Οι επιθέσεις του Καντάφι στη Μιζουράτα, δεύτερο σημαντικότερο προπύργιο των αντικαθεστωτικών μετά τη Βεγγάζη, σταμάτησαν όταν εμφανίστηκαν τα συμμαχικά αεροπλάνα, «νικηφόρο πορεία προς την Τρίπολη» προαναγγέλλουν οι αντικαθεστωτικοί.
Τα αεροπορικά πλήγματα της Δύσης εναντίον των δυνάμεων του συνταγματάρχη Μουάμαρ Καντάφι στη Λιβύη συνεχίστηκαν με καταιγιστικό ρυθμό μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής, με 160 αποστολές, έναντι 153 μια ημέρα νωρίτερα, όπως ανακοίνωσε το Πεντάγωνο.
Η συνέχεια στο in.gr
Στους αντικαθεστωτικούς τα πετρέλαια της Λας Ρανούφ
Ο πετρελαϊκός τερματικός σταθμός Ρας Λανούφ στην ανατολική Λιβύη, βρίσκεται και πάλι στα χέρια των αντικαθεστωτικών δυνάμεων, μετέδωσαν απεσταλμένοι του Γαλλικού Πρακτορείου.
Το λιμάνι είχαν ανακαταλάβει οι δυνάμεις του Καντάφι από τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις στις 12 Μαρτίου.
Το λιμάνι Ρας Λανούφ βρίσκεται 370 χλμ δυτικά της Βεγγάζης, προπύργιου των αντικαθεστωτικών δυνάμεων στην ανατολική λιβύη και 210 χλμ από την Ατζνταμπίγια.
Παράλληλα, τα αεροπορικά πλήγματα της Δύσης εναντίον των δυνάμεων του συνταγματάρχη Μουάμαρ Καντάφι στη Λιβύη συνεχίστηκαν με καταιγιστικό ρυθμό το Σάββατο, με 160 αποστολές, έναντι 153 μια ημέρα νωρίτερα, ανακοίνωσε το Πεντάγωνο.
Η συνέχεια στην ΚαθημερινήΑνταγωνισμός για την επόμενη μέρα
Τι γίνεται λοιπόν από εδώ και εμπρός; Να αφήσουν τον Καντάφι να σταθεροποιηθεί, με αποτέλεσμα την ντε φάκτο διχοτόμηση της χώρας ή να επιτεθούν στις χερσαίες δυνάμεις του, υπερβαίνοντας κατά πολύ την απόφαση 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας; Το δίλημμα είναι οδυνηρό και για την ίδια την αντιπολίτευση, η οποία κινδυνεύει να εκπέσει σε ρόλο «Βόρειας Συμμαχίας» του Αφγανιστάν, απλής συμπληρωματικής δύναμης σε μια εκστρατεία αλλαγής καθεστώτος από τους «Σταυροφόρους».
Η συνέχεια εδώ
Καταλυτικός ο ρόλος των φυλών
Δικαιολογώντας τις ταλαντεύσεις της αμερικανικής πολιτικής έναντι της λιβυκής αντιπολίτευσης, ο αρθρογράρος των New York Times Ντέιβιντ Κιρκπάτρικ έγραφε τις προάλλες ότι προέρχονται από μια θεμελιώδη αμφιβολία για τον χαρακτήρα της σύγκρουσης: αν πρόκειται δηλαδή για μια γνήσια δημοκρατική εξέγερση εναντίον μιας απεχθούς τυραννίας ή για έναν κατά βάση φυλετικό, εμφύλιο πόλεμο με έπαθλο την κυριαρχία, μεταξύ Τρίπολης και Βεγγάζης. Η αλήθεια, ενδεχομένως, βρίσκεται σε έναν συνδυασμό των δύο παραγόντων, σε κάθε περίπτωση όμως το ερώτημα αναδεικνύει μια από τις λιγότερο διαφανείς παραμέτρους της λιβυκής κρίσης, που αφορά τον ρόλο των περίφημων φυλών.
Η συνέχεια στην Καθημερινή
Οι αμερικανοί τα έχουν χαμένα
Προτού ακόμη περάσουν 48 ώρες από την εκστρατεία στη Λιβύη ο Λευκός Οίκος άρχισε να ανησυχεί. Ο Αμρ Μούσα, γενικός γραμματέας του Αραβικού Συνδέσμου, είχε αλλάξει στάση. Αυτός ο οποίος δύο ημέρες νωρίτερα στο Κάιρο διαβεβαίωσε την υπουργό Χίλαρι Κλίντον ότι ο αραβικός κόσμος και ο ίδιος προσωπικά υποστηρίζουν κάθε συμμαχική κίνηση που θα απορρέει από την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας και θα αποβλέπει στην προστασία των εξεγερμένων της Λιβύης, αποστασιοποιήθηκε από την αμερικανο-ευρωπαϊκή επέμβαση. Και δεν ήταν το μοναδικό κακό μήνυμα που έλαβε η Ουάσιγκτον.
Η συνέχεια στο Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου