Διαβάζω από δω κι από κει ότι ο δικτάτορας Ρόμπερτ Μουγκάμπε συζητά την παράδοση της εξουσίας στη Ζιμπάμπουε. Όταν το δω θα το πιστέψω. Ο Μουγκάμπε είναι ένας τυπικός δικτατορίσκος, από εκείνους που δεν αφήνουν την καρέκλα τους ο κόσμος να χαλάσει. Όσο τα επίσημα αποτελέσματα των εκλογών καθυστερούν, τόσο μεγαλώνουν οι φόβοι ότι και αυτή τη φορά ο "μέγας σεφ" θα τα μαγειρέψει. Κάποια αποτελέσματα που "διέρρευσαν" λένε ότι κανείς υποψήφιος δεν πήρε το 51% που απαιτείται για την εκλογή προέδρου. Ακόμη κι έτσι, όμως, τίποτα δεν μπορεί να με πείσει ότι ο Μουγκάμπε, στην κατάσταση που έχει φέρει τη χώρα, θα μπορούσε να περάσει στο "δεύτερο γύρο". Εδώ που τα λέμε και 10-15% να έπαιρνε για μένα θα ήταν επιτυχία.Αντιγράφω από τα Νέα ένα κείμενο το οποίο διατρέχει μια νότα αισιοδοξίας, την οποία προς το παρόν, δε συμμερίζομαι.
Αυτό κι αν θα είναι έκπληξη. Σύμφωνα με τους χθεσινούς Νιου Γιορκ Τάιμς, σύμβουλοι του Ρόμπερτ Μουγκάμπε φέρονται να συζητούν με την αντιπολίτευση την παράδοση της εξουσίας. Θα ακολουθήσει άραγε ο ηγέτης της Ζιμπάμπουε τον δρόμο της εξορίας, όπως ο Αμίν Νταντά και ο Μενγκίστου;
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα εξέπληττε ασφαλώς τη Χάιντι Χόλαντ, μια από τις λίγες δημοσιογράφους που είχαν την ευκαιρία να πάρουν συνέντευξη από τον δυνάστη της Ζιμπάμπουε. Γεννημένη στη Νότια Αφρική, αλλά μεγαλωμένη στη Ζιμπάμπουε, η Χόλαντ πήρε δύο φορές συνέντευξη από τον Μουγκάμπε. Η πρώτη ήταν το 1975, λίγες ημέρες προτού ο τότε ηγέτης του απελευθερωτικού κινήματος περάσει στην παρανομία. Η δεύτερη ήταν τον περασμένο Δεκέμβριο. Στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στις δύο συνεντεύξεις- λέει στην Κοριέρε ντέλα Σέρα - ο συνομιλητής της υπέστη μια διαβολική μεταμόρφωση, ίσως επειδή συνυπάρχουν μέσα του δύο προσωπικότητες: η αγγλική και η αφρικανική. Στις καθημερινές του επαφές, ο Μουγκάμπε ντύνεται κομψά, πάντα με σακάκι και γραβάτα, και χρησιμοποιεί μια πεντακάθαρη γλώσσα. Όταν όμως ανακατεύεται με το πλήθος, αρχίζει και βρίζει τους αντιπάλους του χρησιμοποιώντας τις πιο χυδαίες εκφράσεις. Ο Δόκτωρ Τζέκυλ και ο Μίστερ Χάιντ. Στη διάρκεια της δεύτερης συνέντευξης, η συζήτηση ήρθε κάποια στιγμή στη βασίλισσα Ελισάβετ. Ο Μουγκάμπε, που ώς τότε μιλούσε αργά χωρίς να αφήνει να τον προδίδει καμιά γκριμάτσα, κόντεψε να βάλει τα κλάματα. Ένας πιστός υπήκοος της βρετανικής αυτοκρατορίας! Κι ύστερα θυμήθηκε τον Μπλαιρ κι άρχισε πάλι να βρίζει θεούς και δαίμονες. «Δεν μου φάνηκε να έχει μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα», θυμάται η Χόλαντ. Ίσως επειδή είναι πια μεγάλος, έχει πατήσει τα 84, κι ας μην το παραδέχεται. Ίσως επειδή είναι μόνος και απομονωμένος. Σύμφωνα με τη δημοσιογράφο, έχει έναν και μοναδικό φίλο: τον επικεφαλής των Ιησουιτών στη Χαράρε, Φιντέλις Μουκονόρι. Τον καιρό του απελευθερωτικού αγώνα, ο τελευταίος ήταν ένας νεαρός ιερέας με πλήρη ελευθερία κινήσεων, αφού ο Ίαν Σμιθ (ο αρχηγός της ρατσιστικής κυβέρνησης) σεβόταν τη θρησκεία. Ουσιαστικά, ο Μουκονόρι λειτουργούσε ως κατάσκοπος των ανταρτών. Και σήμερα είναι ο μόνος άνθρωπος τον οποίο ακούει ο Μουγκάμπε. Να είναι εκείνος άραγε που τον συμβούλεψε να επιδιώξει ένα deal με τη νέα κατάσταση, ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα τόσο για τον ίδιο όσο και για τη χώρα του; Μια χώρα πολύπαθη: η ανεργία φτάνει σήμερα το 80%, ο πληθωρισμός το 100.000%, το προσδόκιμο ζωής είναι μόλις τα 39 χρόνια, το 20% του ενήλικου πληθυσμού έχει προσβληθεί από ΑΙDS, η διαφθορά βρίσκεται σε δυσθεώρητα ύψη. Αλλά κάτι υπάρχει αυτές τις μέρες στον αέρα. Όπως γράφει ένας μπλόγκερ, ο Σύντροφος Φάτσο, η πωλήτρια τσιγάρων ζητά συγγνώμη για την υψηλή τιμή του προϊόντος της. «Τichadzikisa maprices mangwana. Θα μειώσουμε αύριο τις τιμές. Όταν έλθει η αλλαγή».
