Το δάνειο που είχε πάρει από μια τοπική τράπεζα δεν ξεπερνούσε τα 100 δολάρια. Ωστόσο, με το ποσό αυτό, η Μογιάμα, που είχε μόλις επιστρέψει σπίτι της μετά τον εμφύλιο στη Σιέρα Λεόνε, κατάφερε να ανοίξει ένα μοδιστράδικο για να συντηρήσει την εξαμελή της οικογένεια.Στη γειτονική Λιβερία, η Αμέλια, ανύπαντρη μητέρα πέντε παιδιών, πήρε ένα δάνειο 83 δολαρίων για να επεκτείνει τη μικροεπιχείρησή της που παράγει υλικά οδοποιίας. Τα πράγματα πήγαν τόσο καλά που ζήτησε δεύτερο δάνειο ύψους 200 δολαρίων για να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση υλικών καθώς μετά τον πόλεμο η Λιβερία βρίσκεται σε φάση ανοικοδόμησης.
Η παροχή βοήθειας σε όσους πλήττονται από τη φτώχεια βρίσκεται στο επίκεντρο του αναπτυξιακού προγράμματος της αφρικανικής ηπείρου και αποτελεί τον βασικό στόχο της Νέας Εταιρικής Σχέσης για την Ανάπτυξη της Αφρικής (NEPAD), που υιοθέτησαν το 2001 οι ηγέτες της Αφρικής. Ωστόσο, η επίτευξη του στόχου αυτού έχει αποδειχθεί δύσκολη, ειδικά σε χώρες που αγωνίζονται να ανακάμψουν μετά από πολύχρονες εμφύλιες συγκρούσεις.
Με τόσους φτωχούς και οργισμένους νέους στις ένοπλες ομάδες που κατέστρεψαν τις χώρες τους, οι κυβερνήσεις της Λιβερίας και της Σιέρα Λεόνε βλέπουν τον κίνδυνο που δημιουργεί η αδυναμία να προσφέρουν δουλειά στους νέους από 15 έως 35 ετών. Πρόκειται για μια απλή εξίσωση: «Εάν έχουν εναλλακτική λύση δεν πολεμούν» λέει ο Andrea Tamagnini, επικεφαλής του τομέα επανένταξης, αποκατάστασης και ανάκαμψης της Αποστολής των Ηνωμένων Εθνών στη Λιβερία (UNMIL).
Η συνέχεια στην Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου