Το όπλο των Μασάι κατά του AIDS

Μια καλύβα στο «πουθενά», που προσδιορίζεται στο χωριό Νγκαρενανίκι, έξω από την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Τανζανίας, ένα αυτοσχέδιο κρεβάτι και μερικές φούντες από βότανα που ξεραίνονται στη ζέστη δεν είναι ό,τι ακριβώς εννοούμε συνήθως ως «ιατρείο». Ούτε φυσικά ο φύλαρχος Elias, ντυμένος σε πολύχρωμα μεταξωτά, με τα τεράστια σκουλαρίκια και το βαμμένο πρόσωπο, που διαβεβαιώνει σε μια διάλεκτο των σουαχίλι ότι μπορεί να θεραπεύσει την ελονοσία, τον διαβήτη, το άσθμα, τον καρκίνο και το AIDS, μπορεί με την πρώτη ματιά να είναι πειστικός. Η πραγματικότητα όμως μπορεί πολλές φορές να ξεπερνά τη φαντασία...

Ανδρες, γυναίκες, παιδιά φθάνουν παρ' όλ' αυτά από πολύ μακριά, τις περισσότερες φορές με τα πόδια, αναζητώντας μια ευκαιρία να αντιμετωπιστεί το πρόβλημά τους και απευθύνονται σε κάποιον από τους «παραδοσιακούς γιατρούς», όπως χαρακτηρίστηκαν επισήμως από το τανζανικό κράτος το 2002, οπότε και έλαβαν άδεια εξάσκησης επαγγέλματος υπό το φως του ήλιου!Μια θεραπεία για τον καρκίνο ή το AIDS μπορεί πράγματι να κρύβεται σε κάποια βότανα. Ο θεός του Ze-Elias και η συνείδησή του μπορεί να ξέρουν στην πραγματικότητα. Πάντως η Τανζανία είναι ούτως ή άλλως μια χώρα όπου η παράδοση και ο εκσυγχρονισμός συνυπάρχουν υπό καθεστώς αμοιβαίου σεβασμού. Οπου, επίσης, περίπου 120 διαφορετικές φυλές με καμιά δεκαριά διαφορετικές θρησκείες αφήνουν περιθώρια να ευδοκιμήσει μια ειρηνική προεδρική δημοκρατία, στην οποία μάλιστα οι παραδοσιακοί φύλαρχοι-πολέμαρχοι και η... σύγχρονη ιατρική συνεργάζονται για τη βελτίωση του επιπέδου του εθνικού συστήματος υγείας, «ανταλλάσσοντας» ασθενείς για διάγνωση και θεραπεία.

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία