Ποιος θυμάται τη Σομαλία;

Η αναζωπύρωση του μετώπου της Σομαλίας, την προηγούμενη εβδομάδα, αποτελεί μία ακόμα ένδειξη για τις παράπλευρες απώλειες της παρέμβασης των ΗΠΑ στο Κέρας της Αφρικής, με υποχείριο τον στρατό της Αιθιοπίας. Οι σφοδρές συγκρούσεις συνεχίζονται ανάμεσα στις δυνάμεις των ισλαμιστών, από τη μία, και τους Αιθίοπες και σομαλούς στρατιώτες, από την άλλη. Οι άμαχοι είτε γίνονται στόχοι των εχθροπραξιών είτε μετατρέπονται σε «ανθρώπινες ασπίδες».Ο πρώτος απολογισμός των θυμάτων είναι τουλάχιστον εκατό νεκροί και ακόμη περισσότεροι τραυματίες. Στο Μογκαντίσου, εκατοντάδες εκμεταλλεύτηκαν την εκτόνωση της κατάστασης, μετά την έκρηξη βίας του περασμένου Σαββατοκύριακου, για να το εγκαταλείψουν. Από τις αρχές της χρονιάς, 70.000 άτομα έχουν εγκαταλείψει την πρωτεύουσα. Ηδη από πέρσι, ο πληθυσμός της είχε μειωθεί κατά 60%, αφού οι πρόσφυγες έφτασαν τους 750.000.Αναμενόμενα, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κιν Μουν, εξέφρασε τη «βαθιά ανησυχία» του. Η περίπτωση της Σομαλίας θεωρείται η χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στην Αφρική, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Εθνη. Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων, το 2007 ήταν μία από τις χειρότερες χρονιές από την έναρξη του εμφυλίου, το 1991, εξαιτίας της πενιχρής απόδοσης των σοδειών και τη διόγκωση του κύματος των εσωτερικών προσφύγων. Ετσι, σε σύνολο 8 εκατομμυρίων κατοίκων, τα 2,5 χρήζουν επείγουσας βοήθειας.Ωστόσο, πέρα από την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας, δεν υπάρχει κανένα σημάδι διεθνούς πολιτικής βούλησης για την επίλυση του περίπλοκου γεωπολιτικού παζλ της Σομαλίας. Η ειρηνευτική δύναμη που απέστειλε η Αφρικανική Ενωση μετρά μόνο 2.400 στρατιώτες, αντί για 8.000 που προβλεπόταν αρχικά. Παράλληλα, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Νουρ Χασάν Χουσεΐν νομιμοποιείται μόνο σε επίπεδο διπλωματίας και αποδεικνύεται ανίσχυρη να ελέγξει, έστω υποτυπωδώς, την κατάσταση. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν μοιάζει τυχαία και η απόφαση της Νορβηγίας να μην χρηματοδοτεί πλέον έθνη που θέλουν να στείλουν στρατό στη Σομαλία. Το Οσλο αποφάσισε να αποσυρθεί και από την προεδρία της Διεθνούς Ομάδας Επαφών, την οποία μοιραζόταν με τις ΗΠΑ που είχαν, εξάλλου, πρωτοστατήσει για την ίδρυση της ομάδας. Κατά τα φαινόμενα, λοιπόν, όπου επεκτείνεται ο «Πόλεμος κατά τις Τρομοκρατίας», η διεθνής κοινότητα, ακόμη κι αν αντιδρά σε επίπεδο λόγου, στην πράξη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Στο μεταξύ, οι ταλαίπωροι Σομαλοί έχουν να καταπολεμήσουν και δύο ακόμη πληγές, την ξηρασία και το διαβόητο «τσουνάμι» της πείνας...

Από την Ελευθεροτυπία