Του MICHEL GALYΑπρόσμενες, οι ειρηνευτικές συμφωνίες που υπογράφτηκαν στο Ουαγκαντούγκου, στις 4 Μαρτίου 2007, ανοίγουν τον δρόμο για τη συμφιλίωση στην Ακτή του Ελεφαντοστού. Επειτα από πέντε χρόνια ένοπλης διαμάχης, ο πρωθυπουργός και ο επικεφαλής του αντάρτικου μοιράζονται την εξουσία. Ομως, στην πράξη, η πρόοδος βραδυπορεί. Παρ' όλο που η χώρα έχει, επισήμως, ενοποιηθεί εκ νέου, ο αφοπλισμός των ένοπλων ομάδων αλλά και ο ακριβής προσδιορισμός των τμημάτων του πληθυσμού που δικαιούνται ψήφο -προϋποθέσεις για τις πολυαναμενόμενες προεδρικές εκλογές- έχει καθυστερήσει. Ετσι, στις 20 Οκτωβρίου 2007, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε να μην άρει ακόμη τις κυρώσεις που έχει επιβάλει στη χώρα.
«Στην Αμπιτζάν δεν υπάρχουν πλέον λευκοί!» αναφωνεί απορημένος κάποιος επισκέπτης από το Μπενίν, ένα πρωινό του Οκτωβρίου. Πράγματι, η πρωτεύουσα της Ακτής του Ελεφαντοστού φαίνεται να έχει αλλάξει πολύ σε διάστημα μερικών ετών.Τα δραματικά γεγονότα του Νοεμβρίου 2004, όταν ο γαλλικός στρατός άνοιξε πυρ εναντίον πλήθους διαδηλωτών μπροστά στο ξενοδοχείο «Ivoire», προκαλώντας τον θάνατο 63 ατόμων, υποχρέωσε τους Γάλλους να κάνουν πιο διακριτική την παρουσία τους. Απ' ό,τι φαίνεται, τους αντικατέστησαν έμποροι από τον Λίβανο και κινέζοι επιχειρηματίες. Το νέο κλίμα που επικρατεί στην Ακτή είναι ενδεικτικό της καινούριας πολιτικής διάταξης, τόσο σε εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο...
Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου