράσιτο που τους προστατεύει από τις μολύνσεις». Η ανθρωπιστική διάσταση της αποστολής τους ήταν να προσφέρουν υγειονομική συνδρομή και να εντοπίσουν τι λείπει από τους λαούς αυτούς για να τους το φέρουν την επόμενη χρονιά. Παράλληλα συγκέντρωσαν και μας μεταφέρουν νέες μαρτυρίες και δεδομένα για την ποιότητα ζωής στις μη βιομηχανικές αφρικανικές κουλτούρες- για μια συγκριτική μελέτη με τη δική μας κουλτούρα, πριν οι φυλές αυτές υποκύψουν κι αυτές στον δυτικό πολιτισμό...

Από τα Νέα