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα εξέπληττε ασφαλώς τη Χάιντι Χόλαντ, μια από τις λίγες δημοσιογράφους που είχαν την ευκαιρία να πάρουν συνέντευξη από τον δυνάστη της Ζιμπάμπουε. Γεννημένη στη Νότια Αφρική, αλλά μεγαλωμένη στη Ζιμπάμπουε, η Χόλαντ πήρε δύο φορές συνέντευξη από τον Μουγκάμπε. Η πρώτη ήταν το 1975, λίγες ημέρες προτού ο τότε ηγέτης του απελευθερωτικού κινήματος περάσει στην παρανομία. Η δεύτερη ήταν τον περασμένο Δεκέμβριο. Στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στις δύο συνεντεύξεις- λέει στην Κοριέρε ντέλα Σέρα - ο συνομιλητής της υπέστη μια διαβολική μεταμόρφωση, ίσως επειδή συνυπάρχουν μέσα του δύο προσωπικότητες: η αγγλική και η αφρικανική. Στις καθημερινές του επαφές, ο Μουγκάμπε ντύνεται κομψά, πάντα με σακάκι και γραβάτα, και χρησιμοποιεί μια πεντακάθαρη γλώσσα. Όταν όμως ανακατεύεται με το πλήθος, αρχίζει και βρίζει τους αντιπάλους του χρησιμοποιώντας τις πιο χυδαίες εκφράσεις. Ο Δόκτωρ Τζέκυλ και ο Μίστερ Χάιντ. Στη διάρκεια της δεύτερης συνέντευξης, η συζήτηση ήρθε κάποια στιγμή στη βασίλισσα Ελισάβετ. Ο Μουγκάμπε, που ώς τότε μιλούσε αργά χωρίς να αφήνει να τον προδίδει καμιά γκριμάτσα, κόντεψε να βάλει τα κλάματα. Ένας πιστός υπήκοος της βρετανικής αυτοκρατορίας! Κι ύστερα θυμήθηκε τον Μπλαιρ κι άρχισε πάλι να βρίζει θεούς και δαίμονες. «Δεν μου φάνηκε να έχει μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα», θυμάται η Χόλαντ. Ίσως επειδή είναι πια μεγάλος, έχει πατήσει τα 84, κι ας μην το παραδέχεται. Ίσως επειδή είναι μόνος και απομονωμένος. Σύμφωνα με τη δημοσιογράφο, έχει έναν και μοναδικό φίλο: τον επικεφαλής των Ιησουιτών στη Χαράρε, Φιντέλις Μουκονόρι. Τον καιρό του απελευθερωτικού αγώνα, ο τελευταίος ήταν ένας νεαρός ιερέας με πλήρη ελευθερία κινήσεων, αφού ο Ίαν Σμιθ (ο αρχηγός της ρατσιστικής κυβέρνησης) σεβόταν τη θρησκεία. Ουσιαστικά, ο Μουκονόρι λειτουργούσε ως κατάσκοπος των ανταρτών. Και σήμερα είναι ο μόνος άνθρωπος τον οποίο ακούει ο Μουγκάμπε. Να είναι εκείνος άραγε που τον συμβούλεψε να επιδιώξει ένα deal με τη νέα κατάσταση, ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα τόσο για τον ίδιο όσο και για τη χώρα του; Μια χώρα πολύπαθη: η ανεργία φτάνει σήμερα το 80%, ο πληθωρισμός το 100.000%, το προσδόκιμο ζωής είναι μόλις τα 39 χρόνια, το 20% του ενήλικου πληθυσμού έχει προσβληθεί από ΑΙDS, η διαφθορά βρίσκεται σε δυσθεώρητα ύψη. Αλλά κάτι υπάρχει αυτές τις μέρες στον αέρα. Όπως γράφει ένας μπλόγκερ, ο Σύντροφος Φάτσο, η πωλήτρια τσιγάρων ζητά συγγνώμη για την υψηλή τιμή του προϊόντος της. «Τichadzikisa maprices mangwana. Θα μειώσουμε αύριο τις τιμές. Όταν έλθει η αλλαγή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου