Άδηλο το μέλλον της Ζιμπάμπουε

Ο Ρόμπερτ Μουγκάμπε, ήρωας άλλοτε του αγώνα της Ζιμπάμπουε για ανεξαρτησία από τους Βρετανούς, είναι πρόεδρος της χώρας του από το 1980. Ο Τάμπο Μπέκι, που διαδέχτηκε τον Νέλσον Μαντέλα στην προεδρία της Νοτίου Αφρικής, το 1999, είναι επίσης πρώην μαχητής στον αγώνα της χώρας του κατά του απαρτχάιντ. Ο Μπέκι ετοιμάζεται να αποχωρήσει από την προεδρία τον επόμενο χρόνο. Ο Μουγκάμπε δίνει μάχη για να κρατηθεί στην εξουσία και μετά τον μεθαυριανό δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Από τις 29 Μαρτίου, οπότε και έχασε τον πρώτο γύρο των εκλογών, ο Μουγκάμπε έχει κλιμακώσει την εκστρατεία τρομοκρατίας κατά της αντιπολίτευσης – 90 τουλάχιστον είναι οι νεκροί υποστηρικτές του Κινήματος για τη Δημοκρατική Αλλαγή (MDC), του κόμματος του Μόργκαν Τσβανγκιράι, ο οποίος έχει επίσης ξυλοκοπηθεί αγρίως από την αστυνομία του Μουγκάμπε. Στη Ζιμπάμπουε του Μουγκάμπε, η ανεργία φθάνει το 80% και ο πληθωρισμός το 165.000%, είναι ο υψηλότερος παγκοσμίως.
Ο Τάμπο Μπέκι έχει οριστεί από την Αφρικανική Ενωση διαπραγματευτής στην κρίση της Ζιμπάμπουε. Επί εβδομάδες όμως δεν αναγνώριζε ότι στη γειτονική χώρα υπήρχε κρίση. Σιωπηλός έμεινε ο πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής και όταν ξέσπασαν στην πατρίδα του ταραχές με θύματα μετανάστες. Σε μια έξαρση ρατσισμού, εξαγριωμένοι μαύροι Νοτιοαφρικανοί επετίθεντο σε επίσης μαύρους μετανάστες από τη Ζιμπάμπουε, τη Μοζαμβίκη, τη Σομαλία, τη Ρουάντα. Οι εικόνες των μέχρι θανάτου ξυλοδαρμών μαύρων από μαύρους ήταν πρωτοφανείς και θύμισαν τις χειρότερες μέρες του απαρτχάιντ. Η Ζιμπάμπουε διαμαρτυρήθηκε, όχι όμως προφανώς τόσο έντονα ώστε να διαταραχθούν οι σχέσεις μεταξύ των προέδρων Μουγκάμπε και Μπέκι. Λίγες μέρες αργότερα, οι δύο ηγέτες συναντήθηκαν για να συζητήσουν το πολιτικό αδιέξοδο της Ζιμπάμπουε. Η συνάντηση δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, οι διεθνείς πιέσεις εντάθηκαν και φτάσαμε σήμερα, δύο μέρες πριν από τον δεύτερο γύρο των εκλογών, να περιμένουμε το αποτέλεσμα της κάλπης και να προσευχόμαστε να μην ακολουθήσει αιματοχυσία.
Ο Αμερικανός πρεσβευτής στη Ζιμπάμπουε, ο Ρόμπερτ Μαγκί, ήταν μεταξύ αυτών που άσκησαν πολύ συγκεκριμένες πιέσεις. Οδήγησε ο ίδιος συναδέλφους του διπλωμάτες από άλλες χώρες σε αγροτικές περιοχές της χώρας, για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι το μέγεθος της τρομοκρατίας του καθεστώτος Μουγκάμπε. Συγκέντρωσε μαρτυρίες, έγγραφα ακόμη και φρικτές φωτογραφίες που απεικόνιζαν αστυνομικούς που βασάνιζαν και έσπαγαν τα κόκαλα των θυμάτων τους. Ο Μαγκί θέλησε να δείξει τα στοιχεία που διέθετε στους δυο παλιούς μαχητές κατά της αποικιοκρατίας, τον Ρόμπερτ Μουγκάμπε και τον Τάμπο Μπέκι. Ο μεν πρόεδρος της Ζιμπάμπουε τον απείλησε με απέλαση, ο δε ομόλογός του της Νοτίου Αφρικής αρνήθηκε ευγενικά την πρόσκληση. Είναι ενθαρρυντικό, σημειώνει ο Φίλιπ Γκούρεβιτς, στο τρέχον τεύχος του αμερικανικού περιοδικού The New Yorker, ότι σε μια περίοδο που το διεθνές κύρος της Αμερικής ως διεθνούς μεσολαβητού φέρει το στίγμα των φυλακών Αμπού Γκραΐμπ της Βαγδάτης, ένας Αμερικανός διπλωμάτης να δρα σαν να μην έχει ακούσει ποτέ περί εικονικού πνιγμού και άλλων βασανιστηρίων που εφαρμόζει η χώρα του. Θα προσθέταμε και κάτι ακόμη. Κάποτε, άγνωστο πότε, όταν η Ζιμπάμπουε επανέλθει στην οδό της δημοκρατίας και της ανάπτυξης, θα επιδιώξει να κλείσει τις πληγές που άνοιξε η περίοδος Μουγκάμπε. Και τότε το έργο τολμηρών διπλωματών όπως του Μαγκί θα είναι, στ’ αλήθεια, πολύτιμο.

Από την Καθημερινή