Τα παιχνίδια του χρόνου και της μοίρας

Χθες το πρωί θα αγόραζα εισιτήριο για το λεωφορείο που καλύπτει τη διαδρομή Χαράρε – Γιοχάνεσμπουργκ, για να φύγω αύριο το βράδυ. Όταν πήγαμε με τον ξάδελφο στο σταθμό υπήρχε μεγάλη ουρά και μια κι εκείνος βιαζόταν να πάει δουλειά φύγαμε, με πρόθεση να επιστρέψουμε εκεί πρωί-πρωί τη Δευτέρα. Τότε σκεφτόμουνα: «Δεν μπορεί, θα καταφέρω να φύγω...» Έλα, όμως, που η μοίρα είχε διαφορετικά σχέδια για μένα.
Η τύχη άρχισε ξαφνικά να μου χαμογελά, αφού το βράδυ ήρθε στο σπίτι ένας κύπριος φίλος του ξάδελφου, ο οποίος προσφέρθηκε να με πάει με το αμάξι στον αρχαιολογικό χώρο της Μεγάλης Ζιμπάμπουε και στο Μασβίγκο (ένα ταξίδι 600 χιλιομέτρων), αλλά και σ’ ένα χωριό έξω από τη Χαράρε. Στο τελευταίο θα πάμε σήμερα, στο πρώτο την Τρίτη, οπότε η αναχώρηση για τη Νότιο Αφρική αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας, και πολύ χαίρομαι γι’ αυτό.
Κατά τα άλλα χθες απολαύσαμε ένα υπέροχο μπάρμπεκιου (Μπράι, το λένε εδώ), μαζί με ένα εξαιρετικό κρασί Fighhill Shiraz, παραγωγής Ζιμπάμπουε, που πραγματικά με εξέπληξε.
Για να δούμε τι θα μας φέρει η σημερινή, αλλά και η επόμενη μέρα...

Υ.Γ. Η αναμενόμενη υποτίμηση του νομίσματος δεν ήρθε και όλοι ένιωσαν για λίγο ένα σπάνιο συναίσθημα ανακούφισης. Κατά τα άλλα, το ηλεκτρικό και το νερό δεν επιστρέφουν.