Για να φθάσει κανείς στην κατοικία του Αλί Ομάρ Κατεμπό πρέπει να διασχίσεις, την πρωτεύουσα της Κένυας και να είναι προετοιμασμένος για μακρύ ποδαρόδρομο. Αφήνει πίσω του τούς ασφαλτοστρωμένους δρόμους και βυθίζεται σε έναν άλλο κόσμο, με πρόχειρες παράγκες σε σοκάκια που στενεύεουν ολοένα. Μια σιδηροδρομική γραμμή διασχίζει τη συνοικία -θα μπορούσε κανείς να πει ότι περνά μέσα από τα σπίτια!-, τα πόδια βυθίζονται στη λάσπη και σε πατημένα απορρίμματα, οι μυρωδιές θυμίζουν εύφορη γη, αλλά και σήψη κι όταν βρέχει όλα μετατρέπονται σε οχετό. Και στο Ναϊρόμπι βρέχει συχνά.Ο Αλί Κατεμπό μένει στην καρδιά της μεγαλούπολης, στη μεγαλύτερη φτωχογειτονιά της Αφρικής, Κιμπέρα, με άλλους 1,5 εκατομμ., κατοίκους. Οταν μετακόμισε εκεί, πριν από 32 χρόνια, η Κιμπέρα είχε περίπου 8.000 ψυχές. Η παράγκα του είναι μόλις 20 τ.μ., εδώ έχουν μεγαλώσει τέσσερα παιδιά,εκ των οποίων δύο αγόρια, 18 και 21 ετών, μένουν ακόμη εκεί. Από το ταβάνι κρέμονται κουβάδες που μαζεύουν τα νερά από τις λαμαρίνες της σκεπής όταν βρέχει. Παρ' όλα αυτά η οικογένεια Κατεμπό θεωρείται από τις προνομιούχες της παραγκούπολης -επειδή ο Αλί εργαζόταν μέχρι πρότινος ως οδηγός. Μπορεί να χρειάζεται να μεταφέρει μπιτόνια νερού από μακριά, αλλά το κατάλυμα έχει τσιμεντένιους τοίχους και ηλεκτρικό ρεύμα και υπάρχουν ποδήλατα, ψυγείο, τηλεόραση, ακόμη και υπολογιστής.Ωστόσο, τελευταία η κατάσταση έχει γίνει ακόμη δυσκολότερη. Από τότε που έμεινε άνεργος, το κόστος ζωής μοιάζει να εκρήγνυται συνεχώς. Πριν από ένα χρόνο ένα δίκιλο πακέτο σιτάλευρο κόστιζε 40 σελίνια Κένυας (περίπου 40 λεπτά)· σήμερα η τιμή έχει τριπλασιαστεί. Η ζάχαρη έχει πάει από τα 40 στα 85 σελίνια και οι τέσσερις ντομάτες που είχαν δύο σελίνια, τώρα έχουν δέκα. Τα μεροκάματα, όμως, παρέμειναν απαράλλακτα.
Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου