Τα "γιατί" της διαμάχης στο Κονγκό

Στο χάος του εμφυλίου παραδίνεται πάλι η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό στην Κεντρική Αφρική, εντείνοντας τους φόβους για άλλη μια ανθρωπιστική καταστροφή. Η Δύση δεν είναι αμέτοχη. Το αντίθετο. Γιατί, όπως κι αν ονομάζεται ο πόλεμος εκεί, διαφυλετικός ή απλώς εμφύλιος, το βέβαιο είναι ότι υποδαυλίζεται από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας: Τα διαμάντια, τον χρυσό, τον κασσίτερο και το κολτάνιο- ένα υλικό που χρησιμοποιείται για τα κινητά τηλέφωνα και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές μας. Ο πλέον πολύνεκρος πόλεμος από την εποχή του Χίτλερ αρχίζει ξανά. Όταν μιλάμε για το ολοκαύτωμα του Κονγκό και τα 5,4 εκατομμύρια νεκρούς, τα κλισέ παραμένουν ίδια: «διαφυλετικός πόλεμος», «στην καρδιά του Σκότους». Δεν είναι όμως. Ο ΟΗΕ κατέληξε πως ήταν ένας πόλεμος ο οποίος ξεκίνησε από τον στρατό των εταιρειών που ήθελαν να καταλάβουν τα μέταλλα, χάρη στα οποία η κοινωνία μας του 21ου αιώνα μπορεί να επικοινωνεί. Ο πόλεμος στο Κονγκό είναι ένας πόλεμος για σένα. Δύο ιστορίες έχουν γραφτεί για το πώς άρχισε αυτός ο πόλεμος- η επίσημη ιστορία και η πραγματική. Η επίσημη λέει πως ύστερα από τη γενοκτονία στη Ρουάντα, οι Χούτου, που συμμετείχαν σε μαζικές δολοφονίες, το έβαλαν στα πόδια με κατεύθυνση τα σύνορα με το Κονγκό. Η κυβέρνηση της Ρουάντας τους κυνήγησε. Όμως αυτό είναι ψέμα. Πώς το ξέρουμε; Η κυβέρνηση της Ρουάντας δεν πήγε εκεί που βρίσκονταν οι Χούτου, τουλάχιστον όχι αρχικά. Πήγε εκεί που βρίσκονται οι φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές του Κονγκό και άρχισε το πλιάτσικο. Είπε στους στρατιώτες της μάλιστα να συνεργαστούν με όποιους Χούτου συναντούσαν. Το Κονγκό είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο με τα κοιτάσματα χρυσού που διαθέτει, τα διαμάντια, το κολτάνιο και τον κασσίτερο. Όλοι ήθελαν από μια φέτα, έτσι εισέβαλαν άλλες έξι χώρες.

Η συνέχεια στα Νέα