Πικρά Μαθήματα Ιστορίας

Του Γκαζμέντ Καπλάνι

Συνέβη ξανά τις προάλλες. Στα townships του Γιοχάνεσμπουργκ, στη Νότια Αφρική. Στις παραγκουπόλεις- σύμβολα του απαρτχάιντ και της ρατσιστικής μεταχείρισης των μαύρων. Μαύροι είναι και αυτοί που λιντσάρονται τώρα. Μόνο που αυτοί εδώ οι μαύροι δεν λιντσάρονται από λευκούς. Είναι μετανάστες που λιντσάρονται από άλλους, ντόπιους μαύρους. Η Ιστορία κάνει παράξενους κύκλους. Τα χθεσινά θύματα του ρατσισμού μετατρέπονται σε θύτες. Νομίζουμε ότι όποιος έχει δοκιμάσει τον ρατσισμό στο πετσί του θα γίνει ανεκτικός με τους άλλους. Είναι μια απλοϊκή εξίσωση. Ίσως, το χθεσινό θύμα του ρατσισμού είναι πολύ εκτεθειμένο στον πειρασμό του ρατσισμού. Μία από τις χειρότερες συνέπειες του ρατσισμού είναι ότι σε «μαθαίνει» πως για τα δεινά σου φταίει πάντα κάποιος άλλος. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάρα στον κόσμο από το να μεγαλώσεις με την ψυχολογία του καταπιεσμένου και του θύματος. Ακόμα και όταν θα γίνεις θύτης, πάλι θα ισχυριστείς ότι είσαι θύμα. Για να ξεπεράσει κανείς τα κόμπλεξ που σου προκαλεί η ρατσιστική μεταχείριση χρειάζεται σκληρή δουλειά με τον εαυτό του. Και οικονομική ευημερία. Οι ντόπιοι μαύροι, πρώην θύματα του απαρτχάιντ, που λιντσάρουν τώρα τους μαύρους μετανάστες από τη Ζιμπάμπουε και τη Μοζαμβίκη, είναι οι εξαθλιωμένοι της Νότιας Αφρικής. Φτωχοί εναντίον φτωχών. Κι όμως, ουδέν νεώτερο. Δείτε τους πολέμους. Επί αιώνες, στην πρώτη γραμμή του μετώπου, οι φτωχοί αλληλοσπαράσσονται μεταξύ τους. Οι πλούσιοι, συνήθως, δίνουν εντολές. Οι φτωχοί γεμίζουν τα πεδία των μαχών και τα νεκροταφεία...

Η συνέχεια στα Νέα