Με την κρίση στη Ζιμπάμπουε να βαθαίνει, μετά τις προεδρικές εκλογές του Μαρτίου, ως αποτέλεσμα της κρατικής τρομοκρατίας του καθεστώτος Zanu-PF, η παλιά γνωστή ρήση για «σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας» ακούγεται όλο και συχνότερα, ωσάν να ήταν πανάκεια για τα προβλήματα της χώρας. Αυτή τη «λύση» πρεσβεύει ο κυριότερος Αφρικανός σύμμαχος του Μουγκάμπε, ο Τάμπο Μπέκι. Αυτή είναι η προσέγγιση, στην οποία ελπίζουν η Νοτιοαφρικανική Αναπτυξιακή Κοινότητα και η Αφρικανική Ενωση. «Ποιος θα μπορούσε να είναι αντίθετος στην εθνική ενότητα και τη διανομή της εξουσίας;» είναι το σιωπηρό μήνυμά της. Είναι μια εκδοχή, η οποία υποτίθεται ότι οδηγεί τις αντιμαχόμενες πλευρές σ’ έναν εποικοδομητικό διάλογο και αποκαθιστά την ειρήνη και τη σταθερότητα, στην πορεία.
Η προοπτική της εθνικής ενότητας φαίνεται ότι προσφέρει δελεαστική οδό προς τη σταθερότητα. Στην πραγματικότητα, όμως, οδηγεί σε αδιέξοδο. Δίνει την εντύπωση της προοδευτικής αλλαγής, αλλά θα εξυπηρετήσει τον αποκλεισμό της δημοκρατικής οδού και την υποβάθμιση της δημοκρατικής διαδικασίας, θέτοντας σε προτεραιότητα τα συμφέροντα της κυβερνώσας ελίτ και όχι εκείνων, που επέλεξαν οι ψηφοφόροι.
Η συνέχεια στην Καθημερινή
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου