Η Αφρική πεινά

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ανθρωπιστικών οργανώσεων, περισσότεροι από 14 εκατομμύρια άνθρωποι στην ανατολική Αφρική έχουν ανάγκη έκτακτης επισιτιστικής βοήθειας. Στις 24 Ιουλίου η Oxfam προειδοποίησε ότι μεγάλοι πληθυσμοί στην Κένυα, την Αιθιοπία, τη Σομαλία, την Ουγκάντα και το Ντζιπουτί οδηγούνται ταχέως «προς τον λιμό και την εσχάτη ένδεια». Λίγες ημέρες πριν, ο ΟΗΕ απηύθυνε απεγνωσμένη έκκληση για δωρεά τουλάχιστον 300 εκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να αποτραπεί μια πραγματική ανθρωπιστική καταστροφή.
Λόγω του επιπρόσθετου άχθους της εκτόξευσης της τιμής των τροφίμων, η φετινή κρίση ασιτίας είναι πολύ χειρότερη από την περιφερειακή κρίση του 2006, όταν η ξηρασία και η ανομβρία έπληξαν 11 εκατομμύρια ανθρώπους. Σήμερα οι φτωχές οικογένειες του αναπτυσσόμενου κόσμου δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν καν τα απαραίτητα αγαθά, όπως π.χ. καλαμπόκι και σιτάρι, των οποίων η τιμή υπερδιπλασιάστηκε μέσα στους τελευταίους 12 μήνες.
«Σε προηγούμενες κρίσεις ξηρασίας οι φτωχοί έβρισκαν πάντοτε τρόπους να τα βολέψουν με τα απαραίτητα» σημειώνει ο Πίτερ Σμέρντον, του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος του ΟΗΕ. «Εντούτοις, η σημερινή ταυτόχρονη αύξηση της τιμής των τροφίμων σημαίνει ότι οι άνθρωποι μειώνουν τα γεύματά τους και παίρνουν τα παιδιά από τα σχολεία στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν. Ολο και περισσότεροι είναι όμως αυτοί που δεν τα καταφέρνουν».

Ελάχιστες βροχοπτώσεις

Η Αιθιοπία έχει δεχτεί το πιο ισχυρό πλήγμα από όλες τις χώρες τις περιοχής, καθώς 10 εκατομμύρια κάτοικοί της χρειάζονται επισιτιστική βοήθεια, μετά από δύο συνεχείς χρονιές με ελάχιστες βροχοπτώσεις. Οι μισοί σχεδόν από αυτούς θα βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση για τους επόμενους μήνες μέχρι και τον Νοέμβριο, οπότε ξεκινάνε οι πρώτες βροχές, ενώ οι υπόλοιποι ήδη λαμβάνουν κάποιας μορφής αρωγή, η οποία ωστόσο πρέπει να ενισχυθεί περαιτέρω. Τουλάχιστον 75.000 παιδιά στη χώρα υποφέρουν από σοβαρότατο υποσιτισμό.
Παράλληλα, η μεγάλη αύξηση της τιμής των καυσίμων έχει δυσχεράνει τη μεταφορά και διανομή του φαγητού σε όλη την επικράτεια των κρατών που έχουν ανάγκη. Η Oxfam υποστηρίζει ότι στις απομακρυσμένες περιοχές της Σομαλίας και της Αιθιοπίας οι τιμές των δημητριακών έχουν αυξηθεί κατά 500%, τη στιγμή που τα οικόσιτα ζώα και τα κοπάδια πεθαίνουν λόγω της έλλειψης νερού.
Στη Σομαλία η τιμή του ρυζιού υπερτριπλασιάστηκε από τον Μάιο του 2007 μέχρι σήμερα. Ο εμφύλιος πόλεμος επιδείνωσε την κατάσταση, δημιουργώντας καραβάνια χιλιάδων εκτοπισμένων, ενώ υπολογίζεται ότι οι 2,6 εκατομμύρια εξαθλιωμένοι που χρειάζονται σήμερα επισιτιστική βοήθεια θα αυξηθούν σε 3,5 εκατομμύρια μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους. Η διανομή της βοήθειας είναι αρκετά δύσκολη εξαιτίας της πειρατείας και των επιθέσεων που δέχονται οι υπάλληλοι των ανθρωπιστικών οργανώσεων από αντάρτες και παραστρατιωτικές ομάδες. Στο Ντζιπουτί 115.000 άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια, ενώ στην ανατολική επαρχία της Ουγκάντα, την Καραμόγια, ο αριθμός αυτός ανέρχεται σε 700.000. Τέλος, στην Κένυα 900.000 άνθρωποι υποφέρουν από ασιτία.

Εξαντλούνται τα αποθέματα

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα αγοράζει τρόφιμα από τις γειτονικές χώρες της περιοχής, αλλά στην προκειμένη περίπτωση εισάγει και από την Ινδία και τη Νότια Αφρική. Η κυβέρνηση της Αιθιοπίας έχει πλέον εξαντλήσει όλα της τα αποθέματα ανάγκης σε δημητριακά, ώστε να διασώσει τους φτωχούς των πόλεων. Από την άλλη πλευρά, η Ουγκάντα και η Κένυα διστάζουν να πουλήσουν τα περιορισμένα αποθέματα που διαθέτουν στις αποθήκες τους. Παρά την κρισιμότητα της κατάστασης, οι προηγούμενες εκκλήσεις του ΟΗΕ δεν εισακούστηκαν και ο Οργανισμός κατάφερε να συγκεντρώσει μόλις το 1/3 των κονδυλίων που χρειαζόταν, για να αντιμετωπίσει την κρίση στην Αιθιοπία και τη Σομαλία.
Η Μπάρμπαρα Στόκινγκ, διευθύνουσα σύμβουλος της Oxfam, παραδέχεται ότι η κοινή γνώμη έχει δίκιο να διερωτάται για ποιο λόγο οι εκκλήσεις για βοήθεια επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο. «Η απάντηση στο ερώτημα είναι απλή», μας λέει. «Οι βαθύτερες αιτίες της φτώχειας δεν καταπολεμούνται, παρά μόνο τα ίδια συμπτώματα. Η χρόνια ασιτία είναι επομένως αναμενόμενη σε έναν κόσμο ακραίων ανισοτήτων πλούτου και ευκαιριών».

Από την Καθημερινή

Συνομιλίες με αβέβαιο μέλλον στη Ζιμπάμπουε

Τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές της 29ης Μαρτίου στη Ζιμπάμπουε, οι οποίες συνοδεύθηκαν από ακραία φαινόμενα βίας εναντίον των αντιφρονούντων στην κυβέρνηση, ο πρόεδρος Ρόμπερτ Μουγκάμπε και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Μόργκαν Τσβανγκιράι, αποφάσισαν να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Τα τελευταία 11 χρόνια, ο Μουγκάμπε αρνείται να συναντήσει τον Τσβανγκιράι και έχει ορκιστεί ότι δεν θα του επιτρέψει ποτέ να αναλάβει τα ηνία της χώρας. Ακόμη και σήμερα βέβαια, υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσον, τόσο αυτός όσο και οι άνθρωποι που τον υποστηρίζουν, είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τους κυβερνητικούς θώκους.
Στις 21 Ιουλίου, πάντως, οι δύο τους υπέγραψαν συμφωνία για συνομιλίες σχετικά με το μέλλον της χώρας, ενώ αντάλλαξαν και χειραψίες, για πρώτη φορά από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν ο πρώην συνδικαλιστής άρχισε να αμφισβητεί τον τρόπο άσκησης εξουσίας από τον βετεράνο πρόεδρο.
Οι διαπραγματεύσεις άρχισαν τελικά λόγω της άρνησης του ΟΗΕ, της Αφρικανικής Ενωσης και της Νοτιοαφρικανικής Αναπτυξιακής Κοινότητας (SADC) να επιτρέψουν στον Μουγκάμπε να ξεφύγει για μία ακόμη φορά από τη νομιμότητα. Είχαν προηγηθεί οι αμφισβητούμενες εκλογές και μία περίοδος έντονης βίας.

Η συνέχεια στην Καθημερινή

Angelique Kidjo - Malaika

Για μερικές φωνές η μουσική είναι απλό συμπλήρωμα

Ayo "Without you" Live in Athens 26/6/07

Το όπλο των Μασάι κατά του AIDS

Μια καλύβα στο «πουθενά», που προσδιορίζεται στο χωριό Νγκαρενανίκι, έξω από την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Τανζανίας, ένα αυτοσχέδιο κρεβάτι και μερικές φούντες από βότανα που ξεραίνονται στη ζέστη δεν είναι ό,τι ακριβώς εννοούμε συνήθως ως «ιατρείο». Ούτε φυσικά ο φύλαρχος Elias, ντυμένος σε πολύχρωμα μεταξωτά, με τα τεράστια σκουλαρίκια και το βαμμένο πρόσωπο, που διαβεβαιώνει σε μια διάλεκτο των σουαχίλι ότι μπορεί να θεραπεύσει την ελονοσία, τον διαβήτη, το άσθμα, τον καρκίνο και το AIDS, μπορεί με την πρώτη ματιά να είναι πειστικός. Η πραγματικότητα όμως μπορεί πολλές φορές να ξεπερνά τη φαντασία...

Ανδρες, γυναίκες, παιδιά φθάνουν παρ' όλ' αυτά από πολύ μακριά, τις περισσότερες φορές με τα πόδια, αναζητώντας μια ευκαιρία να αντιμετωπιστεί το πρόβλημά τους και απευθύνονται σε κάποιον από τους «παραδοσιακούς γιατρούς», όπως χαρακτηρίστηκαν επισήμως από το τανζανικό κράτος το 2002, οπότε και έλαβαν άδεια εξάσκησης επαγγέλματος υπό το φως του ήλιου!Μια θεραπεία για τον καρκίνο ή το AIDS μπορεί πράγματι να κρύβεται σε κάποια βότανα. Ο θεός του Ze-Elias και η συνείδησή του μπορεί να ξέρουν στην πραγματικότητα. Πάντως η Τανζανία είναι ούτως ή άλλως μια χώρα όπου η παράδοση και ο εκσυγχρονισμός συνυπάρχουν υπό καθεστώς αμοιβαίου σεβασμού. Οπου, επίσης, περίπου 120 διαφορετικές φυλές με καμιά δεκαριά διαφορετικές θρησκείες αφήνουν περιθώρια να ευδοκιμήσει μια ειρηνική προεδρική δημοκρατία, στην οποία μάλιστα οι παραδοσιακοί φύλαρχοι-πολέμαρχοι και η... σύγχρονη ιατρική συνεργάζονται για τη βελτίωση του επιπέδου του εθνικού συστήματος υγείας, «ανταλλάσσοντας» ασθενείς για διάγνωση και θεραπεία.

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία

Ματαιώθηκαν οι συνομιλίες για την κρίση στη Ζιμπάμπουε

Σε μια ύστατη προσπάθεια να δοθεί τέλος στην πολιτική κρίση στη Ζιμπάμπουε, το κυβερνών κόμμα Zanu - PF και το αντιπολιτευόμενο Κίνημα Δημοκρατικής Αλλαγής (MDC) δέχτηκαν να προσέλθουν σε διαπραγματεύσεις στην Πραιτώρια της Νότιας Αφρικής, με απώτερο στόχο το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Ωστόσο, η προγραμματισμένη για χθες έναρξη των διαπραγματεύσεων -υπό την αιγίδα του Νοτιοαφρικανού προέδρου Τάμπο Μπέκι- μάλλον ματαιώθηκε καθώς οι αντιπροσωπείες δεν αναχώρησαν. Οι επικεφαλής διαπραγματευτές του Zanu - PF, υπουργοί και οι δύο, «εγκλωβίστηκαν» σε παρατεταμένο υπουργικό συμβούλιο, ενώ εκείνοι του MDC θα αναχωρήσουν σήμερα, καλώς εχόντων των πραγμάτων.
Οι μετ’ επιφυλάξεων αναμενόμενες διαπραγματεύσεις συνοδεύτηκαν από την επιβολή νέων κυρώσεων εις βάρος του καθεστώτος Μουγκάμπε, μετά από απόφαση των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. χθες στις Βρυξέλλες. Στη «μαύρη λίστα» που έχει καταρτίσει η Ενωση και στην οποία συμπεριλαμβάνονται ο ίδιος ο πρόεδρος Μουγκάμπε και μέλη του κυβερνητικού συμβουλίου προστέθηκαν άλλα 37 ονόματα (σύνολο 172) και τέσσερις επιχειρήσεις, που στηρίζουν οικονομικά το καθεστώς, που κατηγορείται διεθνώς για βασανισμούς, δολοφονίες και κατατρομοκράτηση της αντιπολίτευσης.
Υπενθυμίζεται ότι η πολιτική κρίση στη χειμαζόμενη χώρα της Αφρικής, όπου ο πληθωρισμός προσμετράται στα 2.000.000% και η ανεργία στο 80%, άρχισε με τη νίκη του MDC του Μόργκαν Τσβανγκιράι (φώτο) στον πρώτο γύρο των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών της 29ης Μαρτίου. Τότε άνοιξε νέος κύκλος προγραφών και διώξεων στη Ζιμπάμπουε, η οποία στα 28 χρόνια της ανεξαρτησίας της (1980) δεν έχει γνωρίσει άλλον ηγέτη από τον Ρόμπερτ Μουγκάμπε, 84 χρονών σήμερα. Σύμφωνα με την Washington Post αμέσως μετά τον πρώτο γύρο ο κ. Μουγκάμπε ήταν έτοιμος να αποδεχτεί την ήττα του, αλλά τον απέτρεψε ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων. Επακολούθησε κύμα βίας και ωμής καταστολής πριν από το δεύτερο γύρο στις 27 Ιουνίου, από τον οποίο απείχε ο κ. Τσβανγκιράι, που τα τελευταία δύο χρόνια έχει φυλακιστεί έξι φορές. Ξένες οργανώσεις κατήγγειλαν τη δολοφονία 80 στελεχών της αντιπολίτευσης. Το κόμμα του Μουγκάμπε νίκησε με 85,5% και εκείνος ορκίστηκε για έκτη φορά πρόεδρος, ενώ ο αντίπαλός του συνέχισε να διεκδικεί την εκλογική του νίκη και την προεδρία.
Η λύση των διαπραγματεύσεων στην Πραιτώρια χαιρετίστηκε κατ’ αρχήν ως τομή. Ωστόσο, οι ξένοι αναλυτές διατηρούν έντονες επιφυλάξεις ως προς το αποτέλεσμα των συνομιλιών, που πριν ακόμη αρχίσουν φαίνεται να προσκρούουν σε εμπόδια.

Από την Καθημερινή

Homeless kids playing music in Bamako

Τα βρήκαν στη Ζιμπάμπουε;

Ο Χαϊλέ Μενκέριος, απεσταλμένος του ΟΗΕ στη Ζιμπάμπουε δήλωσε ότι το κυβερνών κόμμα του Ρ.Μουγκάμπε και η αντιπολίτευση του Μ.Τσβανγκιράι βρίσκονται πολύ κοντά στο να υπογράψουν συμφωνία για έναρξη συνομιλιών για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Σύμφωνα με τον Χ.Μενκέριος η συμφωνία, η οποία αναμενόταν να υπογραφεί την προηγούμενη εβδομάδα, αναμένεται να υπογραφεί τελικά την Δευτέρα.
Η συμφωνία θέτει τους όρους σύμφωνα με τους οποίους θα ξεκινήσουν οι δύο πλευρές απευθείας συνομιλίες. Ωστόσο το MDC, το κόμμα του Τσβάνγκιραϊ έχει θέσει αρκετούς όρους, προκειμένου να δεχθεί την έναρξη διαπραγματεύσεων.
Ένα από τα θέματα που απασχολεί το MDC είναι ο πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής Τάμπο Μπέκι, ο οποίος είναι ο βασικός διαπραγματευτής για τη Ζιμπάμπουε. Το MDC τον κατηγορεί ότι είναι υπέρ του Ρ.Μουγκάμπε και ο Μ.Τσβάνγκιραϊ έχει ζητήσει να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις και άλλος απεσταλμένος.
Μετά τις εκλογές η Ζιμπάμπουε έχει εισέλθει σε πολιτική κρίση που έχει στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες άτομα και έχει προκαλέσει τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας.
Στις επαναληπτικές εκλογές της 27ης Ιουνίου, ο επί 28 έτη πρόεδρος Ρ.Μουγκάμπε κέρδισε με 85% αφού ο αντίπαλός του Μ.Τσβανγκιράι αποφάσισε να μην κατέλθει στην αναμέτρηση επικαλούμενος την προεκλογική βία και την προσπάθεια νοθείας από το κυβερνών ZANU-PF.
Τρεις μήνες νωρίτερα, στις εκλογές του Μαρτίου, η αντιπολίτευση υποστήριξε ότι κέρδισε την αναμέτρηση και κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση νόθευσε το αποτέλεσμα προς όφελός της.

Το Σουδάν, η Κίνα και η Ρωσία

Τη Δευτέρα, 14 Ιουλίου, ο γενικός εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης, Λουίς Μορένο - Οκάμπο, ζήτησε να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης εις βάρος του προέδρου του Σουδάν Ομάρ αλ Μπεσίρ. Ο ισχυρός αυτός άνδρας κατηγορείται ότι διέπραξε γενοκτονία στο Νταρφούρ, εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. «Κάλλιο αργά παρά ποτέ» είναι το απόφθεγμα που αρμόζει στην περίσταση και στις δυστυχίες μιας πολύπαθης αφρικανικής χώρας, με αρχαιότατη ιστορία και εξίσου μακραίωνα δεινά. Την κακοδαιμονία και τη φριχτή μοίρα αθώων ανθρώπων στο Νταρφούρ, περιοχή του δυτικού Σουδάν, είχε σημειώσει στις 9 Σεπτεμβρίου του 2004 ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ, αποκαλώντας τη σύρραξη «γενοκτονία» και «χειρότερη ανθρωπιστική κρίση του 21ου αιώνα». Ο αιώνας αυτός μόλις είχε αρχίσει, όχι όμως και η μακρά πολιτική σταδιοδρομία του φέροντα πλέον το στίγμα της γενοκτονίας Ομάρ αλ Μπεσίρ, ο οποίος ελέγχει τις τύχες στο Σουδάν από το πραξικόπημα της 30ής Ιουνίου του 1989 και μετά.


Στυγνός δικτάτορας


Κλασικός ηγέτης της μετααποικιακής Αφρικής, που αλλάζει στρατόπεδα και συμμαχίες αναλόγως των συγκυριών και δεν συγκινείται από τις αιματοχυσίες, ο πρόεδρος Μπεσίρ κατηγορείται από τον κ. Μορένο ότι σκότωσε εν ψυχρώ 30.000 ανθρώπους, καταδίκασε σε «αργό θάνατο» 100.000 και προκάλεσε τον εκτοπισμό 2,5 εκατομμυρίων. Αλλά ο πρόεδρος, που ούτε απαντά στις κατηγορίες ούτε παραδίδεται, ζήτησε μέσω της σουδανικής κυβέρνησης από την Κίνα, τη Ρωσία, τον Αραβικό Σύνδεσμο και την Αφρικανική Ενωση να μεσολαβήσουν, ώστε η παραπομπή να καθυστερήσει 12 μήνες. Κάποιοι εξάλλου ανησύχησαν από την παρέμβαση του εισαγγελέα Μορένο - Οκάμπο, εξ ου και στην ατζέντα της χθεσινής έκτακτης συνόδου των υπουργών Εξωτερικών των αραβικών κρατών, εκτός από την παραπομπή του Σουδανού προέδρου, κορυφαίο θέμα ήταν η ασυλία των αρχηγών κρατών. Η πληροφορία προέρχεται από τον γ.γ. του Αραβικού Συνδέσμου που σήμερα θα βρίσκεται, καλώς εχόντων των πραγμάτων, στο Χαρτούμ για διαβουλεύσεις.



Η συνέχεια στην Καθημερινή

Η Αγκόλα μεθά με το κρασί της ανάπτυξης

Τα τριάντα χρόνια εμφυλίου πολέμου και ξένων παρεμβάσεων ρήμαξαν την Αγκόλα. Παρ' όλα αυτά, μετά το θάνατο του Γιόνας Σαβίμπι, ηγέτη της Εθνικής Ενωσης για την πλήρη ανεξαρτησία της Αγκόλας (Unita), και τις ειρηνευτικές συμφωνίες του 2002, η χώρα μπαίνει σε νέα τροχιά οικονομικής ανάπτυξης.

Η αποκατάσταση των υποδομών -κατεστραμμένων κατά 70%- χρηματοδοτείται από το πετρέλαιο. Η πρωτεύουσα Λουάντα μάλιστα αντικατοπτρίζει την αλλαγή εποχής: έχει μετατραπεί σε τεράστιο εργοτάξιο, τροφοδοτούμενο από τα «πετροδολάρια». Την ίδια ώρα, ο πληθυσμός βουλιάζει ολοένα και περισσότερο στη φτώχεια. Τα αγαθά της ειρήνης και της κοινωνικής δικαιοσύνης αναμένεται, να μονοπωλήσουν τις εξαγγελίες στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου.Τον περασμένο Ιανουάριο εγκαινιάστηκε στη Λουάντα η ανέγερση του «μεγαλύτερου συμβόλου του εκσυγχρονισμού της χώρας», σύμφωνα με τους εμπνευστές του: ένας πύργος ύψους 325 μέτρων. Πρόκειται για το ψηλότερο οικοδόμημα της αφρικανικής ηπείρου, όπως υπογραμμίζεται σε κάθε ευκαιρία. Το κτίριο θα έχει τη μορφή του γράμματος «Α» και θα περιλαμβάνει εβδομήντα ορόφους όπου θα στεγαστούν πολυτελές ξενοδοχείο 1.400 δωματίων, εμπορικό κέντρο, κλινική, εστιατόρια, κινηματογραφικές αίθουσες, καθώς και διαμερίσματα, τα οποία πωλούνται προς 6.500 δολάρια (4.115 ευρώ) το τετραγωνικό μέτρο. Προβλεπόμενο κόστος: 800 εκατ. δολάρια (506 εκατ. ευρώ). Το ύψος της δαπάνης δεν φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα τα εγχώρια ΜΜΕ -ο χορός των δισεκατομμυρίων γύρω από τους πετρελαϊκούς πόρους ή από τα νέα αναπτυξιακά σχέδια θεωρείται, πλέον, αυτονόητος.

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία

90 χρόνων ο Μαντέλα

Οι δημόσιες εμφανίσεις του είναι πλέον σπάνιες. Ο ίδιος λέει χαριτολογώντας πως «πήρε σύνταξη από τη σύνταξη»- διότι την πρώτη φορά που... συνταξιοδοτήθηκε μόνον ως συνταξιούχος δεν συμπεριφέρθηκε. Κάθε του λέξη, πάντως, παραμένει «χρυσός». Ο Νέλσον Μαντέλα σβήνει σήμερα 90 κεράκια.
Η ψηλή, μεγαλοπρεπής φιγούρα που ο κόσμος ολόκληρος παρακολούθησε να βγαίνει από τη φυλακή πριν από 18 χρόνια, έχει αποκτήσει πλέον άσπρα μαλλιά και στηρίζεται σε ένα λευκό μπαστούνι. Στο προεόρτιο πάρτι γενεθλίων που του διοργάνωσαν στο Λονδίνο, στη μεγάλη συναυλία που έδωσαν προς τιμήν του, χρειάστηκε ώρα να διασχίσει τη σκηνή- αλλά οι εκδηλώσεις λατρείας από το κοινό δεν άφησαν κανένα κενό στην εκδήλωση. Ο Νέλσον Μαντέλα θα γιορτάσει σήμερα τα 90ά του γενέθλια πολύ πιο ταπεινά, στο Κούνου, το χωριό όπου γεννήθηκε, περίπου 1.000 χιλιόμετρα νότια του Γιοχάνεσμπουργκ. Έχει φτιάξει εκεί μια ρέπλικα του σπιτιού στο οποίο κρατήθηκε για σύντομο χρονικό διάστημα μετά το Ρόμπεν Άιλαντ, το νησί- φυλακή όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της 27ετούς κάθειρξής του. Όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία του, επέλεξε να φτιάξει το ίδιο σπίτι διότι το γνώριζε καλά και «δεν θα χρειαζόταν να περιπλανιέται τις νύχτες ψάχνοντας την κουζίνα». Τους περισσότερους μήνες του χρόνου πάντως, ο Μαντέλα τους περνάει στο Μαπούτο, τη χαλαρή παραθαλάσσια πρωτεύουσα της γειτονικής Μοζαμβίκης, μαζί με τη Μοζαμβικανή (τρίτη) σύζυγό του, Γκράσα Ματσέλ, και τα εγγόνια τους. Σπάνια πια μιλάει. Έχει να δώσει συνέντευξη πολλά χρόνια. Τέσσερις λέξεις ωστόσο από τα χείλη του ήταν αρκετές τον περασμένο μήνα για να γίνουν πρωτοσέλιδα σε ολόκληρο τον κόσμο-τότε που μίλησε για «τραγική αποτυχία της ηγεσίας» της Ζιμπάμπουε. Αφού οδήγησε την πατρίδα του, τη Νότια Αφρική, από το μισητό απαρτχάιντ στη δημοκρατία, αφού ηγήθηκε της προσπάθειας αφύπνισης της αφρικανικής ηπείρου, και όχι μόνο, γύρω από το ΑΙDS, ο Μαντέλα έχει πλέον αφήσει το προσκήνιο σε άλλους ηγέτες. «Είναι τώρα στα δικά σας χέρια, της δικής σας γενιάς, να απαλλάξετε τον κόσμο από τον πόνο», δήλωσε στο Λονδίνο απευθυνόμενος στους νέους. Φορούσε ένα τρέντι μαύρο πουκάμισο, όπως και πολλά νέα παιδιά στο κοινό.

Από Τα Νέα

Η υποκρισία στο θέμα της Ζιμπάμπουε

Η απόρριψη, από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, απόφασης για την επιβολή κυρώσεων στο καθεστώς του Ρόμπερτ Μουγκάμπε είναι η χειρότερη κατάντια. Η διεθνής κοινότητα δείχνει διχασμένη και αναποφάσιστη σχετικά με την κρίση στη Ζιμπάμπουε. Στο μεταξύ, ο ίδιος ο κύριος Μουγκάμπε προέβαλε ενθουσιωδώς την αποτυχία έγκρισης της απόφασης ως προσωπικό θρίαμβο και ήττα του «παγκόσμιου ρατσισμού».[...]Ρωσία και Κίνα άσκησαν βέτο για την απόφαση στη σύνοδο του Συμβουλίου Ασφαλείας στη Νέα Υόρκη, υποστηρίζοντας ότι η Ζιμπάμπουε δεν συνιστά απειλή για τη διεθνή ασφάλεια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες λένε ότι η συμπεριφορά της Ρωσίας θέτει εν αμφιβόλω την αξιοπιστία της ως εταίρου στην Ομάδα των «8». Η ίδια μας η κυβέρνηση που στήριξε την κίνηση μαζί με την Ουάσιγκτον υποστηρίζει ότι τα βέτο είναι «ακατανόητα». Στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα ήταν πάρα πολύ κατανοητό. Η Ρωσία και η Κίνα έχουν μακρά ιστορία άσκησης βέτο σε ψηφίσματα εναντίον κρατών που επιδίδονται σε κακοποιήσεις περιορισμένες εντός των συνόρων τους.[...]Ρωσία και Κίνα κάνουν επίσης λάθος να υποστηρίζουν ότι αυτό που συμβαίνει στη Ζιμπάμπουε πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα εσωτερικό θέμα. Αυτή είναι απλώς και μόνο μια δικαιολογία για να κάνουμε τα στραβά μάτια στη φρίκη που ο κύριος Μουγκάμπε επιβάλλει στον ίδιο του τον λαό.

Από την Ελευθεροτυπία

Τα γεγονότα για το Νταρφούρ

1 Η ΚΡΙΣΗ:

Το 2003 άρχισε η κρίση στη φτωχή περιοχή Νταρφούρ, όταν αντάρτες επιτέθηκαν κατά κυβερνητικών στόχων, διαμαρτυρόμενοι για εγκατάλειψη από την κυβέρνηση και για καταπίεση των μαύρων Αφρικανών υπέρ των Αράβων. Άραβες πολιτοφύλακες, πολλοί από αυτούς γνωστοί ως Τζαντζαουίντ, αλλά και κυβερνητικοί στρατιώτες, επιδόθηκαν σε εκστρατεία εκκαθάρισης, όπως καταγγέλλει ο εισαγγελέας του ΙCC.

2 ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ:

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙCC, 35.000 άνθρωποι δολοφονήθηκαν και 2,5 εκατ. εκτοπίστηκαν και καταδικάστηκαν σε «αργό θάνατο: Οι δυνάμεις του Μπασίρ δεν χρειάζονται θαλάμους αερίων για να τους εξοντώσουν γιατί η έρημος θα τους σκοτώσει». Σύμφωνα με αξιωματούχους του ΟΗΕ, 200.000-300.000 είναι οι νεκροί από το 2003, από τη βία, την πείνα ή τις ασθένειες. Είναι σχεδόν αδύνατος ο ακριβής καθορισμός των νεκρών, καθώς πολλές περιοχές του Νταρφούρ δεν είναι προσβάσιμες.

3 ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ:

O δρόμος για τη σύλληψη του Μπασίρ προδιαγράφεται μακρύς. Απαιτούνται συνήθως 2-3 μήνες για να αποφανθούν οι δικαστές στο αίτημα για έκδοση εντάλματος σύλληψης, αλλά σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να χρειαστεί περισσότερος χρόνος, λόγω της πολυπλοκότητας της υπόθεσης.

4 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΟΗΕ:

«Εξαρτάται από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να διασφαλίσει τη συμμόρφωση του Σουδάν με την απόφαση του δικαστηρίου», επισήμανε ο Μορένο-Οκάμπο, από τον οποίο ζητήθηκε το 2005 να ερευνήσει τα εγκλήματα στο Νταρφούρ. Όμως, ομόφωνη υποστήριξη από το Συμβούλιο Ασφαλείας είναι δύσκολο να επιτευχθεί, καθώς δύο από τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου, η Κίνα και η Ρωσία, είναι σύμμαχοι του Σουδάν. Η Κίνα, ο μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων του Χαρτούμ και από τους μεγαλύτερους επενδυτές της πετρελαϊκής βιομηχανίας της χώρας, αρνήθηκε να σχολιάσει τα τελευταία γεγονότα, εβδομάδες μόνο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.

Από Τα Νέα

Με φώναζαν “μαύρο σκυλί” όταν με βίαζαν

ΜΕ ΛΕΝΕ ΧΑΛΙΜΑ. Κατάγομαι από μια μαύρη αφρικανική φυλή, τους Ζαγκάουα, που ζουν στο Νταρφούρ του Σουδάν. Εγώ όμως ζω ως πρόσφυγας στο Λονδίνο, η φρίκη του πολέμου στο Νταρφούρ με ανάγκασε να εγκαταλείψω την πατρίδα μου, σκόρπισε την οικογένειά μου στις τέσσερις γωνιές της Γης. Όταν γεννήθηκα, το 1979, ο πατέρας μου μού έδωσε το όνομα της σαμάνου του χωριού. Ήταν εύπορος άνθρωπος και ήθελε να μορφωθώ. Πίστευε πως μόνο έτσι θα απελευθερωνόμασταν εμείς οι Αφρικανοί Σουδανοί από την αραβική κυριαρχία. Ήμουν η πρώτη από το χωριό μου που πήγα πανεπιστήμιο, η πρώτη από την υποφυλή μας, τους Κούμπε, που έγινε γιατρός. Τη χρονιά που αποφοίτησα, όμως, ξέσπασε ο πόλεμος στο Νταρφούρ. Με έστειλαν στο νοσοκομείο της κοντινότερης πόλης. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά άρχισαν να φτάνουν με τις πιο φριχτές πληγές. Τους βοηθούσα όλους- ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος ή θρησκεύματος. Μια μέρα ήρθε να με ψάξει η σουδανική μυστική αστυνομία. Με οδήγησαν σε ένα «στοιχειωμένο σπίτι» - ένα μυστικό κέντρο κράτησης- και άρχισαν τις απειλές. Ήμουν η γιατρός Ζαγκάουα που βοηθούσα τους αντάρτες, είπαν. Είχα μιλήσει στις εφημερίδες. Αν δεν έκλεινα το στόμα μου, θα το πλήρωνα. Για τιμωρία, με μετέθεσαν στην κλινική ενός απομακρυσμένου χωριού. Μια μέρα, μας επιτέθηκαν οι Τζαντζαουίντ, οι Άραβες πολιτοφύλακες που στηρίζονται από την κυβέρνηση. Περικύκλωσαν το σχολείο και, ενώ οι κυβερνητικοί στρατιώτες κρατούσαν τσίλιες, βίασαν ομαδικά τα κορίτσια. Το μικρότερο ήταν οκτώ ετών. Δεν μπορώ καν να περιγράψω τα τραύματά τους. Έφτασαν μέλη μιας ανθρωπιστικής οργάνωσης και με ρώτησαν τι είχε συμβεί: Φοβόμουν, αλλά τους είπα. Λίγες ημέρες αργότερα, ο στρατός και οι πολιτοφύλακες ήρθαν ξανά, για μένα. Με χτύπησαν, με βασάνισαν, με φώναζαν «μαύρο σκυλί» και «σκλάβα». Με βίασαν ομαδικά, επανειλημμένα. Τελικά, μου είπαν πως θα με άφηναν να ζήσω. Τώρα που είχα διδαχθεί από τους «εξπέρ» μπορούσα πράγματι «να μιλήσω στους ξένους για τους βιασμούς». Έτρεξα μακριά, κατάφερα να βγω από τη χώρα, αναζήτησα άσυλο στη Βρετανία. Ποιοι συγγενείς μου είναι ακόμα ζωντανοί, πού βρίσκονται, δεν έχω ιδέα. Εκείνο που ξέρω είναι ότι η ευθύνη για τα εγκλήματα πολέμου στο Νταρφούρ φτάνει μέχρι την κεφαλή του σουδανικού καθεστώτος.

Από Τα Νέα

Κινέζικος... δάχτυλος στην Αφρική

Σουδάν: «Αιματοχυσία, αν εκδοθεί ένταλμα»... για τον πρόεδρο της χώρας

Ενταλμα σύλληψης του προέδρου του Σουδάν Ομάρ Αλ-Μπασίρ για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία αναμένεται να ζητήσει σήμερα ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Λουίς Μορένο-Οκάμπο. Η κυβέρνηση Αλ-Μπάσιρ απαντά με οργή προειδοποιώντας ταυτόχρονα για περαιτέρω «βία και αιματοχυσία» στο Νταρφούρ. Επιφυλάξεις έναντι της δίωξης εξέφρασε η Αφρικανική Ενωση και η Ισλαμική Διάσκεψη.

Μπορεί την είδηση της άσκησης δίωξης κατά του Αλ-Μπασίρ, η οποία «βγήκε» την Παρασκευή από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, να χαιρέτισαν οργανώσεις προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως μια σωστή κίνηση για να πάψει η ατιμωρησία, όμως η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση του Σουδάν με την ένοπλη πολιτοφυλακή της εξακολουθεί να έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι. Και σπεύδει να χρησιμοποιήσει το όπλο της σε πρώτη φάση φραστικά, ενώ εκατοντάδες υποστηρικτές του Σουδανού προέδρου έβγαιναν στους δρόμους σε ένδειξη υποστήριξης.Απειλούν με βία και αίμαΤο κυβερνών κόμμα του Εθνικού Κογκρέσου χαρακτήρισε την υπόθεση «ανεύθυνο φτηνό πολιτικό εκβιασμό» και προειδοποίησε ότι αν εκδοθεί ένταλμα «θα υπάρξει περαιτέρω βία και αίμα» στο Νταρφούρ. Τη φτωχότερη και στη δυσμενέστερη -παγκοσμίως- κατάσταση περιοχή, όπου από την εποχή που οργανώθηκαν αντάρτικες ομάδες κατά της υποστηριζόμενης από την κυβέρνηση πολιτοφυλακής των Τζαντζαουίντ, το 2003, έχουν σκοτωθεί πάνω από 300.000 άτομα και έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους 2,5 εκατομμύρια. Τα δύο τρίτα του πληθυσμού του Νταρφούρ ζουν χάρη στην ανθρωπιστική βοήθεια. Οι Αραβες Τζαντζαουίντ έχουν επανειλημμένως κατηγορηθεί για αιματηρή εκστρατεία εθνικών εκκαθαρίσεων και γενοκτονία των Αφρικανών.

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία

Στηρίζοντας τον Μουγκάμπε

Πανηγυρίζει ο πρόεδρος της Ζιμπάμπουε Ρόμπερτ Μουγκάμπε μετά την αποτυχία ΗΠΑ και Βρετανίας να περάσουν στο Συμβούλιο Ασφαλείας ψήφισμα επιβολής εμπάργκο όπλων στη χώρα του. Στο ψήφισμα άσκησαν βέτο Κίνα και Ρωσία, η τελευταία μάλιστα, όπως υποστήριξαν Λονδίνο και Ουάσιγκτον, παρά τη δέσμευσή της για το αντίθετο στη Σύνοδο των Οκτώ.
Με το επιχείρημα ότι η υιοθέτηση από τον ΟΗΕ εμπάργκο κατά της Ζιμπάμπουε «θα δημιουργούσε επικίνδυνο προηγούμενο, το οποίο θα άνοιγε το δρόμο σε ανάμειξη του Συμβουλίου Ασφαλείας σε εσωτερικές υποθέσεις κρατών... και θα συνιστούσε σοβαρή παραβίαση της Χάρτας του ΟΗΕ», η Ρωσία άσκησε βέτο στο αμερικανο-βρετανικό ψήφισμα. Σε μία σπάνια κίνηση την ακολούθησε και η Κίνα, υποστηρίζοντας ότι οι κυρώσεις θα περιέπλεκαν περαιτέρω τις συνθήκες και δεν θα βοηθούσαν την προσπάθεια αναβίωσης διαπραγματεύσεων των πολιτικών παραγόντων της χώρας για την εξεύρεση λύσης. Με την ίδια λογική το ψήφισμα καταψήφισε και η Νότια Αφρική, ο πρόεδρος της οποίας, Θάμπο Μπέκι, μεσολαβεί στην πολιτική κρίση της Ζιμπάμπουε. Η κυβέρνηση στη Χαράρε ευχαρίστησε Μόσχα και Πεκίνο «που βοήθησαν να ηττηθεί ο -μεταμφιεσμένος σε πολυπολική δράση στον ΟΗΕ- ρατσισμός της διεθνούς κοινότητας» και χαρακτήρισε τον Μπέκι «εξαίρετο ηγέτη».

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία

Κι η απορία του αδαούς: Γιατί κανείς δεν αντιδρά στις ενέργειες της Κίνας στην Αφρική; Μήπως οι κινέζοι είναι καλύτεροι ιμπεριαλιστές από τους άλλους;

Midnite - Mama Africa

Απ' το Μάλι στη Σάνη

Τις Κυριακές στο Μπαμακό γίνονται γάμοι, πολλοί γάμοι. Κιθάρες και ταμ-ταμ ακούγονται από παντού, φίλοι, γείτονες και συγγενείς έρχονται στο ραντεβού με τα καλά τους, και η γιορτή δεν λέει να τελειώσει... Είναι ωραίες οι Κυριακές στο Μπαμακό, την πρωτεύουσα μιας από τις φτωχότερες χώρες του πλανήτη, μας διαβεβαιώνουν τραγουδώντας οι Αμαντού και Μαριάμ, το «τυφλό ζευγάρι από το Μάλι». Δυο χρόνια μετά την εμφάνισή τους στη Λυρική Σκηνή, σε μια συναυλία τα έσοδα της οποίας διατέθηκαν για την ανέγερση ιδρύματος στην πατρίδα τους για παιδιά-φορείς του AIDS, ο κιθαρίστας Αμαντού Μπαγκακιόκο και η τραγουδίστρια Μαριάμ Ντούμπια ξανάρχονται, φέρνοντας στις 25 του μηνός στο Sani Festival της Χαλκιδικής αυτό το κράμα συναισθήματος και ρυθμού που τους έχει χαρίσει φανατικούς ακροατές σε διάφορες γωνιές του κόσμου.
Ο Αμαντού και η Μαριάμ δεν ευτύχησαν ποτέ ν' αντικρίσουν ο ένας τον άλλο. Εκείνη έχασε το φως της σε ηλικία πέντε ετών από οστρακιά, κι αυτός στα δεκαπέντε του, από καταρράκτη. Η κοινή τους ιστορία ξεκίνησε πριν από τρεις δεκαετίες περίπου, με το που συναντήθηκαν στο Ινστιτούτο για Τυφλούς Νέους του Μπαμακό όπου μάθαιναν να διαβάζουν με τη μέθοδο Μπράιγ. Ο Αμαντού, εξοικειωμένος από τα μικράτα του με το φλάουτο, την αρμόνικα και την κιθάρα, ήταν ήδη μέλος μιας μπάντας απ' την οποία θα ξεπηδούσε αργότερα και ο Σαλίφ Κεϊτά. Ενώ κι η Μαριάμ, που ήταν η ψυχή της τάξης της καθώς «είχε βαλθεί να μάθει στους συμμαθητές της να τραγουδούν και να χορεύουν», όπως θυμάται ο σύντροφός της, «από παιδάκι σαγήνευε με τη φωνή της, συμμετέχοντας σε οικογενειακές μαζώξεις και γιορτές». Ενωμένοι έκτοτε και στη ζωή και στη σκηνή, γονείς τριών παιδιών και δημιουργοί πέντε ώς τώρα άλμπουμ, ο Αμαντού και η Μαριάμ βιώνουν «μια καθημερινότητα που δεν διαφέρει πολύ από εκείνη των ανθρώπων που βλέπουν», την καθημερινότητα δύο μουσικών που «συνθέτουν, κάνουν πρόβες, ταξιδεύουν...». «Αλληλοσυμπληρωνόμαστε», μας λέει τηλεφωνικά ο Αμαντού, «αντιμετωπίζουμε τη ζωή με τον ίδιο τρόπο και μέσα απ' τη μουσική μας περνάμε μηνύματα που μοιραζόμαστε κι οι δύο, για την αγάπη, την ειρήνη». Ο μελωδικός τους ήχος αντλεί από την παράδοση της χώρας τους, περνά από τα αμερικανικά μπλουζ και φτάνει ώς τις πολύχρωμες λατινοαμερικάνικες φιέστες. Και οι λιτοί τους στίχοι, πιο πολιτικοποιημένοι από τη σύμπραξή τους κι έπειτα με τον Μανού Τσάο στην παραγωγή του «Dimanche a Bamako», πέρα απ' τον έρωτα μιλούν και για τη δημαγωγία και τη διαφθορά των πολιτικών, τα καραβάνια των εξορίστων, την ανθρώπινη αλληλεγγύη. Αλληλεγγύη, να η λέξη-κλειδί: «Πολλοί πιστεύουν ότι μόνο η φτώχεια χαρακτηρίζει την Αφρική», λέει ο Αμαντού. «Σύμφωνοι, υπάρχει πολλή φτώχεια, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι μ' αισθήματα, που ζούνε μαζί, υποστηρίζονται μεταξύ τους και συνεχίζουν να γλεντάνε». Οπως παραδέχονται και στο τραγούδι τους «La realite», «σ' αυτόν τον κόσμο η πραγματικότητα είναι θλιβερή, γεμάτη σκαμπανευάσματα. Αλλοι γεννιώνται κι άλλοι πεθαίνουν, άλλοι γελάνε κι άλλοι κλαίνε, κάποιοι δουλεύουν, κάποιοι είναι στην ανεργία. Ναι η πραγματικότητα είναι θλιβερή, αλλά... ας χορέψουμε!». Ο Αμαντού και η Μαριάμ γνώρισαν τις πρώτες τους επιτυχίες στην Ακτή του Ελεφαντοστούν, όπου ζούσαν αυτοεξόριστοι τη δεκαετία του '80. Κι οι θαυμαστές τους, βλέποντάς τους να διασχίζουν τις γειτονιές της Αμπιτζάν, ώς και στα χέρια σήκωναν το αυτοκίνητό τους! Εγκατεστημένοι πια και πάλι στο Μπαμακό, απολαμβάνουν τη διασημότητά τους λειτουργώντας ως «άτυποι» -ο Αμαντού το τονίζει αυτό- πρεσβευτές του Μάλι στο εξωτερικό. Η επιτυχία τούς έδωσε περισσότερες ευκαιρίες για ταξίδια και συμμετοχές σε φεστιβάλ, οι συνεντεύξεις μπήκαν κι αυτές στο πρόγραμμά τους, αλλά «η ζωή μας δεν άλλαξε ουσιαστικά, έχουμε ακόμα τους ίδιους, παλιούς μας φίλους». Η γνωριμία τους με τον Μανού Τσάου έγινε στο Παρίσι με πρωτοβουλία του τελευταίου, το 2003 που είχαν κυκλοφορήσει το τρίτο τους άλμπουμ και το τραγούδι τους «Chauffeurs» είχε ξετρελάνει τον δημιουργό του «Clandestino». Η εκτίμηση ήταν αμοιβαία, τα χνότα τους ταίριαξαν μεμιάς, και το ζητούμενο ήταν και για τους τρεις το ίδιο: ένα κράμα από ήχους της Αφρικής και της Δύσης, μια συνάντηση του παραδοσιακού με το μοντέρνο. Αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθεί το ζευγάρι από το Μάλι, θεωρώντας γόνιμες τέτοιου είδους ανταλλαγές στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης. Ενας από τους γιους τους, πάντως, κάνει καριέρα στο χώρο της ραπ. «Αυτή είναι η μουσική των νέων σήμερα» αναστενάζει ανεπαίσθητα ο Αμαντού, «παιδί της εποχής μας είναι κι εκείνος!».

Από την Ελευθεροτυπία

Κινεζικό βέτο για Ζιμπάπουε

Η Κίνα ανακοίνωσε σήμερα ότι η επιβολή κυρώσεων κατά της κυβέρνησης της Ζιμπάμπουε μάλλον θα περιέπλεκε παρά θα διευκόλυνε την επίλυση της πολιτικής κρίσης που αντιμετωπίζει η αφρικανική χώρα, υπερασπιζόμενη την απόφασή της να ασκήσει βέτο στο προτεινόμενο σχέδιο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για το θέμα αυτό.
«Υπό τις σημερινές συνθήκες, η ψήφιση μιας απόφασης για κυρώσεις κατά της Ζιμπάμπουε δεν θα βοηθούσε να ενθαρρυνθούν οι διάφορες πλευρές εκεί να δεσμευτούν στον πολιτικό διάλογο και στις διαπραγματεύσεις και να έχουν αποτελέσματα», σημειώνει ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Λιού Τζιαντσάο σε ανακοίνωση που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του υπουργείου.
«Αντιθέτως θα περιέπλεκε περαιτέρω τις συνθήκες στη Ζιμπάμπουε», προσθέτει, σημειώνοντας ότι το αίτημα της Κίνας να δοθεί περισσότερος χρόνος στην Αφρικανική Ένωση (AU) για μεσολάβηση αγνοήθηκε.
«Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να προσφέρει εποικοδομητική βοήθεια» στις μεσολαβητικές προσπάθειες της Νότιας Αφρικής και της AU για την επίλυση της κρίσης στη Ζιμπάμπουε, επισημαίνει επίσης ο εκπρόσωπος, «και να αποφεύγει την υιοθέτηση ενεργειών που θα μπορούσαν να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ατμόσφαιρα για διάλογο».
Το σχέδιο αυτό απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο υποστηριζόταν από τη Δύση, θα επέβαλε εμπάργκο όπλων στη Ζιμπάμπουε και οικονομικούς και ταξιδιωτικούς περιορισμούς στον πρόεδρό της Ρόμπερτ Μουγκάμπε και σε 13 άλλους αξιωματούχους και προέβλεπε το διορισμό ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ για το αφρικανικό κράτος.
Όμως, χθες, Παρασκευή, πέντε μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας -συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας και της Κίνας που έχουν δικαίωμα άσκησης βέτο - αντιτάχθηκαν στο σχέδιο αυτό, προκαλώντας την απόρριψή του.
Η απόφαση της Κίνας να μπλοκάρει τις κυρώσεις μπορεί να βλάψει τις σχέσεις της με τις δυτικές δυνάμεις λίγο πριν από τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου.

Από την Καθημερινή

Yvonne Chaka Chaka -UMQOMBOTHI

Brenda fassie - Vulindlela

Lucky Dube - It's Not Easy

Alpha Blondy - Sweet Fanta Diallo

Η εθνική ενότητα θα οδηγήσει σε αδιέξοδο τη Ζιμπάμπουε

Με την κρίση στη Ζιμπάμπουε να βαθαίνει, μετά τις προεδρικές εκλογές του Μαρτίου, ως αποτέλεσμα της κρατικής τρομοκρατίας του καθεστώτος Zanu-PF, η παλιά γνωστή ρήση για «σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας» ακούγεται όλο και συχνότερα, ωσάν να ήταν πανάκεια για τα προβλήματα της χώρας. Αυτή τη «λύση» πρεσβεύει ο κυριότερος Αφρικανός σύμμαχος του Μουγκάμπε, ο Τάμπο Μπέκι. Αυτή είναι η προσέγγιση, στην οποία ελπίζουν η Νοτιοαφρικανική Αναπτυξιακή Κοινότητα και η Αφρικανική Ενωση. «Ποιος θα μπορούσε να είναι αντίθετος στην εθνική ενότητα και τη διανομή της εξουσίας;» είναι το σιωπηρό μήνυμά της. Είναι μια εκδοχή, η οποία υποτίθεται ότι οδηγεί τις αντιμαχόμενες πλευρές σ’ έναν εποικοδομητικό διάλογο και αποκαθιστά την ειρήνη και τη σταθερότητα, στην πορεία.
Η προοπτική της εθνικής ενότητας φαίνεται ότι προσφέρει δελεαστική οδό προς τη σταθερότητα. Στην πραγματικότητα, όμως, οδηγεί σε αδιέξοδο. Δίνει την εντύπωση της προοδευτικής αλλαγής, αλλά θα εξυπηρετήσει τον αποκλεισμό της δημοκρατικής οδού και την υποβάθμιση της δημοκρατικής διαδικασίας, θέτοντας σε προτεραιότητα τα συμφέροντα της κυβερνώσας ελίτ και όχι εκείνων, που επέλεξαν οι ψηφοφόροι.

Η συνέχεια στην Καθημερινή

Χιλιάδες οι αγνοούμενοι στη Ζιμπάμπουε

Τα βίαια επεισόδια μετά τις εκλογές στη Ζιμπάμπουε προκάλεσαν 103 νεκρούς στην αντιπολίτευση, ενώ 5000 άνθρωποι φέρονται ως αγνοούμενοι, μετά την απαγωγή τους από το κόμμα του προέδρου Ρόμπερτ Μουγκάμπε, δήλωσε σήμερα ο εκπρόσωπος του Κινήματος για την Δημοκρατική Αλλαγή (MDC).
Ο προηγούμενος απολογισμός της αντιπολίτευσης έκανε λόγο για 90 νεκρούς και 10.000 τραυματίες.
Ο εκπρόσωπος του MDC, του κυριότερου κόμματος της αντιπολίτευσης, Νέλσον Σαμίζα, διευκρινίζει σε ανακοίνωση του ότι περίπου 1500 μαχητικά στελέχη του MDC κρατούνται τώρα από τις αρχές κατηγορούμενα για πολιτική βία.
«Οι συλλήψεις έγιναν ενώ 103 από τους οπαδούς μας σκοτώθηκαν από τους υποστηρικτές του κυβερνώντος Zanu-PF (Αφρικανική Εθνική Ένωση της Ζιμπάμπουε-πατριωτικό μέτωπο) και ούτε ένας από αυτούς δεν συνελήφθη», υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση.

Από την Καθημερινή

Ο μέγιστος αφρικανός συγγραφέας

Ο 78χρονος Νιγηριανός ποιητής, πεζογράφος και δοκιμιογράφος Τσινούα Ατσέμπε, ο οποίος γράφει στ' αγγλικά, έχει χαρακτηριστεί «ο πατέρας της σύγχρονης αφρικανικής λογοτεχνίας». Ο χαρακτηρισμός δεν ανήκει στον πρώτο τυχόντα, αλλά στη Νοτιοαφρικανή νομπελίστα Ναντίν Γκόρντιμερ, μέλος της επιτροπής τού Man Booker International Prize. Το μεγάλο διεθνές βραβείο τού απονεμήθηκε πέρσι.
Ετσι, ο Νιγηριανός συγγραφέας, που από το 1990 έχει καθηλωθεί σε αναπηρικό καροτσάκι λόγω αυτοκινητικού ατυχήματος, πήρε τη σκυτάλη από τον Αλβανό Ισμαήλ Κανταρέ, πρώτο αποδέκτη του βραβείου, που θεσπίστηκε το 2007 και απονέμεται κάθε δύο χρόνια σε έναν συγγραφέα για το σύνολο του έργου του.Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε στα ελληνικά το τελευταίο του μυθιστόρημα «Μυρμηγκοφωλιές στη σαβάνα» («Πάπυρος», μτρφ.: Κατερίνα Χαλμούκου, «Anthills of the savannah», 1987). Ούτε σ' αυτό το βιβλίο παρεκκλίνει από τις αρχική συγγραφική του εμμονή -φέτος συμπληρώνει πενήντα χρόνια εκδοτικής παρουσίας.

Αντίθετος με τον Κόνραντ

Από το πρώτο μυθιστόρημά του, το «Τα πάντα γίνονται κομμάτια» («Λιβάνης», «Things fall apart») ο Ατσέμπε ξεκαθαρίζει την εικόνα που έχουν οι δυτικοί για την Αφρική, κληρονομιά που ακόμη κρατάει αμείωτη από τους πρώτους ιεραπόστολους. Κατηγορώντας τη Δύση για ρατσισμό («An image of africa racism in conrad's «Heart of darkness», 1975), ο Τσινούα Ατσέμπε φρονεί ότι το μαύρο κομμάτι της ανθρωπότητας δεν είναι το αντίθετο του πολιτισμού, όπως πιστεύει ο Τζόζεφ Κόνραντ στην «Καρδιά του σκοταδιού», αλλά μία πολυδιάστατη και πολύχρωμη ήπειρος, που έχει μάθει να ζει με τις αντιφάσεις και τις αντιθέσεις της. Το εν λόγω βιβλίο μεταφράστηκε σε 50 γλώσσες και πούλησε πάνω από 10 εκατ. αντίτυπα!

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία

Ο Φράνκενσταϊν Μουγκάμπε κι ο χεσμένος Μπέκι

«Πώς να τον διώξουμε», είναι ο τίτλος του Economist για τον πρόεδρο της Ζιμπάμπουε. Πίεσαν, πίεσαν οι Δυτικοί, αλλά οι Αφρικανοί ηγέτες δεν τους έκαναν τη χάρη. Το περιοδικό περιγράφει τι μπορεί να κάνουν οι διεθνείς οργανισμοί. Το Point, με φωτογραφία του ΜακΚέιν όταν επέστρεψε από την εξαετή αιχμαλωσία του στο Βιετνάμ, έχει τίτλο, «ΜακΚέιν, η ανατομία ενός ήρωα». Για το πρωτοσέλιδο του Newsweek γράψαμε στην αρχή της εβδομάδας. «Πράσινη ταχύτητα»: Κατάταξη των χωρών του κόσμου με βάση τις οικολογικές τους επιδόσεις.
Η δημοσιότητα που έχει πάρει η κατάσταση στη Ζιμπάμπουε δείχνει, κατά το αμερικανικό περιοδικό «Newsweek», ότι κάτι έχει αλλάξει στην Αφρική. Παρατηρεί το περιοδικό ότι άλλες εποχές ήταν πολύ συνηθισμένο ολόκληρες σφαγές ή και γενοκτονίες να μην προκαλούν τέτοιο σάλο. Θυμίζει τις μέρες του Μομπούτου Σέσε Σέκο στο Ζαΐρ, τον Ιντι Αμίν στην Ουγκάντα αλλά και τις σφαγές στη Ρουάντα, πριν από 14 χρόνια, και ακόμα πιο πρόσφατα τη βία σε Σουδάν και Κογκό. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις αυτές, γράφει το περιοδικό, κοινό χαρακτηριστικό ήταν η σιωπή των ηγετών από τα άλλα αφρικανικά κράτη. Αλλά αυτό, γράφει, άλλαξε. Αλλαξε γενικότερα η Αφρική.Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αν πιστέψει κανείς το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών, στην Αφρική έγιναν πάνω από 50 δημοκρατικές εκλογές σε όλα τα επίπεδα. Σιέρα Λεόνε, Λιβερία και Μοζαμβίκη έκαναν πρόσφατα σχετικά δίκαιες εκλογές, ενώ ακόμα και στην Κένυα, όπου οι εκλογές αμφισβητήθηκαν έντονα, το αποτέλεσμα είναι τελικώς μια αντιπροσωπευτική κυβέρνηση. Πλέον τώρα η οργάνωση Freedom House τοποθετεί σχεδόν τα τρία τέταρτα των χωρών κάτω από τη Σαχάρα (Υποσαχάριες χώρες) στην κατηγορία «ελεύθερες» ή «μερικώς ελεύθερες». Στη δεκαετία του '90 στις κατηγορίες αυτές εντάσσονταν λιγότερες από τις μισές. Αλλά, σημειώνει το περιοδικό, με την εξάπλωση της δημοκρατίας εξασθένησε η παραδοσιακή για την Αφρική επαναστατική αλληλεγγύη. Πέρασαν οι μέρες που οι μεγάλοι ηγέτες των χωρών της Αφρικής στήριζαν ο ένας τον άλλον στον αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού. (Σ.σ. Το περιοδικό εννοεί τους ηγέτες που αναδείχτηκαν από τους αγώνες των αφρικανικών λαών εναντίον των αποικιοκρατών, του απαρτχάιντ κ.λπ.) «Ο Μουγκάμπε έχει καταφέρει το αδιανόητο», κατά τον καθηγητή Τζον Μακούμπε, που διδάσκει πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ζιμπάμπουε. «Βλέπουμε μια άνευ προηγουμένου αποχώρηση από τη φυσιολογική πρακτική Αφρικανών ηγετών κρατών που ήταν η σταθερή υποστήριξη οποιουδήποτε Αφρικανού ηγέτη», προσθέτει. Η εξήγηση είναι ότι ο Μουγκάμπε πια είναι κακός εταίρος.Κάνει ζημιά στον τουρισμό σε Μποτσουάνα, Ζάμπια και Μαλάουι, ενώ προκαλεί κύμα προσφύγων που λειτουργεί αποσταθεροποιητικά για όλη την περιοχή. Η Αφρική εκσυγχρονίζεται και αναπτύσσεται και η συμπεριφορά του Μουγκάμπε αυτό το εμποδίζει. Το αποτέλεσμα είναι να τον καταδικάζουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλοι οι Αφρικανοί ηγέτες, πλην ενός. Ο Θάμπο Μπέκι, πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, έχει αποφύγει συστηματικά να καυτηριάσει τα όσα γίνονται στη Ζιμπάμπουε. Αλλά έτσι κάνει ζημιά στον εαυτό του μέσα και έξω από τη Νότια Αφρική, κυρίως καθώς 3-4 εκατομμύρια κάτοικοι της Ζιμπάμπουε έχουν πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς, σχολιάζει το «Newsweek» και σημειώνει πόσο έχει πλήξει αυτό το κύμα προσφύγων τη δημοτικότητα του Μπέκι, καθώς η κοινή γνώμη στη χώρα έχει στραφεί πολύ εναντίον του. Ακόμα και ο αρχιεπίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου, άλλοτε σύμμαχος του Μουγκάμπε, τώρα τον χαρακτηρίζει «Φρανκενστάιν». Η αποχή του Μπέκι από την πάνδημη καταδίκη τον απομονώνει. «Είναι μαύρη κηλίδα σε έναν άνθρωπο που εστίασε στην αφρικανική αναγέννηση με τόσες καλές ιδέες», σχολιάζει η Μισέλ Γκάβιν του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων των ΗΠΑ. Ο Σάσα Πολάκοου Σουράνσκι, συγγραφέας και δημοσιογράφος στη Νότια Αφρική, θεωρεί ότι η άρνηση του Μπέκι να κρατήσει σκληρή στάση έναντι του Μουγκάμπε κοστίζει σε αξιοπιστία στη νοτιοαφρικανική κυβέρνηση και έχει αφήσει ένα «κενό εξουσίας στην περιοχή». Κατά το «Newsweek», οι πρόσφυγες είναι ένα από τα σημεία πίεσης που πρέπει να χρησιμοποιήσει ο Μπέκι, αν αποφασίσει να επηρεάσει τον Μουγκάμπε. Η Νότια Αφρική μπορεί να κλείσει τα σύνορά της με τη Ζιμπάμπουε και να της κόψει την παροχή ενέργειας. Αν δεν το κάνει, ο Μουγκάμπε θα μείνει στην εξουσία. Σαν δεινόσαυρος αποκλεισμένος στην Αφρική. Θα πεθάνει, όμως θα πάρει μαζί του πολλούς συμπατριώτες του.

Από την Ελευθεροτυπία

Κι οι ηλίθιοι στηρίζουν τον Μουγκάμπε

Εκκληση για σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας απηύθυναν χθες οι ηγέτες της Αφρικανικής Ενωσης (Α.Ε.) στις δύο αντίπαλες παρατάξεις στη Ζιμπάμπουε, αντιστεκόμενοι στις δυτικές πιέσεις για υιοθέτηση σκληρής γραμμής κατά του προέδρου Μουγκάμπε.

Στο ψήφισμα που υιοθέτησαν αργά χθες το βράδυ στο Σαρμ-ελ-Σέιχ της Αιγύπτου, ενθαρρύνουν τον Ρόμπερτ Μουγκάμπε και τον επικεφαλής της αντιπολίτευσης Μόργκαν Τσβανγκιράι «να ξεκινήσουν διάλογο για την προώθηση της ειρήνης και της σταθερότητας» και στηρίζουν τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας με τη μεσολάβηση της Οικονομικής Κοινότητας της νότιας Αφρικής. Με τον τρόπο αυτό βρήκαν ουσιαστικά μια διέξοδο από το πρόβλημα που τους ετέθη, αποφεύγοντας ν' αποκηρύξουν τον Μουγκάμπε, όπως θα ήθελαν οι Δυτικοί, που θεωρούν την επανεκλογή του παράνομη. Γεγονός είναι ότι πολλοί Αφρικανοί ηγέτες δεν ήταν πρόθυμοι να επικρίνουν τον Μουγκάμπε δημοσίως, είτε επειδή διατηρούν στενούς δεσμούς μαζί του είτε διότι ούτε εκείνοι έχουν προωθήσει τη δημοκρατία στις δικές τους χώρες. Οσο για τον ίδιο τον αμφιλεγόμενο πρόεδρο της Ζιμπάμπουε, εμφανίστηκε στο Σαρμ-ελ-Σέιχ με τον αέρα του νικητή, ξεκαθάρισε, μέσω του εκπροσώπου του, ότι δεν προτίθεται ν' αποχωρήσει από την εξουσία και διεμήνυσε σε όσους χαρακτηρίζουν την επανεκλογή του απάτη «να πάνε να πνιγούν». Σκληρή γραμμή κρατούσε χθες και η αντιπολίτευση με το Νο2 του Κινήματος Δημοκρατικής Αλλαγής (MDC, το κόμμα του Τσβανγκιράι) Τεντάι Μπίτι να δηλώνει από τη Χαράρε ότι οι δύο πλευρές απέχουν μακράν από οποιαδήποτε συμφωνία. Τα βλέμματα είναι τώρα στραμμένα στον Μ. Τσβανγκιράι, ο οποίος αποχώρησε χθες από την ολλανδική πρεσβεία όπου είχε καταφύγει εν μέσω του καθεστωτικού κύματος βίας εναντίον των οπαδών του.Παράλληλα με τις διαβουλεύσεις της Α.Ε., Ευρωπαϊκή Ενωση και ΗΠΑ εξέταζαν τις δικές τους επιλογές. Η Ε.Ε. συζητά μια σειρά μέτρων που, όπως ανακοίνωσε η γαλλική προεδρία, περιλαμβάνουν αυστηρότερες κυρώσεις εναντίον της Χαράρε, ενώ η Ουάσιγκτον προωθεί ήδη σχέδιο απόφασης στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Το σχέδιο προβλέπει εμπάργκο στην πώληση όπλων στη Ζιμπάμπουε και εξατομικευμένα μέτρα -απαγόρευση μετακινήσεων στο εξωτερικό και πάγωμα περιουσιακών στοιχείων- εναντίον προσώπων που θεωρείται ότι εμποδίζουν τη δημοκρατική πορεία της χώρας. Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ τόνισε, πάντως, χθες ότι δεν είναι πολύ αργά για μια πολιτική διευθέτηση της κρίσης, εφ' όσον αυτή αντανακλά τη βούληση του λαού της Ζιμπάμπουε, που στον πρώτο εκλογικό γύρο έδωσε τη νίκη στο MDC. Ακόμη πιο κατηγορηματική, η Ε.Ε. ανακοίνωσε ότι δεν θα δεχτεί κυβέρνηση που δεν θα έχει επικεφαλής τον Τσβανγκιράι.

Από την Ελευθεροτυπία

The Specials - Nelson Mandela

Κυρώσεις στη Ζιμπάμπουε;

ΟΙ ΗΠΑ έχουν συντάξει το προσχέδιο της απόφασης που θα καταθέσουν στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για τις κυρώσεις εις βάρος της Ζιμπάμπουε με αφορμή τις εκλογές της περασμένης εβδομάδας και αναμένεται να συζητηθεί αύριο. Το προσχέδιο προβλέπει την επιβολή εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων προς τη Ζιμπάμπουε καθώς και το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων συγκεκριμένων ατόμων και επιχειρήσεων. Το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν θα αναγνωρίσει την επανεκλογή του Ρόμπερτ Μουγκάμπε στην προεδρία της χώρας και θα απαγορεύσει την είσοδο σε άλλες χώρες όσων ατόμων βοήθησαν την κυβέρνηση «να υπονομεύσει τις δημοκρατικές διαδικασίες» ή υποκίνησαν τις πολιτικές ταραχές. Πρώην ηγέτες χωρών και διεθνών οργανισμών κάλεσαν χθες την Αφρικανική Ένωση να κηρύξει παράνομη την εκλογή του Ρόμπερτ Μουγκάμπε στην προεδρία της Ζιμπάμπουε και να διευκολύνει τον σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης. «Ζητούμε από τους Αφρικανούς ηγέτες να δηλώσουν σαφώς ότι τα αποτελέσματα των εκλογών της 27ης Ιουνίου στη Ζιμπάμπουε δεν είναι νόμιμα γιατί προήλθαν από ένα κύμα στοχευμένης πολιτικής βίας που οδήγησε στην αποχώρηση του ενός εκ των δύο υποψηφίων», αναφέρουν στην ανακοίνωση που εξέδωσαν. «Οι Αφρικανοί παρατηρητές δεν άφησαν καμία αμφιβολία: οι εκλογές δεν ήταν ούτε ελεύθερες ούτε δίκαιες». Ο 84χρονος Μουγκάμπε που κυβερνά τη Ζιμπάμπουε από την ανεξαρτησία της χώρας το 1980, ορκίστηκε την Κυριακή για την έκτη συνεχόμενη θητεία του, μετά τις προεδρικές εκλογές από τις οποίες απείχε η αντιπολίτευση.

Από Τα Νέα