"Το αίμα έτρεχε φρέσκο και κόκκινο"

Διερμηνέας στο Νταρφούρ, ο Νταούντ Χάρι μετέφραζε για ερευνητές και δημοσιογράφους τις φρικτές περιγραφές των θυμάτων της γενοκτονίας. Το βιβλίο του «Ο μεταφραστής» κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα στη Βρετανία.
Το βιβλίο αυτό (κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ρenguin) είναι το πρώτο σχετικά με την κρίση στο Νταρφούρ που έχει γραφεί από ένα τέκνο του Νταρφούρ και δεν είναι ένας απλός κατάλογος ωμοτήτων, αλλά δίνει στην τραγωδία τις πραγματικές της διαστάσεις, καθώς τη συνδέει με τον τρόπο που ζούσαν οι άνθρωποι στην περιοχή αυτή πριν φτάσουν οι σφαγείς. Ο Χάρι περιγράφει για παράδειγμα πώς ο ήχος από το φτερούγισμα των πουλιών έγινε κάτι που προκαλεί τρόμο, αφού όταν ένα σμήνος σηκώνεται ξαφνικά στον αέρα είναι συνήθως ένδειξη ότι επίκειται επίθεση. Ή για τις μητέρες και συζύγους που θρηνούν τα παιδιά και τους άνδρες τους, αλλά δεν μπορούν να φορούν τα παραδοσιακά, λευκά φορέματα του πένθους, επειδή έτσι ξεχωρίζουν και γίνονται στόχοι των σφαγέων. Ή για τον πατέρα που είδε έναν στρατιώτη να σφάζει με την ξιφολόγχη την κόρη του, «το αίμα της έτρεχε φρέσκο και κόκκινο πάνω του- τι ήταν άραγε; Άνθρωπος; Διάβολος». Ο Χάρι γράφει επίσης για την καθημερινότητα πριν από την τραγωδία. Για τη Θεία Τζόγιαρ που ντυνόταν άνδρας και πάλευε με άνδρες (πάντοτε νικούσε)· για τη μητέρα του, που κράτησε μια αγέλη λιονταριών μακριά από τα ζώα της οικογένειας επί δύο ημέρες κτυπώντας δύο μπαστούνια· για την αγαπημένη του καμήλα, την Κέλγκι, που οδήγησε στη σύλληψη αυτού που την έκλεψε υποχρεώνοντας τον κλέφτη να κάνει συνεχώς κύκλους... Ο πατέρας του τον επέλεξε ανάμεσα στ΄ αδέλφια του για να τον μορφώσει κι έτσι ο Χάρι πήγε σχολείο και έμαθε αγγλικά. Όταν άρχισε ο πόλεμος ανάμεσα στην κυβέρνηση του Χαρτούμ και τους αντάρτες του Νταρφούρ, δούλεψε πρώτα μαζί με τους Αμερικανούς ερευνητές που έφτασαν για να διαπιστώσουν αν πρόκειται για γενοκτονία, και μετά με ξένους ανταποκριτές, Βρετανούς και Αμερικανούς. «Αν οι ερευνητές της γενοκτονίας ήταν σαν άγγελοι από τον παράδεισο, αυτοί οι ρεπόρτερ ήταν σαν καουμπόις και καουγκέρλς που έρχονταν για να κάνουν την τύχη τους», γράφει ο Χάρι. «Επίσης έπιναν πολύ». Συνελήφθη από αντάρτες, παραδόθηκε σε κυβερνητικούς αξιωματούχους, τελικά απελευθερώθηκε και του δόθηκε άσυλο στις ΗΠΑ. Το βιβλίο, υπογραμμίζει, δεν το έγραψε σαν ένα είδος ψυχοθεραπείας. «Δεν αφορά εμένα», τονίζει. «Ο στόχος μου ήταν να κάνω το Νταρφούρ προτεραιότητα παντού. Τώρα έχει εξαφανιστεί από το ραντάρ του κόσμου...». Όσο για τη ζωή του στην Αμερική, «είναι πολύ υλιστική», λέει έπειτα από σκέψη. «Για το μόνο που μιλάνε είναι για τις τιμές των καυσίμων και τις τιμές του κρέατος, αλλά ταυτόχρονα κρατούν στο ένα χέρι ένα χάμπουργκερ και με το άλλο το τιμόνι του 4Χ4...».

Από Τα Νέα