Συνεχίζεται η αντεπίθεση του ΚαντάφιΗ στρατηγικής σημασίας πόλη Μπρέγκα, στην ανατολική Λιβύη, έχει «καθαρίσει» από τους αντάρτες, όπως μετέδωσε σήμερα η κρατική τηλεόραση της χώρας.
«Η πόλη Μπρέγκα έχει καθαρίσει από τις ένοπλες συμμορίες», μετέδωσε η κρατική τηλεόραση επικαλούμενη στρατιωτική πηγή.
Σύμφωνα με ανταποκριτή του Γαλλικού Πρακτορείου δεκάδες αντικαθεστωτικοί υποχωρούσαν σήμερα από την Μπρέγκα μετά τον σφοδρό βομβαρδισμό από τις κυβερνητικές δυνάμεις. Φωνάζοντας «Αλάχ ακμπάρ» (ο θεός είναι μεγάλος) οι αντικαθεστωτικοί, νεαροί στην πλειοψηφία τους που είχαν παραταχθεί στην είσοδο της πόλης, υποχωρούσαν με οχήματα με τα οποία μετέφεραν αντιαεροπορικές συστοιχίες με κατεύθυνση την πόλη Ατζνταμπίγια.
Η συνέχεια εδώ
Oι παγίδες μιας διεθνούς επέμβασηςEξω από το δικαστικό μέγαρο, όπου εδρεύει η προσωρινή πολιτική διοίκηση των επαναστατών που ελέγχουν την ανατολική Λιβύη, το γιγάντιο πανό γράφει: «Oχι σε ξένη επέμβαση. O λαός της Λιβύης μπορεί να τα καταφέρει μόνος του». Mέσα στο μέγαρο, όμως, οι εκπρόσωποι του νεοσύστατου Λιβυκού Eθνικού Συμβουλίου εμφανίζονταν, στο πέρασμα των ημερών αυτή τη βδομάδα, ολοένα και λιγότερο κατηγορηματικοί: αρχικά, ζήτησαν την άμεση αναγνώρισή τους από τη διεθνή κοινότητα ως νομίμων εκπροσώπων του λιβυκού λαού, ύστερα πίεζαν εναγωνίως για την επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στο καθεστώς Kαντάφι. Kάποιοι εξ αυτών δέχονται τελευταία ακόμη και επιλεκτικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς και μόνο στο ζήτημα της εισβολής χερσαίων δυνάμεων εξακολουθούν να είναι όλοι κατηγορηματικά αρνητικοί.
Η συνέχεια εδώ
H αυριανή «Yπατία» από τη Bεγγάζη...
«Oυάν-φορ! Oυάν-φορ»! H χαριτωμένη μικρούλα με τα κοτσιδάκια μού κάνει επίδειξη των αγγλικών της, απαντώντας στην ερώτηση που απηύθυνα στη μητέρα της, Γκιργκάλεμ, και τη θεία της, που με ζυγιάζουν επιφυλακτικά στο παράθυρο του προσφυγικού καταυλισμού. Δεκατέσσερις μήνες έχουν περάσει από τότε που ήρθαν στη Bεγγάζη, διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα στην έρημο και στη στέπα, έχοντας αφήσει πίσω τους τον χαοτικό εμφύλιο πόλεμο στην πατρίδα τους, την Eρυθραία, μόνο και μόνο για να βρεθούν από τη μια στιγμή στην άλλη στη δίνη ενός άλλου, ακατανόητου εμφυλίου.
Στον προσφυγικό καταυλισμό της Eρυθράς Hμισελήνου (το αντίστοιχο του Διεθνούς Eρυθρού Σταυρού στον αραβομουσουλμανικό κόσμο) που στήθηκε αυτές τις μέρες στη Bεγγάζη, φιλοξενούνται περίπου 300 άνδρες και γυναίκες, οικονομικοί μετανάστες που εγκλωβίστηκαν στη δίνη μιας αιματηρής σύγκρουσης. Στη μεγάλη πλειονότητά τους είναι πρόσφυγες από δύο διαλυμένα, σπαρασσόμενα κράτη στο Kέρας της Aφρικής, Σομαλία και Eρυθραία, και από τη μουσουλμανική μειονότητα των Oρούμο, στην Aιθιοπία. Oι Kινέζοι, οι Aιγύπτιοι, οι Φιλιππινέζοι και οι Bιετναμέζοι, είχαν κυβερνήσεις να στείλουν καράβια, πρεσβείες να κινητοποιηθούν και με λιγότερη ή περισσότερη ταλαιπωρία βρήκαν τρόπο να φύγουν. Aυτοί εδώ οι άνθρωποι, παιδιά κατώτερων θεών, δεν έχουν κανένα κράτος να ενδιαφερθεί και καμιά πατρίδα να τους υποδεχθεί. Nα γυρίσουν πίσω είναι συμβόλαιο με τον θάνατο – αλλά να πάνε πού, όταν καμιά χώρα δεν τους θέλει;
Η συνέχεια εδώΠιο άγριος από ποτέ ο εμφύλιος στη Λιβύη
Ο Λίβυος Μουαμάρ Καντάφι τελείωσε την εβδομάδα ακόμη πιο απομονωμένος στον διπλωματικό στίβο, αλλά ενισχυμένος στο στρατιωτικό πεδίο. Η αυταπάρνηση και ο ενθουσιασμός με τον οποίο πολλοί Λίβυοι παράτησαν τα πάντα και έσπευσαν να τεθούν στην υπηρεσία της αντίστασης έδωσε τη θέση της στην αναδίπλωση, δικαιώνοντας τους στρατιωτικούς διοικητές της επανάστασης που φώναζαν στους νεοφώτιστους ότι χρειάζεται συντονισμός και ότι δεν αρκεί να σπεύσει κανείς με ένα καλάσνικοφ στην πρώτη γραμμή.
Η απορία, γιατί ο Καντάφι δεν είχε χρησιμοποιήσει μέχρι στιγμής όλα τα διαθέσιμα μέσα, λύθηκε. Τα χρησιμοποίησε. Ομως η εκδίωξη των επαναστατών από τον έρημο και ανοχύρωτο πετρελαϊκό κόμβο Ρας Λανούφ, υπό το κράτος ανηλεών βομβαρδισμών από αέρος, ξηράς και θαλάσσης, δεν σημαίνει ότι θα μπορέσει ο Καντάφι να καταστείλει την επανάσταση και στην πολυπληθή και αμιγώς αντικυβερνητική Βεγγάζη.
Η συνέχεια εδώ«Θα τελειώσουμε αυτό που ξεκινήσαμε»
Ενα από τα πράγματα που μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση σ’ αυτή την παράξενη, λιβυκή επανάσταση είναι πόσο πολλούς μηχανικούς, ειδικούς της Πληροφορικής και φοιτητές με άψογα αγγλικά βρήκα πάνω από αντιαεροπορικά πυροβόλα και συστοιχίες πυραύλων σε όλα τα σημεία ελέγχου του επαναστατικού στρατού στο ανατολικό μέτωπο. Νέα παιδιά που μέχρι χθες δεν ανακατεύονταν καθόλου με την πολιτική, μπήκαν με ενθουσιασμό στο ρεύμα της επανάστασης και έδωσαν αυθόρμητα το «παρών», στα κέντρα κατάταξης εθελοντών, μόλις άρχισαν οι εμφύλιες συγκρούσεις, για να πάνε κατευθείαν στο μέτωπο και να μάθουν τα στοιχειώδη γύρω από τον χειρισμό των όπλων, πολλές φορές στο ίδιο το πεδίο της μάχης.
Στο Κέντρο Τύπου της εξέγερσης, εκεί που στεγαζόταν μέχρι πριν από ένα μήνα η κρατική ασφάλεια του Καντάφι, βρίσκω τον Μοχάμεντ Αμερ, λέκτορα στο πανεπιστήμιο της πόλης και έναν από τους καλύτερους αρχιτέκτονες της νέας γενιάς. Ο Μοχάμεντ είναι ένας από τους «Αντάρτες της 17ης Φεβρουαρίου», νεανικού χαλαρού δικτύου που έπαιξε ρόλο καταλύτη στην εξέγερση και αποτελεί το πιο κοντινό αντίστοιχο στο αιγυπτιακό «Κίνημα της 25ης Ιανουαρίου», από το οποίο άντλησε την έμπνευσή του.
Η συνέχεια εδώ
Σκηνές ροκ στο λιμάνι της ΒεγγάζηςΗταν νωρίς το απόγευμα στο λιμάνι της Βεγγάζης, στη Λιβύη, όταν μπροστά από τον καταπέλτη του επιβατηγού πλοίου «Ευρώπα Παλάς», των Μινωικών Γραμμών, συγκεντρώθηκαν περί τους 2.500 Σύροι, αναζητώντας μια θέση στο πλοίο που θα τους έπαιρνε μακριά από την «κόλαση» που είχαν ζήσει στη φλεγόμενη Λιβύη. Τα μέλη του πληρώματος είχαν εντολή να επιτρέψουν την είσοδο μόνο 937, όσων προβλέπει το πρωτόκολλο...
«Μόλις κοντεύαμε να συμπληρώσουμε τον επιτρεπόμενο αριθμό επιβατών, ξαφνικά όσοι διαπίστωσαν ότι θα έμεναν εκτός πλοίου έκαναν “γιουρούσι” προσπαθώντας να μπουν με τη βία... Ακόμη και οι πυροβολισμοί στον αέρα των Λίβυων αστυνομικών που φύλαγαν το πλοίο δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τους πολίτες που ήθελαν να επιβιβασθούν στο σκάφος.Η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου